Femme Fatale พยัคฆ์ร้ายไม่มีคำว่าพลาด
พล็อต
Femme Fatale พยัคฆ์ร้ายไม่มีคำว่าพลาด เป็นภาพยนตร์แอ็คชั่นทริลเลอร์ปี 2002 กำกับโดย Brian De Palma เรื่องราวเกี่ยวกับลอว์เร แอช (รีเบคก้า โรเมน) อดีตขโมยที่สร้างชีวิตใหม่ให้ตัวเองเป็นนักสังคมสงเคราะห์ผู้ร่ำรวยที่แต่งงานกับนักการทูต อย่างไรก็ตาม ชีวิตใหม่ของเธอกลับพลิกผันเมื่อปาปารัสซี่ถ่ายรูปเธอในปารีส เผยให้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเธอต่อโลก เมื่ออดีตของลอว์เรเริ่มตามทันเธอ เธอพบว่าตัวเองถูกตามล่าโดยกลุ่มทหารรับจ้างที่ไร้ความปราณีที่ไม่ลังเลที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้สร้อยคอเพชรมูลค่า 10 ล้านดอลลาร์ที่เธอขโมยมาในช่วงวันที่เป็นอาชญากร ในขณะเดียวกัน นักสืบชื่อคาร์ล นิวตัน (อันโตนิโอ แบนเดอรัส) ก็หมกมุ่นอยู่กับการเปิดเผยความจริงเกี่ยวกับอดีตของลอว์เรและนำตัวเธอมาลงโทษ เมื่อเดิมพันสูงขึ้น ลอว์เรต้องใช้ไหวพริบและความฉลาดทั้งหมดของเธอเพื่อนำหน้าผู้ไล่ล่าและปกป้องชีวิตที่เพิ่งค้นพบของเธอ ระหว่างทาง เธอพบว่าตัวเองถูกดึงดูดให้เข้าหาคาร์ล แม้ว่าเขาจะมุ่งมั่นที่จะจับเธอ ในขณะที่ทั้งสองมีส่วนร่วมในเกมแมวไล่หนู พวกเขาเริ่มเปิดเผยความจริงเกี่ยวกับอดีตของกันและกัน นำไปสู่การเผชิญหน้าที่น่าตื่นเต้นที่จะตัดสินชะตากรรมสูงสุดของพวกเขา ตลอดทั้งเรื่อง De Palma ถักทอองค์ประกอบของความสงสัย แอ็คชั่น และความน่าสนใจเข้าด้วยกันอย่างเชี่ยวชาญ สร้างเว็บที่ซับซ้อนของตัวละครและการหักมุมของเนื้อเรื่อง Romijn ฉายแววในบทลอว์เรที่ลึกลับ นำเสนอความเปราะบางและการตัดสินใจมาสู่การแสดงของเธอ แบนเดอรัสสร้างความประทับใจไม่แพ้กันในบทคาร์ล นำเสนอความเคร่งขรึมและความเข้มข้นมาสู่การแสดงของเขา โดยรวมแล้ว Femme Fatale พยัคฆ์ร้ายไม่มีคำว่าพลาด เป็นทริลเลอร์ที่น่าติดตามและมีสไตล์ ซึ่งสำรวจธีมของอัตลักษณ์ การหลอกลวง และการไถ่บาป ด้วยการหักมุมของเนื้อเรื่องที่ชาญฉลาด ตัวละครที่น่าจดจำ และแอ็คชั่นที่ไม่หยุดนิ่ง เป็นสิ่งที่ต้องดูสำหรับแฟน ๆ ของประเภทนี้
วิจารณ์
Ethan
My friend rented this on DVD, and I watched it twice. Honestly, I didn't understand it. I just came here to read the synopsis.
Rowan
(This film... after watching that lesbian erotic scene on iQiyi back then, it prematurely led me down a path of no return.) Seeing it marked by a friend and clicking in again, I remembered that my first encounter with a sex scene was the lesbian part of this movie. So even though I later confirmed that I'm a die-hard straight man, my sexual views have been open since childhood. I guess, as Lou Ye said, "Film is a bodily experience." This is the best and best way of knowing. No theory is needed, watching is enough.
Simon
The opening 20 minutes of <Femme Fatale> are simply brilliant. It begins with a zoom shot into screen reflections, followed by a long and intricate parallel montage. The camera movements are both free and meticulous, showcasing De Palma's fondness for split-screen compositions and seamless transitions. It's a prime example of building suspense purely through choreography and editing, all complemented by Ryuichi Sakamoto's score. The film's allusions to homosexuality and the blending of dreams and reality draw direct inspiration from <Mulholland Drive>, while its two-part structure is reminiscent of <Run Lola Run>. The protagonist, Laure, encountering a girl who looks exactly like her evokes the feeling of <The Double Life of Véronique>...
Catalina
Alright, here's the translated review: Movie: 3.5 stars. Ryuichi Sakamoto's score is absolutely incredible, especially at the beginning and end – it really elevates the film. However, the movie itself is classic De Palma: a brilliant opening followed by a muddled and ultimately nonsensical plot. The ending feels completely contrived and unconvincing. Honestly, the best you can do is enjoy the beautiful faces and figures. The opening, set during a Cannes premiere, is interesting, with its blend of East and West. Though, I must point out, the Palais des Festivals' women's restroom isn't to the left as you enter, and it's definitely not that spacious inside.
Amara
This gripping tale of greed, betrayal, and the pursuit of luxury is as thrilling as it is unpredictable. A perfect blend of glamour and danger, *Femme Fatale* keeps you on edge with its intense performances and shocking twists.
