มรณะในเวนิส
พล็อต
ในเรื่องสั้นที่ได้รับการยกย่องของ โทมัส มานน์ เรื่อง "มรณะในเวนิส" ซึ่งนำมาสู่ชีวิตบนหน้าจอโดย ลูคิโน วิสคอนติ เราพบว่าตัวเองถูกพาไปยังเมืองเวนิสอันสง่างาม ที่ซึ่งนักแต่งเพลง กุสตาฟ ฟอน อาเชนบัค เดินทางมาเพื่อแสวงหาความสบายใจและการฟื้นฟูจากสุขภาพที่ไม่แข็งแรงของเขา อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่คลองที่มีชื่อเสียงของเมืองแห่งสายน้ำหรือสถาปัตยกรรมที่หรูหราที่ดึงดูดความสนใจของอาเชนบัค แต่เป็นความงามอันน่าทึ่งของเด็กชายชาวโปแลนด์วัยรุ่นชื่อ ทัดซิโอ อาเชนบัค นักแต่งเพลงชื่อดังในวัย 60 ปี ได้มาถึงทางแยกในชีวิตของเขา ความเป็นศิลปินของเขาเริ่มลดน้อยลง และเขาก็กำลังดิ้นรนเพื่อยอมรับการล่วงเลยของเวลา การเดินทางไปเวนิสของเขา พร้อมกับอัลเฟรโด้ คนรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ ทำหน้าที่เป็นความพยายามอย่างสิ้นหวังที่จะหวนคืนความมีชีวิตชีวาและแรงบันดาลใจที่ครั้งหนึ่งเคยเติมเต็มความพยายามสร้างสรรค์ของเขา เมื่อมาถึงโรงแรมเดส์เ뱅ส์ที่มีชื่อเสียงของเมือง อาเชนบัคก็เริ่มหลงใหลในทัดซิโอ ซึ่งกำลังพักผ่อนกับครอบครัวขุนนางของเขา รูปลักษณ์ที่โดดเด่น ผิวพรรณที่สดใส และเสน่ห์ที่ง่ายดายของเด็กชาย ดึงดูดใจอาเชนบัค และเขาพบว่าตัวเองถูกครอบงำมากขึ้นด้วยความหลงใหลที่ไม่ดีต่อสุขภาพ เมื่อวันเวลาผ่านไป ความยึดมั่นของอาเชนบัคในทัดซิโอเริ่มรุนแรงมากขึ้น สร้างความไม่พอใจให้กับคนรอบข้าง เพื่อนและคนรู้จักของเขา รวมถึงอัลเฟรโด้ เพื่อนนักแต่งเพลงและคนสนิทของเขา เริ่มสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวเพื่อนของพวกเขา และพวกเขาก็กังวลเกี่ยวกับผลที่อาจเกิดขึ้นจากความหลงใหลของเขา การกำกับที่เชี่ยวชาญของวิสคอนตินำเรื่องสั้นของมานน์มาสู่ชีวิตด้วยภาพที่น่าทึ่ง ซึ่งกระตุ้นให้เกิดความยิ่งใหญ่และความลึกลับของเวนิส ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นการสำรวจที่เจ็บปวดเกี่ยวกับสภาพของมนุษย์ โดยเจาะลึกถึงธีมของความตาย ความงาม และความเปราะบางของการแสดงออกทางศิลปะ ตลอดเรื่องราว ความวุ่นวายภายในของอาเชนบัคถูกถ่ายทอดออกมาอย่างเชี่ยวชาญผ่านความสัมพันธ์ของเขากับคนรอบข้าง การมีปฏิสัมพันธ์ของเขากับทัดซิโอทำหน้าที่เป็นตัวกระตุ้นสำหรับการไตร่ตรองตนเอง ในขณะที่เขาต่อสู้กับธรรมชาติที่ผันผวนของชีวิตและความไม่ถาวรของการเชื่อมต่อของมนุษย์ ท้ายที่สุดแล้ว "มรณะในเวนิส" คือการทำสมาธิที่ทรงพลังเกี่ยวกับความเข้าใจยากของความงามและผลกระทบที่ร้ายแรงของการปล่อยให้ตัวเองถูกครอบงำด้วยความหลงใหลที่ไม่ดีต่อสุขภาพ การตกต่ำอย่างน่าเศร้าของอาเชนบัคไปสู่ความหมกมุ่น ทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจที่ชัดเจนถึงพลังทำลายล้างของความปรารถนาที่ไม่ได้รับการตรวจสอบ ทำให้ผู้ชมรู้สึกเศร้าหมองและใคร่ครวญอย่างลึกซึ้ง
วิจารณ์
Andrew
In the labyrinthine canals of Venice, Gustav's obsession with Tadzio mirrors the city's own fascination with beauty and decay. The music of love and death echoes in the waterlogged streets, where desire blooms like a fleeting lotus in the swampy mud.
