ห้าคืนที่เฟรดดี้

ประตูของร้านพิซซ่าของเฟรดดี้ ฟาซแบร์ ถูกปิดไปเกือบห้าปีแล้ว ซึ่งเป็นโบราณวัตถุจากยุคที่ถูกลืมเลือนของการพักผ่อนหย่อนใจของครอบครัว สถาบันที่ครั้งหนึ่งเคยรุ่งเรือง ที่ซึ่งเด็ก ๆ สามารถหัวเราะและเล่นในเงามืดของมาสคอตหุ่นยนต์อันเป็นที่รัก ได้ถูกครอบงำด้วยชุดเหตุการณ์โศกนาฏกรรม ความสิ้นหวังของไมค์สำหรับงานทำให้เขาได้เปรียบที่สุดเมื่อเขาบังเอิญไปเจอป้ายโฆษณารับสมัครงานของร้านพิซซ่าที่ถูกทิ้งร้างมานาน ซ่อนตัวอยู่ในทะเลของป้ายรับสมัครงานและรับสมัครงานจำนวนมากที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วเมือง เมื่อได้โอกาส ไมค์ตกลงที่จะพบกับตัวแทนเจ้าของทรัพย์สิน ชายที่สวมชุดสูทชื่อมาร์ค เพื่อสัมภาษณ์ ในตอนแรก มาร์คดูเหมือนนักธุรกิจที่ตรงไปตรงมา แต่มีความสิ้นหวังเล็กน้อยซ่อนอยู่เบื้องหลังดวงตาของเขา ราวกับว่าโอกาสในการขายทรัพย์สินนั้นไม่ได้เป็นเพียงทางเลือกสุดท้าย เขาให้ชุดเครื่องแบบรักษาความปลอดภัยแก่ไมค์ อธิบายกิจวัตรตอนกลางคืน และจัดตารางการล็อกดาวน์อย่างละเอียด ค่าตอบแทนนั้นยุติธรรม และไมค์ก็ถูกขายให้กับโอกาสที่จะมีรายได้ที่มั่นคง ในไม่ช้าไมค์ก็พบว่าห้องรักษาความปลอดภัยนั้นเป็นเหมือนพื้นที่สำนักงาน ซึ่งมีโทรทัศน์ฝุ่นเขรอะสองเครื่องและคอมพิวเตอร์ที่ใช้งานไม่ได้ หน้าต่างถูกปิดทับด้วยไม้อัดบอร์ด ขวางกั้นมุมมองจากโลกภายนอก นอกจากนั้น ห้องสวีทนั้นคับแคบและเงียบสงบ โดยมีเพียงเสียงฮัมเบา ๆ ของไฟนีออนด้านบนเท่านั้นที่ส่องแสง กฎเกณฑ์ถูกออกราวกับท่องจำ: เขาต้องตรวจสอบกล้องรักษาความปลอดภัยในแต่ละห้าคืน เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีผู้บุกรุกเข้ามาในสถานที่ เรียบง่ายเพียงพอ คืนแรกและคืนที่สองผ่านไปโดยไม่มีเหตุการณ์ใดๆ เกิดขึ้น ยกเว้นภาพเงาของการเคลื่อนไหวที่พร่ามัวรอบขอบเขตการมองเห็นของกล้อง เพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น เมื่อถึงตอนนั้น ไมค์ก็เริ่มคุ้นเคยกับตำแหน่งใหม่ของเขา พยายามต่อสู้กับความเบื่อหน่ายด้วยการอ่านเอกสารเก่าของหนังสือพิมพ์และท่องเว็บในมุมมืดของอินเทอร์เน็ต ในช่วงพักเหล่านั้นเองที่ไมค์ได้เรียนรู้ประวัติความเป็นมาของร้านเฟรดดี้ ฟาซแบร์ ที่ซึ่งมาสคอตหุ่นยนต์ของร้านได้ครองอำนาจสูงสุด พวกเขารวมถึงเฟรดดี้ ฟาซแบร์ ตัวหมีสีทองสวมหมวกสีแดงและขาว, บอนนี่ เดอะ บันนี่ กระต่ายสวมหมวกกีฬาบนหัวขนาดใหญ่ของเขา, ชิก้า เดอะ ชิกเก้น และ ฟ็อกซี่ เดอะ ไพเรท ฟ็อกซ์ อย่างไรก็ตาม ในช่วงส่วน "Happy Endings" ที่เขาดู ควบคู่ไปกับสิ่งที่รู้สึกเหมือนความเงียบที่น่าขนลุกมานานหลายทศวรรษ ตามมาด้วยภาพการก่อกวนที่ไม่สบายใจ ซึ่งหลังจากการเฝ้าระวังเพิ่มเติม ทำให้เกิดร่องรอยของอดีตที่โหดร้ายและมืดมนในห้องโถงของเฟรดดี้เอง ในคืนที่สาม บรรยากาศแห่งความกลัวเริ่มคืบคลานเข้ามา นี่เป็นสิ่งที่ห่างไกลจากเหตุการณ์กลางคืนธรรมดาๆ ทุกครั้งที่ระบบระบายอากาศพุ่งขึ้นไป พร้อมกับเสียงกระซิบที่บ่งบอกถึงเสียงเอี๊ยดอ๊าดในงานท่อ มันกลายเป็นราวกับว่ามีบางสิ่งที่ลึกล้ำกว่านั้นซ่อนอยู่ในเงามืดเหล่านั้นที่จับจ้องไมค์ คืนแห่งการกระโจนเข้ามาอย่างกะทันหัน กลับกลายเป็นการคาดการณ์ถึงเหล่าโจรหุ่นยนต์พร้อมที่จะสร้างความสยองขวัญ ภาพเสียงแปลกประหลาดที่เล่นซ้ำบนทีวี ควบคู่ไปกับแสงที่สลัวลงซึ่งดูเหมือนจะถูกกระตุ้นจากการเปลี่ยนแปลงสถานะทุกครั้งของไมค์ เผยให้เห็นถึงการต่อสู้ที่กระวนกระวายใจซึ่งตอนนี้ครอบงำความคิดที่ตื่นอยู่ทุกความคิดของเขาอย่างแม่นยำ เสียงผิดปกติเหล่านี้ชวนให้นึกถึงเสียงดังกว่า แต่ยิ่งลางร้ายกว่าที่จะฟัง และยังคล้ายคลึงกับเหตุการณ์จากประวัติศาสตร์อันยาวนานของร้านพิซซ่าที่บันทึกไว้ในเอกสารเก่าของหนังสือพิมพ์ที่เขาอ่าน ในคืนที่สี่ได้เห็นการปรากฏตัวที่น่าขนลุกของหุ่นยนต์ ซึ่งเป็นการบอกล่วงหน้ามากกว่าแค่การบุกรุกแบบสแตติกที่มีอยู่ในกล้องจนถึงจุดนี้ ในการพบเห็นที่แท้จริงและความรู้สึกของมัน ในทันทีนั้นได้สร้างความหวาดกลัวที่จนถึงตอนนี้มีอยู่เพียงระหว่างสมมติฐานเท่านั้น ซึ่งเป็นจุดสุดยอดส่วนตัวในโลกของไมค์เนื่องจากเป็นสัญลักษณ์ของความไม่สมดุลที่เป็นไปได้ในใจที่อาชีพของเขาพยายามที่จะรักษาและบำรุงรักษา เมื่อถึงเย็นของห้าคืน จุดของการกลับตัวที่ไมค์คาดหวังว่าเขาจะข้ามจุดที่การเฝ้าระวังในเวลากลางคืนเริ่มเล็ดลอดเข้าไปในช่วงเวลาที่เกินขอบเขตความปลอดภัยของเขา ไมค์ตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์และตระหนักดี ยังคงหวาดกลัว ตอนนี้กลับมาที่ห้องของไมค์ ไมค์ตื่นขึ้นมาเมื่อแสงอาทิตย์สาดส่อง ไมค์หันไปที่หน้าต่างและเห็นเพียงมือทั้งสองข้างจากด้านหลังเขาติดอยู่กับหมี หรือบางทีหมีอาจจะแม่นยำกว่าคือเฟรดดี้ ฟาซแบร์ มาสคอตหุ่นยนต์ที่ดูเหมือนจะมีชีวิตอยู่เพื่อติดตามไมค์ไปยังแฟลตปัจจุบันของเขาในเวลากลางวันแสกๆ