เสียงเพรียกจากก้นบึ้งหัวใจ
พล็อต
เมื่อวันเวลาของแอกเนส ผู้หญิงที่ป่วยหนักใกล้หมดลง โลกของเธอก็ยิ่งถูกจำกัดมากขึ้นด้วยขอบเขตของความเป็นมนุษย์ที่ต้องตายได้ สีสันที่สดใสของชีวิตได้จางหายไปเป็นสีเทาหม่น และความสบายใจเพียงอย่างเดียวของเธอมาจากการกระซิบกระซาบของพี่สาวของเธอ มาเรียและแอนนา ในการนำเสนอที่แสนสาหัสนี้ อิงมาร์ เบอร์กแมนร้อยเรียงเรื่องราวความสิ้นหวังของมนุษย์ได้อย่างเชี่ยวชาญ ในขณะที่พี่สาวของแอกเนสถูกกลืนกินด้วยปีศาจภายในของตนเอง มาเรียรู้สึกผิดกับการพยายามฆ่าตัวตายของสามี ไม่สามารถหาความปลอบประโลมในความสัมพันธ์ของเธอได้ ในขณะที่แอนนากลับพิการด้วยน้ำหนักของอารมณ์ที่ถูกกดไว้ เมื่ออาการของแอกเนสแย่ลง เธอพบว่าตัวเองติดอยู่ในคุกแห่งความเจ็บปวดทางร่างกายและอารมณ์ ความไม่สามารถของพี่สาวในการให้ความช่วยเหลือที่เธอต้องการยิ่งทำให้ความทุกข์ทรมานของเธอยิ่งแย่ลง ทำให้เธอรู้สึกโดดเดี่ยวและถูกทอดทิ้ง ความผูกพันที่เคยแข็งแกร่งระหว่างพี่น้องเริ่มแตกสลาย เมื่อแต่ละคนพยายามทำความเข้าใจกับการต้องตายของตนเอง ฉากทางคลินิกที่รุนแรงของภาพยนตร์เรื่องนี้ทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจที่เจ็บปวดถึงความเปราะบางของชีวิตมนุษย์ ในขณะที่ร่างกายของแอกเนสค่อยๆ ยอมจำนนต่อความหายนะของโรคมะเร็ง เบอร์กแมนจับภาพความปวดร้าวและความสิ้นหวังที่มาพร้อมกับการเผชิญหน้ากับการตายของตนเองได้อย่างเชี่ยวชาญ กล้องจับภาพใบหน้าที่เจ็บปวดของพี่สาว ดวงตาของพวกเขาแดงก่ำจากน้ำตาและความสิ้นหวัง แม้ว่าเรื่องราวจะมืดมน แต่ "เสียงเพรียกจากก้นบึ้งหัวใจ" เป็นการสำรวจสภาพของมนุษย์ที่ทรงพลัง การจ้องมองที่ไม่ย่อท้อของเบอร์กแมนในห้วงเหวแห่งความตายทำหน้าที่เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความยืดหยุ่นของจิตวิญญาณของมนุษย์ เมื่อช่วงเวลาสุดท้ายของแอกเนสใกล้เข้ามา ภาพยนตร์เรื่องนี้ก็กลายเป็นการนั่งสมาธิที่น่าสะพรึงกลัวเกี่ยวกับความเปราะบางของชีวิต และความสำคัญของการหาความปลอบใจในช่วงเวลาที่สั้นที่เราแบ่งปันกับคนที่เรารัก ท้ายที่สุดแล้ว มันไม่ใช่การกระทำทางกายภาพของการตายที่เบอร์กแมนต้องการสำรวจ แต่เป็นความเสียหายทางจิตใจที่มันส่งผลต่อผู้ที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง "เสียงเพรียกจากก้นบึ้งหัวใจ" เป็นภาพที่เจ็บปวดของประสบการณ์ของมนุษย์ ซึ่งจะทำให้ผู้ชมต้องต่อสู้กับน้ำหนักของการตายไปอีกนานหลังจากที่เครดิตจบลง
วิจารณ์
Ellie
The sound of a heart slowly tearing open, perhaps?
Riley
1. A movie with devastating power, pouring out extreme emotions such as pain, despair, alienation, and sanctity. 2. The striking red: transitioning scenes, wallpaper, curtains, carpets, a quartet of women in white. 3. Bergman, the master of filming faces: revealing characters' souls with close-up, long takes, homologous to [Persona]. 4. Anna embraces the resurrected Agnes naked, paying homage to the Pietà. 5. The Åkerö Manor and the brief, beautiful ending, the ticking clock echoing [Wild Strawberries]. (9.5/10)
Carson
1. Several interpretive avenues: religious allegory, feminist perspective, metaphor for illness, psychoanalysis. 2. The claustrophobic red spaces – the three sisters originate from the same womb. 3. The four female bodies form two sets of oppositions: the emaciated one lacking maternal love/the Rubenesque figure reminiscent of the Madonna, the seductive and exposed with licentiousness/the self-mutilating and abstinent.
Genesis
How can life be captured on film with such complexity, despair, intricacy, struggle, and richness?
Matthew
"Cries and Whispers" is a poignant and introspective drama that explores the complex web of emotions within a family of three sisters. As Agnes succumbs to cancer, her siblings are consumed by their own psychic anguish, unable to offer the support and love she so desperately needs. Bergman's masterful direction skillfully weaves a narrative that probes the depths of human suffering, exposing the dark underbelly of family dynamics and the unforgiving nature of mortality.
Elliot
The film's exploration of grief and emotional pain among the sisters reveals a haunting portrayal of how each character grapples with their inner turmoil. Maria's guilt over her husband's failed attempt to save Agnes adds layers of complexity, while Anna's descent into delusion underscores the fragility of their fragile psyches.
