คนที่ถูกตบ

คนที่ถูกตบ คือภาพยนตร์เงียบปี 1928 กำกับโดย Victor Sjöström เขียนบทโดย Benjamin Glaser ภาพยนตร์เรื่องนี้ดัดแปลงจากบทละครชื่อเดียวกันของ Rajáque ในปี 1921 ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากนวนิยายปี 1913 ชื่อ 'คนที่ถูกตบ: โศกนาฏกรรม' โดย Rajáque และบทละครปี 1916 โดย Léonce Perret แต่ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็น 'คนที่ถูกตบ' อีกครั้งโดย L. B. Alcott เรื่องราวหมุนรอบชีวิตของนักวิทยาศาสตร์ผู้ชาญฉลาด ผู้ชายอัจฉริยะที่อุทิศชีวิตให้กับการแสวงหาความรู้ในสาขาการแพทย์ เขาใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายในห้องปฏิบัติการ ซึ่งเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการทำการทดลอง สังเกตธรรมชาติ และครุ่นคิดถึงความลึกลับของชีวิต ทรัพย์สินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชายคนนี้คือสติปัญญาที่พิเศษของเขา ความสามารถในการสังเกตและเรียนรู้จากโลกรอบตัวเขา และความทุ่มเทอย่างแน่วแน่ต่องานฝีมือของเขา Abarantos นามสกุลจริงของตัวละครนำในนวนิยายของ Rajáque ถูกนำมาใช้จริง แต่ในภาพยนตร์ 'คนที่ถูกตบ' เขาถูกเรียกว่า 'Gwynplaine, Avarinatos หรือ Abarantos เป็นชื่อที่แตกต่างกันของตัวละครเดียวกัน' มักถูกอ้างถึงว่าเป็นชายที่เกิดในตระกูลต่ำซึ่งด้วยสติปัญญาและการทำงานหนักอย่างแท้จริง ได้ก้าวขึ้นเป็นที่เคารพในสาขาของเขา ชื่อของเขาคือ Avarine (ในเรื่องราวบางฉบับ) หรือ Abarantos (เช่นเดียวกับในภาพยนตร์เรื่องนี้และบทละครปี 1921) ในบางชื่อเรื่อง บางครั้งมีการใช้ชื่อจริงเต็ม Abarantos มีความสัมพันธ์กับหญิงสาวสวยคนหนึ่ง ซึ่งต่อมากลายเป็นภรรยาของเขา อย่างไรก็ตาม ความรักของพวกเขาอายุสั้น เนื่องจากเธอตกเป็นเหยื่อของการรุกรานของบารอนผู้ร่ำรวย ซึ่งขโมยทั้งการค้นพบทางวิทยาศาสตร์ของ Abarantos และภรรยาที่รักของเขา ในการกระทำที่โหดร้ายของการดูถูกและการแก้แค้นต่อหน้าสาธารณชน บารอนตบหน้า Abarantos ต่อหน้าสาธารณชน เหตุการณ์นี้มีผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อชีวิตของ Abarantos ทำให้เขาตกอยู่ในจุดที่เขากลายเป็นคนนอกคอกและคนนอกกฎเกณฑ์ทางสังคม เพื่อรับมือกับความเจ็บปวดและความอับอายที่เป็นที่ครหาของสังคม เขาเริ่มสังเกตและวิเคราะห์ปรากฏการณ์ของการดูถูกเหยียดหยาม ดังนั้นจึงเริ่มต้นวงจรของการดำดิ่งสู่ห้วงแห่งความสิ้นหวัง การแก้แค้น และความบ้าคลั่ง ราวกับว่าชีวิตยังไม่ได้มอบความโหดร้ายให้กับเขามากพอ บารอนตัดสินใจที่จะแต่งงานกับภรรยาที่เหินห่างของ Abarantos โดยมีแผนที่จะให้ทั้งคู่อยู่ในแวดวงสังคมของเขา เพื่อขัดขวางแผนการของบารอน Abarantos พบกับความปลอบใจในคณะละครสัตว์ ที่ซึ่งเขาประดิษฐ์ตัวเองใหม่ในฐานะตัวตลก เขาอุทิศการแสดงของเขาเพื่อแสดงให้เห็นถึงศิลปะของการถูกตบซ้ำๆ ซึ่งเป็นผลมาจากการแสดงออกสูงสุดของการดูถูกเหยียดหยามของมนุษย์ ผ่านการแสดงต่อสาธารณชนนี้ Abarantos แสดงความโกรธและความคับข้องใจของเขาและแก้แค้นด้วยการพลิกโต๊ะใส่บารอน อย่างไรก็ตาม การแสดงละครสัตว์ของเขายังจับใจนักแสดงสาว Beatrice โดยไม่ได้ตั้งใจ แม้ว่าเธอจะรักเขา แต่เธอก็ถูกฉีกขาดระหว่างความรู้สึกของเธอที่มีต่อ Abarantos และการแต่งงานที่กำลังจะมาถึงของเธอกับบารอน ซึ่งสัญญาว่าเธอจะมีชีวิตที่หรูหรา แต่ต้องแลกมาด้วยหัวใจของเธอ Abarantos ซึ่งถูกขับเคลื่อนด้วยความปรารถนาอย่างสุดซึ้ง พยายามที่จะเอาชนะใจ Beatrice และเพื่อช่วยเธอจากเงื้อมมือของบารอน เสี่ยงทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือเธอจากการแต่งงานที่ถูกคลุมถุงชน ท้ายที่สุดแล้วมันก็สายเกินไป และ Beatrice ก็แต่งงานกับบารอน ภาพยนตร์เรื่องนี้นำผู้ชมไปสู่การเดินทางที่เจ็บปวดและสะเทือนใจสู่ห้วงแห่งความทุกข์ทรมานและความโศกนาฏกรรมของมนุษย์ เมื่อโชคชะตาของตัวละครแต่ละตัวเกี่ยวพันกัน แต่ละคนก็ยิ่งจมดิ่งลงไปในวงจรของความรุนแรง ความอับอาย และความสิ้นหวังมากขึ้น ท้ายที่สุดแล้ว เรื่องราวนี้กลายเป็นข้อความที่ทรงพลังเกี่ยวกับโชคชะตาที่โหดร้าย ที่ซึ่งความยุติธรรมมักถูกปฏิเสธ และผู้ที่ถูกกระทำผิดไม่มีอำนาจที่จะป้องกันความหายนะของตนเอง ในฉากสุดท้าย หลังจากที่หมดสิ้นหนทาง Abarantos ตระหนักถึงความล้มเหลวของเขา ความรักที่เขาเสียไป และความว่างเปล่าที่เขาแบกรับไว้ในตัวเองมาหลายปี เขาตัดสินใจที่จะจบชีวิตของเขาและกลับไปที่ห้องปฏิบัติการที่เขาเคยถือว่าเป็นบ้านของเขา ที่ซึ่งเขาทำให้ห้องทดลองถูกจุดไฟโดยไม่ได้ตั้งใจ เพื่อล้างแค้น ด้วยการกระทำนี้ เขาควบคุมชะตากรรมของเขา และถึงแม้จะพ่ายแพ้ต่อโชคชะตาที่โหดร้าย Abarantos ก็บรรลุซึ่งความยุติธรรมโดยการแก้แค้นเพียงอย่างเดียวที่เปิดกว้างสำหรับเขา คนที่ถูกตบ ทำหน้าที่เป็นข้อคิดเห็นที่ทรงพลังเกี่ยวกับธรรมชาติอันน่าเศร้าของการดำรงอยู่ของมนุษย์ ความโหดร้ายของโชคชะตา และผลกระทบที่ร้ายแรงของชีวิตที่เต็มไปด้วยความรักที่ไม่สมหวัง ความอับอายขายหน้าต่อหน้าสาธารณชน และการถูกตัดขาดจากสังคม แม้ว่าภาพยนตร์จะเป็นแบบเงียบ แต่การแสดง การถ่ายภาพ และการกำกับก็ร่วมกันสร้างเรื่องราวที่ทรงพลังที่ยังคงสร้างความประทับใจให้กับผู้ชมในปัจจุบัน