แตกหัก

กล้องแพนไปเหนือทางหลวงที่รกร้างว่างเปล่า พระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า ขณะที่รถของเรย์ค่อยๆ ขับเคลื่อนไปยังจุดหมายปลายทาง ภายในรถ เมแกน ภรรยาของเรย์ มองดูลูกสาวตัวน้อยของพวกเขา เอ็มม่า หัวเราะคิกคักและบิดตัวบนที่นั่งในรถ ครอบครัวสุขสันต์ทั้งสามกำลังอยู่ระหว่างการเดินทางบนท้องถนน กระตือรือร้นที่จะใช้เวลาดีๆ ร่วมกันก่อนที่จะเดินทางถึงจุดหมายปลายทาง อย่างไรก็ตาม การเดินทางที่ไร้กังวลของพวกเขากลับพลิกผันอย่างไม่คาดฝันเมื่อพวกเขาเข้าไปในจุดพักรถริมทางหลวงที่มีแสงสลัว เอ็มม่า เสียสมาธิกับสภาพแวดล้อมโดยรอบ ชั่วขณะหนึ่ง ลงจากรถเพื่อสำรวจนกที่เกาะอยู่บนขอบม้านั่ง เธอสะดุดล้มลงบนกรวดหยาบด้านล่าง จับแขนของเธออย่างสิ้นหวังขณะที่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เรย์รีบเข้ามาช่วยเหลืออย่างรวดเร็ว ปลอบโยนและทำให้ลูกสาวของเขาสงบลง เมแกนเดินตามออกมาจากรถ กล่าวคำปลอบโยนขณะที่เรย์ค่อยๆ อุ้มเอ็มม่าไว้ในอ้อมแขน ขณะที่พวกเขารีบกลับไปที่รถ บรรยากาศที่เคยไร้กังวลก็เปลี่ยนไปเป็นความกังวลและความกังวลใจที่ถาโถมเข้ามา เป็นที่แน่ชัดว่าการล้มของเอ็มม่าทำให้เกิดอันตรายมากกว่าที่พวกเขาคิดไว้ในตอนแรก และพวกเขาก็รีบกลับขึ้นรถ จุดหมายปลายทางเดิมของพวกเขากลายเป็นเรื่องรองจากการพาเอ็มม่าไปพบแพทย์ การขับรถอย่างบ้าคลั่งไปยังโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดสิ้นสุดลงในที่สุด และพวกเขาจอดรถที่ทางเข้าฉุกเฉิน ซึ่งพยาบาลที่แผนกต้อนรับซึ่งดูเหนื่อยหน่ายทักทายพวกเขาด้วยความไม่สนใจ เรย์เริ่มกระสับกระส่าย ขอให้แพทย์ตรวจทันที ความวิตกกังวลเกี่ยวกับอาการของลูกสาวของเขาส่งผลกระทบต่อพยาบาล ท่าทีสบายๆ ของพยาบาลดูเหมือนจะทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงเท่านั้น และเรย์ถูกบังคับให้ต้องวิงวอน ซึ่งในที่สุดก็ได้รับการพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจจากพยาบาลขณะที่เธอเช็คอินพวกเขา ขณะที่พวกเขาถูกนำตัวไปยังหอผู้ป่วยเด็กของโรงพยาบาล เสียงร้องคร่ำครวญของเอ็มม่าก็ดังขึ้น ความเจ็บปวดของเธอกลายเป็นการปรากฏตัวที่สัมผัสได้ อารมณ์ของเรย์อยู่ในจุดเดือด ความโกรธและความหงุดหงิดของเขาลดลงชั่วขณะหนึ่งเมื่อพวกเขาถูกเรียกเข้าไปในห้องรอที่คับแคบ ซึ่งแพทย์ประจำบ้านแนะนำตัวเอง ท่าทีเร่งรีบและค่อนข้างใจร้ายของแพทย์ยิ่งทำให้ความวิตกกังวลของเรย์เพิ่มขึ้นเมื่อเธออธิบายว่าเอ็มม่าจะต้องได้รับการสแกน MRI เพื่อตรวจสอบขอบเขตทั้งหมดของการบาดเจ็บของเธอ เมแกนพยายามทำให้เรย์สงบลง โดยบอกเขาว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยดีขณะที่พวกเขารีบเก็บข้าวของของเอ็มม่าและมุ่งหน้าไปยังห้อง MRI ด้วยเสียงบี๊บของเครื่องจักรและเสียงกระซิบที่กังวลรอบตัว เอ็มม่านอนนิ่งบนเปลหามขณะที่เครื่องสแกนเริ่มทำงาน เรย์มองอย่างกังวลผ่านหน้าต่างบานเล็ก โดยจ้องมองไปที่ลูกสาวของเขาขณะที่การสแกนเผยให้เห็นขอบเขตทั้งหมดของการบาดเจ็บของเธอ หลังจากสิ่งที่รู้สึกเหมือนเป็นนิรันดร การสแกน MRI ก็สิ้นสุดลง และแพทย์ก็ปรากฏตัวขึ้นเพื่อแจ้งข่าว: การหักของเอ็มรุนแรงกว่าที่คิดไว้ในตอนแรก และเธอจะต้องได้รับการผ่าตัดทันทีเพื่อซ่อมแซมความเสียหาย ความเหนื่อยล้าที่เริ่มคืบคลานเข้ามาในตัวเรย์เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณจากความเครียดของสถานการณ์ และขณะที่ห้องรอกำลังหมุนวนอยู่รอบตัวเขาทีละน้อย เขาก็ทรุดตัวลงบนเก้าอี้ใกล้ๆ ศีรษะของเขาปวดเมื่อย สิ่งที่เขารู้ต่อไปคือ ER เงียบสงัด และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงพยาบาลยืนอยู่เหนือเขา ขอให้เขาออกไป เป็นที่แน่ชัดว่าเอ็มม่าไม่เคยได้รับการเช็คอินอย่างเป็นทางการ และแม้ว่าเขาและครอบครัวจะพยายามอย่างบ้าคลั่งเพื่อให้เธอได้รับการรักษาพยาบาล แต่ดูเหมือนว่าเธอจะหายไปไหนก็ไม่รู้ โลกที่อยู่รอบตัวเขาเริ่มพังทลายลงเมื่อกำลังทั้งหมดของความปั่นป่วนของโรงพยาบาลปรากฏชัดเจน ความหวาดกลัวที่เพิ่มขึ้นแทรกซึมเข้าไปในเส้นเลือดของเรย์เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอธิบายว่าไม่มีร่องรอยของครอบครัวที่ตรงกับคำอธิบายของเอ็มม่าที่เคยเข้ารับการรักษาในวันนั้น พวกเขาไม่มีบันทึกว่าเธอได้รับการรักษาที่โรงพยาบาล และนาทีที่บ้าคลั่งก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะคลุมเครือและไม่ชัดเจน ความตื่นตระหนกของเรย์เริ่มขึ้น ทำให้เขารีบค้นหาเมแกนและเอ็มม่าอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาของเขากวาดไปตามทางเดินโรงพยาบาลที่ร้างเปล่าขณะที่เขากรีดร้องเรียกหาครอบครัวของเขา ความว่างเปล่าเกิดขึ้นรอบตัวเขา และความรู้สึกไม่สบายใจที่คืบคลานเข้ามาครอบงำจิตใจของเขาอย่างค่อยเป็นค่อยไป ขณะที่กล้องซูมออกจากโรงพยาบาล เราจะเห็นภาพที่เป็นตัวแทนของสิ่งที่หยั่งไม่ถึง: สถานที่ที่ชีวิตขึ้นอยู่กับเส้นด้ายบางๆ ของเอกสารและการดำเนินงานตามระเบียบราชการ ซึ่งอาจฉีกชีวิตเหล่านั้นออกจากกัน การเดินทางของครอบครัวที่ดูเหมือนจะงดงามของเรย์กลับกลายเป็นการดิ่งลงสู่นรกที่น่าสยดสยองและทำลายจิตวิญญาณ ซึ่งดูเหมือนจะไม่มีการตื่นขึ้น