ในแสงแห่งรัตติกาล

ขณะที่ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า แสงสีส้มอบอุ่นสาดส่องผืนป่า เลน่า ทอมป์สันมาถึงโรงสีน้ำเก่า เสียงเอี๊ยดอ๊าดของประตูไม้โบราณเป็นสัญญาณบ่งบอกการมาถึงของเธอ เลน่าเป็นช่างไม้ผู้มีปัญหาและถูกหลอกหลอนด้วยปีศาจในใจ เธอรับหน้าที่บูรณะโรงสีร้างแห่งนี้ให้กลับมารุ่งเรืองดังเดิม ความเงียบสงบและความเปลี่ยวเหงาของป่าเป็นที่พักพิงอันแสนสุขจากความวุ่นวายที่ดูเหมือนจะตามเธอไปทุกหนทุกแห่ง ขณะที่เริ่มงานที่โรงสี เลน่าอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความเชื่อมโยงที่ไม่สามารถอธิบายได้กับสถานที่แห่งนี้ ราวกับว่าเสียงกระซิบแห่งอดีตก้องกังวานผ่านคานไม้ ดึงเธอให้ลึกลงไปในความลึกลับ กังหันน้ำที่เคยเฟื่องฟู บัดนี้นิ่งสนิท กลไกที่ซับซ้อนถูกทำให้เงียบลงด้วยความเสื่อมโทรมหลายปี แต่ท่ามกลางความผุพังและการละเลย เลน่าสัมผัสได้ถึงพลังงานที่ซ่อนอยู่ ราวกับเสียงฮัมของสายไฟที่มีกระแสไฟรอการเชื่อมต่อ เมื่อเธอสำรวจลึกลงไปในภายในที่ซับซ้อนของโรงสี เลน่าค้นพบร่องรอยของโศกนาฏกรรมที่ถูกลืมเลือนไปนาน อากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นอายแห่งความเสื่อมสลาย และเสียงกระซิบก็ดังขึ้น กระตุ้นให้เธอเปิดเผยความจริง ยิ่งเธอเรียนรู้มากเท่าไหร่ เธอก็ตระหนักได้ว่าความลับของโรงสีมีความเชื่อมโยงกับอดีตของเธอเอง เมื่อวันเวลาผ่านไป เลน่าเริ่มหมกมุ่นอยู่กับการไขปริศนา ทุ่มเทอารมณ์ทั้งหมดไปกับการบูรณะ ความฝันของเธอเริ่มพร่ามัวกับความเป็นจริง และเส้นแบ่งระหว่างอดีตและปัจจุบันเริ่มไม่ชัดเจน โรงสี ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นสัญลักษณ์ของความเสื่อมโทรมและการถูกละเลย บัดนี้ถือเป็นกุญแจสำคัญในการไขความลับที่หลอกหลอนเธอมานาน เมื่อค่ำคืนมาเยือน เลน่าพบว่าตัวเองติดอยู่ในกระแสน้ำวนแห่งความทรงจำและอารมณ์ ถูกบังคับให้เผชิญหน้ากับปีศาจที่เธอคิดว่าทิ้งไว้เบื้องหลัง ในแสงไฟที่สั่นระริกของตะเกียงในโรงสี เธอต้องเผชิญหน้ากับความมืดมิดโดยตรง โดยใช้บทเรียนจากอดีตเพื่อสร้างเส้นทางใหม่ไปข้างหน้า เธอจะสามารถพบกับการปิดฉากได้หรือไม่ หรือเงาแห่งอดีตอันมืดมนของเธอจะยังคงหลอกหลอนต่อไป? เมื่อค่ำคืนมาเยือน การเดินทางของเลน่ากลายเป็นการสำรวจที่เจ็บปวดของการให้อภัย การไถ่บาป และพลังแห่งจิตวิญญาณของมนุษย์