บังเกอร์

ขณะที่สงครามโหมกระหน่ำอยู่ข้างนอก กลุ่มทหารที่เหนื่อยล้าพบว่าตัวเองถูกกักขังอยู่ในบังเกอร์ที่ชื้นแฉะและน่าสะพรึงกลัว ที่หลบภัยเพียงแห่งเดียวจากการระดมยิงอย่างไม่หยุดยั้งด้านบน ในช่วงแรก พื้นที่ที่คับแคบและอากาศที่เหม็นอับส่งผลกระทบต่อเส้นประสาทที่อ่อนล้าของพวกเขาอยู่แล้ว แต่ในไม่ช้าก็เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้อยู่คนเดียว ในตอนแรก เสียงแปลกๆ และเหตุการณ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้ถูกมองข้ามว่าเป็นเพียงความหวาดระแวงหรือเป็นผลมาจากความเหนื่อยล้า อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไปและเหตุการณ์ต่างๆ ทวีความรุนแรงขึ้น ทั้งในด้านความถี่และความเข้มข้น ทหารเริ่มรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่เป็นอันตรายแฝงตัวอยู่ท่ามกลางพวกเขา มันเริ่มต้นด้วยสิ่งเล็กๆ น้อยๆ: เครื่องแบบที่หายไป เสียงกระซิบเบาๆ ในความมืด ความหนาวเย็นที่อธิบายไม่ได้ที่ซึมผ่านอากาศ เมื่อความตึงเครียดเพิ่มสูงขึ้น กลุ่มที่เคยเป็นหนึ่งเดียวกันก็เริ่มแตกแยกตามรอยร้าวของความกลัว ความไม่ไว้วางใจ และความสิ้นหวัง พื้นที่แคบๆ ของบังเกอร์กลายเป็นหม้ออัดแรงดัน ที่ซึ่งการทะเลาะวิวาทเล็กๆ น้อยๆ และความขุ่นเคืองเก่าๆ ถูกจุดประกายขึ้นมาใหม่ภายใต้น้ำหนักของภัยคุกคามที่มองไม่เห็น การยึดมั่นของทหารต่อความเป็นจริงเริ่มที่จะหลุดลอยไปเมื่อพวกเขาหันมาต่อต้านกันเอง ความหวาดระแวงและความสงสัยของพวกเขาเติมเชื้อเพลิงให้กับการดิ่งลงสู่ความโกลาหล การปรากฏตัวภายในบังเกอร์นั้นทวีความรุนแรงมากขึ้น พลังอันชั่วร้ายของมันควบคุมผู้ชายราวกับเบี้ยในเกมที่บิดเบี้ยว ทีละคน เหล่าทหารก็หายตัวไปหรือถูกกลืนกินโดยความมืด ทิ้งไว้เบื้องหลังเพียงร่องรอยที่เป็นความลับและความรู้สึกสังหรณ์ใจที่น่าขนลุก ผู้รอดชีวิตที่เหลือจะต้องเผชิญหน้ากับความน่าสะพรึงกลัวโดยตรง เผชิญหน้ากับความตายของตนเองในขณะที่พวกเขายึดมั่นในเส้นด้ายแห่งสติสัมปชัญญะที่เปราะบาง ในนรกที่คับแคบนี้ เวลาสูญเสียความหมายทั้งหมด และโลกของทหารถูกลดทอนลงเหลือเพียงวงจรที่ไม่สิ้นสุดของความกลัว ความหวาดระแวง และความสิ้นหวัง ขณะที่กำแพงของบังเกอร์ดูเหมือนจะปิดล้อมพวกเขาเข้ามา ผู้ชายจะต้องเผชิญหน้ากับห้วงเหวภายในตนเองและความชั่วร้ายที่ไม่อาจบรรยายได้ที่ซุ่มซ่อนอยู่เลยขอบเขตของการรับรู้ พวกเขาจะอยู่รอดได้นานพอที่จะหลบหนีจากเงื้อมมือของบังเกอร์ได้หรือไม่ หรือความมืดจะกลืนกินพวกเขาทั้งหมด