นักฆ่าเบอร์หนึ่ง

Branded to Kill ออกฉายในปี 1967 เป็นภาพยนตร์ยากูซ่าญี่ปุ่นที่กำกับโดย เซจุน ซูซูกิ ซึ่งสำรวจประเด็นเรื่องความภักดี หน้าที่ และด้านมืดของธรรมชาติมนุษย์ เรื่องราวของภาพยนตร์เรื่องนี้หมุนรอบชีวิตของ โกโร่ ฮานาดะ นักฆ่าฝีมือดีแต่โชคไม่ดีที่พบว่าตัวเองอยู่ต่ำสุดในลำดับชั้นของโลกใต้ดินของญี่ปุ่น โกโร่ รับบทโดย โจ ชิชิโดะ ปฏิบัติงานภายใต้ชื่อในการรบว่า "ผู้ร่วมงานที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักใน Battles Without Honor or Humanity" และได้รับตำแหน่งนักฆ่ามืออาชีพระดับสามในยากูซ่า แม้จะมีทักษะและชื่อเสียงที่ยอดเยี่ยม โกโร่ก็ยังคงต้องดิ้นรนกับความนับถือตนเอง โดยรู้สึกว่าเขาไม่ได้รับการยอมรับอย่างจริงจังเนื่องจากอันดับที่ต่ำของเขา นายจ้างคนปัจจุบันของโกโร่ เจ้าพ่อแห่งอาชญากรรมที่รู้จักกันในชื่อ คิคุอิ เรียกร้องความภักดีอย่างสมบูรณ์จากลูกน้องของเขา และต้องการให้นักฆ่าของเขาทำภารกิจให้สำเร็จอย่างแม่นยำและไม่มีข้อสงสัย เมื่อภารกิจล่าสุดของโกโร่ผิดพลาด ส่งผลให้เป้าหมายที่ตั้งใจไว้หลบหนีไปได้ โลกของโกโร่ก็เริ่มพังทลาย ชีวิตของเขาแขวนอยู่บนเส้นด้าย และเขากลายเป็นเป้าหมายขององค์กรของตัวเอง ภาพยนตร์เรื่องนี้เจาะลึกเข้าไปในโลกของอาชญากรรมที่จัดตั้งขึ้นในญี่ปุ่นยุคหลังสงคราม ซึ่งสมาชิกถูกบังคับให้ปฏิบัติตามจรรยาบรรณที่ไม่อาจให้อภัยได้ ตัวละครแต่ละตัวในเรื่องนี้ดำเนินชีวิตอยู่ในโลกแห่งลำดับชั้นที่เข้มงวดและการรักษาตนเองอย่างโหดเหี้ยม โดยไม่มีที่ว่างสำหรับความเห็นอกเห็นใจหรือความผ่อนปรน ชะตากรรมของโกโร่เป็นตัวอย่างของผลที่ตามมาที่โหดร้ายของการไม่ปฏิบัติตามจรรยาบรรณนี้ เมื่อองค์กรของโกโร่ค้นพบเขา นักฆ่าตามสัญญาหญิงฝีมือดีที่รู้จักกันในชื่อ 'โอ-ไรอัน' ซึ่งได้รับฉายา เนื่องจากใบหน้าของเธอถูกซ่อนไว้ภายใต้หน้ากากลูกไม้และไฝที่คล้ายกับอักษรจีนสำหรับผู้หญิง จึงถูกส่งไปกำจัดนักฆ่าที่ล้มเหลว เกมแมวจับหนูที่ตามมา โดยให้โกโร่ต่อสู้กับโอ-ไรอัน เผยให้เห็นความซับซ้อนที่ซับซ้อนของโลกยากูซ่า โกโร่พบว่าตัวเองติดอยู่ระหว่างผลประโยชน์ที่ขัดแย้งกันของนายจ้างและความปรารถนาของเขาเองในการไถ่บาปและการตรวจสอบความถูกต้อง เขาถูกบังคับให้เผชิญกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก โดยตั้งคำถามถึงค่านิยมที่นำทางการกระทำของเขาและลักษณะที่แท้จริงของอาชีพของเขาในฐานะนักฆ่า การกระทำของเขาถูกขับเคลื่อนด้วยการแสวงหาการยอมรับและความหมายอย่างสิ้นหวังในโลกที่ความภักดีเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง แต่เส้นแบ่งระหว่างความภักดีและการทรยศกลับพร่ามัวอยู่ตลอดเวลา การถ่ายภาพและการกำกับของ เซจุน ซูซูกิ ขยายความปั่นป่วนทางอารมณ์ที่โกโร่เผชิญอยู่ได้อย่างเชี่ยวชาญ ทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายใจอย่างสิ้นหวัง การเคลื่อนไหวของกล้องของเขามักดูไร้จุดหมายและแยกออกจากเรื่องราว ซึ่งสะท้อนถึงความรู้สึกผิดหวังและความสิ้นหวังของตัวเอก รูปแบบที่ไม่เป็นทางการของซูซูกิแสดงความเคารพต่อโลกของญี่ปุ่นยุคหลังสงคราม โดยผสมผสานภาพยนตร์เรื่องนี้ด้วยความเป็นจริงที่กล้าหาญที่จับภาพความคลุมเครือทางศีลธรรมที่มีอยู่ในยากูซ่า ขณะที่โกโร่นำทางในโลกที่ซับซ้อนของอาชญากรรมที่จัดตั้งขึ้น เขาต้องเผชิญหน้ากับห้วงอเวจีที่อยู่ใจกลางอาชีพของเขา ภาพยนตร์เรื่องนี้ตั้งคำถามพื้นฐานเกี่ยวกับศีลธรรมของการกระทำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการกระทำที่ขับเคลื่อนด้วยความปรารถนาที่จะได้รับการพิจารณาว่ามีความสำคัญหรือได้รับความเคารพ ชื่อเรื่อง Branded to Kill ทำหน้าที่เป็นอุปมาที่กินใจสำหรับวิธีที่โกโร่เชื่อมโยงกับความตายตลอดไป และในการทำเช่นนั้น เขาได้สูญเสียความรู้สึกของตนเองและการเชื่อมต่อกับโลกมนุษย์ ในท้ายที่สุด สถานการณ์ของโกโร่เป็นตัวแทนของภาพสะท้อนที่มืดมนและไม่ยืดหยุ่นของโลกที่ไม่อาจให้อภัยของยากูซ่า ซึ่งสกุลเงินเดียวที่มีความสำคัญคือความภักดี และราคาของการทรยศคือโทษสูงสุด: ความตาย ในโลกของ Branded to Kill การไถ่บาปและการยอมรับดูเหมือนจะเข้าใจยากเหมือนความฝันที่ fleeting และภาพยนตร์เรื่องนี้ทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจที่เจ็บปวดถึงผลที่ตามมาของการใช้ชีวิตนอกพารามิเตอร์ที่เข้มงวดที่กำหนดโดยสังคมที่ไม่ให้อภัย