Django Unchained จังโก้ โคตรคนแดนเถื่อน
พล็อต
ในภาพยนตร์มหากาพย์ตะวันตกปี 2012 ของ Quentin Tarantino เรื่อง "Django Unchained" นักล่าค่าหัวชาวเยอรมันชื่อ ดร. คิง ชูลท์ซ (Christoph Waltz) เดินทางมาถึงเท็กซัสพร้อมภารกิจพิเศษ: เพื่อช่วย Django Freeman (Jamie Foxx) อดีตทาส ช่วยเหลือภรรยาของเขา Broomhilda von Shaft (Kerry Washington) จากเงื้อมมือของ Calvin Candie (Leonardo DiCaprio) เจ้าของไร่ผู้โหดร้ายในมิสซิสซิปปี ภาพยนตร์เริ่มต้นด้วยชูลท์ซ นักล่าค่าหัวที่มีเสน่ห์และซับซ้อน เดินทางมาถึงเท็กซัสพร้อมโลงศพที่บรรจุศพของคนนอกกฎหมายชื่อกระฉ่อน Django อดีตทาสที่ถูกขายให้กับไร่ของ Candie ถูกนำตัวมาในฐานะผู้นำทางเพื่อช่วยชูลท์ซตามหาน้องชายของคนนอกกฎหมาย ซึ่งเชื่อกันว่าซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งในภูมิภาคนี้ เมื่อการเดินทางของพวกเขาคลี่คลาย มันก็ชัดเจนว่าชูลท์ซมีความสนใจมากกว่าแค่มืออาชีพในการช่วยเหลือ Django เขาเห็นโอกาสที่จะใช้ทักษะและความรู้ของ Django เกี่ยวกับการค้าทาสเพื่อช่วยเหลือความพยายามในการล่าค่าหัวของเขาเอง ในขณะเดียวกันก็ได้รับความรู้สึกไถ่โทษสำหรับบทบาทของเขาในการทำให้การเป็นทาสคงอยู่ต่อไป ในขณะเดียวกัน Candie เป็นเจ้าของไร่ที่โหดร้ายและเจ้าเล่ห์ที่กำลังสร้างโชคลาภจากการขายทาสในตลาดเปิด สมบัติล้ำค่าของเขาคือทาสที่เป็นที่ต้องการตัวสูงชื่อ Broomhilda von Shaft ซึ่งถูกควบคุมตัวไว้ที่ไร่ของเขา Candyland ในขณะที่ Django และ Schultz เดินทางผ่านภูมิประเทศที่ทรยศ พวกเขาได้พบกับตัวละครที่มีสีสันมากมาย รวมถึง สตีเฟน (Samuel L. Jackson) คนรับใช้ในบ้านผู้ซื่อสัตย์ของ Candie ซึ่งมีเหตุผลของตัวเองที่ต้องการเห็น Candie จบสิ้น ในการเผชิญหน้าที่รุนแรงและโหดร้ายบ่อยครั้งหลายครั้ง Django และ Schultz เผชิญหน้ากับ Candie และพรรคพวกของเขา โดยใช้การผสมผสานระหว่างไหวพริบ เล่ห์เหลี่ยม และกำลังอย่างแท้จริงเพื่อเอาชนะศัตรูของพวกเขา ตลอดทั้งเรื่อง สไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ของ Tarantino ส่องประกายผ่านบทสนทนาที่ชาญฉลาด การทำงานของกล้องที่ชาญฉลาด และเพลงประกอบที่ผสมผสานกัน ผลลัพธ์ที่ได้คือมหากาพย์ตะวันตกที่น่าตื่นเต้นและกระตุ้นความคิด ซึ่งสำรวจธีมของการเป็นทาส การเหยียดเชื้อชาติ และการไถ่บาป ด้วยการแสดงที่โดดเด่นจาก Foxx, DiCaprio และ Washington "Django Unchained" เป็นภาพยนตร์ที่แฟน ๆ ของการสร้างภาพยนตร์ที่เป็นเอกลักษณ์ของ Tarantino ต้องดู
วิจารณ์
Lucas
A handshake seals a deal, but a snub leads to a bloodbath.
Sofia
With a touch of effort, Tarantino can sit back and laugh as he lords over everyone else. The thing I find most brilliant about him is his ability to make all these A-list actors completely lose themselves in his films, getting injected with that signature Tarantino slyness. Of course, this tone isn't just reflected in the characters; the soundtrack, the camera work, and the dialogue all scream Tarantino. It's clever, audacious, brutal, and completely unique. Who's the nigger? D-j-a-n-g-o, the D is silent.
Stephanie
Alright, here's my take on translating your Django Unchained review in a way that feels authentic to the film: Here's the translation: Quentin, there's a genre of film called Quentin; 1. Quentin *only* makes these movies, but *only* Quentin makes them like this; 2. This one ain't perfect, but it's leagues more heartfelt than Inglorious Basterds; 3. Tarantino may never hit that Pulp Fiction high again, but Django's enough to reinvent the Western; 4. That Southern drawl was a bitch, missed some jokes, gonna need subtitles next time; 5. Forgive the semicolons, cuz Ima goddamn programmer.
Piper
Dr. Schultz traveled thousands of miles to America. A German man, without any selfish motives, regarded Django's liberation as his own cause. What kind of spirit is this? This is the spirit of internationalism, the spirit of homie-ism. Every good homie should learn from this spirit.
Josephine
Waltz was absolutely magnetic, yet his demise felt so anticlimactic and insignificant...
