ดับเบิลแสบ ดีกรีซู่ชี่
พล็อต
ในโลกของรายการโทรทัศน์สำหรับเด็ก Rainbow Randolph คือสุดยอดแห่งความสำเร็จ การสวมบทบาทเป็นตัวการ์ตูนที่ได้รับความนิยมในรายการ "Lance's Laughter" บุคลิกที่ยิ่งใหญ่เกินจริงและลูกเล่นสุดฮาของแรนดอล์ฟ ทำให้เขาเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่เด็ก ๆ และผู้ปกครอง อย่างไรก็ตาม ภายใต้รอยยิ้มที่สดใสและชุดหลากสีสัน มีด้านมืดที่น่ากลัวซ่อนอยู่ เมื่อแรนดอล์ฟถูกเปิดเผยว่าฉ้อฉลอย่างมาก โดยใช้อิทธิพลของเขาเพื่อรับข้อตกลงรับรองผลิตภัณฑ์ที่ร่ำรวยและสิทธิพิเศษอื่น ๆ เมื่อแรนดอล์ฟถูกจับได้ว่ารับสินบนจากผู้ผลิตของเล่นเพื่อแลกกับการโปรโมตผลิตภัณฑ์ของตนในรายการ เขาถูกไล่ออกจากสถานี และถูกแทนที่ด้วย Smoochy แรดสีชมพูสดใสน่ารักที่ไร้เดียงสาและดูดี ซึ่งมุ่งมั่นที่จะเป็น "คนดี" และสร้างชื่อเสียงในวงการบันเทิง ในขณะที่แรนดอล์ฟพยายามดิ้นรนเพื่อฟื้นฟูอาชีพของเขา เขากลับถูกความอิจฉาและความปรารถนาที่จะแก้แค้น Smoochy ครอบงำมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งเขาเห็นว่าเป็นเครื่องเตือนใจถึงความล้มเหลวของตัวเองอย่างต่อเนื่อง ในขณะเดียวกัน เหตุการณ์แปลกประหลาดและเฮฮาเกิดขึ้นเป็นชุด เมื่อ Smoochy กลายเป็นดาราคนใหม่ของ "Lance's Laughter" ด้วยแนวทางที่ไร้เดียงสาและกระตือรือร้นในการสร้างความบันเทิง Smoochy ก่อให้เกิดความวุ่นวายในกองถ่ายโดยไม่ได้ตั้งใจ นำไปสู่ความผิดพลาดและการผจญภัยผิด ๆ มากมายที่ทำให้ทุกคนตั้งแต่โปรดิวเซอร์ไปจนถึงทีมงานงงงวย เมื่อแผนการของแรนดอล์ฟที่จะโค่น Smoochy ทวีความรุนแรงขึ้น เขากลับพบว่าตัวเองพัวพันอยู่ในใยแห่งการหลอกลวง การหักหลัง และอารมณ์ขันแบบตลกหน้าตาย ด้วยความช่วยเหลือจาก Sheldon ผู้ช่วยที่ซื่อสัตย์แต่ทึ่มของเขา แรนดอล์ฟวางแผนอย่างละเอียดเพื่อบ่อนทำลาย Smoochy และทวงคืนบัลลังก์ราชาแห่งรายการโทรทัศน์สำหรับเด็ก อย่างไรก็ตาม สิ่งต่าง ๆ ไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้ และ Smoochy พิสูจน์ให้เห็นว่าเป็นศัตรูที่น่าเกรงขามในการต่อสู้เพื่อเรตติ้งและความนิยม ในท้ายที่สุด แรนดอล์ฟต้องเผชิญหน้ากับผลที่ตามมาของความเห็นแก่ตัวของตัวเอง และเรียนรู้ที่จะปล่อยวางอัตตาของเขา ในขณะที่ Smoochy กลายเป็นฮีโร่ตัวจริง โดยใช้ความไร้เดียงสาและจิตใจที่ดีของเขาเพื่อนำความสุขและเสียงหัวเราะมาสู่เด็ก ๆ ทุกหนทุกแห่ง
วิจารณ์
Valerie
Edward Norton is miscast as a simpleton in this bizarre, tonally inconsistent film that's both naive and darkly adult.
John
Remembering Robin Williams, Smoochy the Rhino feels like a reflection of the man himself.
Abigail
Robin Williams and Edward Norton are serving some serious LGBT realness with their looks. The split-screen phone call is ingeniously done, with one side zooming out and the other zooming in, creating a dynamic depth of field even though neither character is moving. It's a very spatial and engaging effect.
Raelynn
In this garishly flamboyant satire that strains for absurdity, DeVito ambitiously attempts to encompass ultimate topics that spell out the death of modernity: the alienation of the media industry and the fame game, the deification of idols, and even the essence of Americanness. The nonsensical and farcical children's show juxtaposed with mafia elements, all wrapped in lavishly vibrant stage direction and cartoonish audiovisual confection, seems at odds with the serious and dark allegorical undertones, but this contrast only intensifies the twisted and morbid essence of the story. DeVito's favored and skillful 80s-esque vulgar and frivolous comedic style allows the film's surreal costumes, set design, and props to become a revival of fetishistic aesthetics from the turn of the century. It's a seemingly family-friendly, inspirational movie gone evil...
Zion
Okay, here's a translation that captures the feeling that the movie has a similar comedic spirit to Stephen Chow's films: "There's a definite touch of Stephen Chow-esque zaniness here. :)"
