แอนิเมชั่นเรื่อง ลาสต์ ไนท์ อิน โซโห
พล็อต
ในภาพยนตร์สยองขวัญจิตวิทยาเรื่อง Last Night in Soho กำกับโดย Edgar Wright เราได้พบกับ Eloise "Elo" Sirkin วัยรุ่นขี้อายและขี้อายจาก North London ชีวิตของ Elo กับแม่ของเธอ Eleanora เงียบสงบและธรรมดาๆ ถูกทำเครื่องหมายด้วยความโศกเศร้าจากการถูกแม่ของเธอทารุณโดยพ่อของ Elo สายสัมพันธ์แม่ลูกเปราะบาง และ Elo ก็ดิ้นรนกับความรู้สึกด้อยค่าและความเหงา ท่ามกลางฉากหลังที่มืดมนนี้ Elo ค้นพบความหลงใหลในการออกแบบแฟชั่นภายใต้คำแนะนำของ Margi แม่ของเพื่อนเธอ ทักษะของเธอทำให้เธอได้รับตำแหน่งในโรงเรียนแฟชั่นอันทรงเกียรติในสกอตแลนด์ แต่แผนการของ Elo ถูกระงับไว้เมื่ออุบัติเหตุที่เกี่ยวข้องกับรถที่ถูกทิ้งร้างทำให้เธอเสียใจ และชีวิตของเธอก็พังทลายลง เมื่อความเจ็บปวดทางอารมณ์ของ Elo ทวีความรุนแรงขึ้น เธอเริ่มพัฒนาภาพหลอนแปลกๆ เกี่ยวกับ Sandie ไอดอลของเธอ นักร้องที่มีเสน่ห์และมากความสามารถในลอนดอนยุค 60 ในจินตนาการของเธอ Elo กลายเป็นหนึ่งเดียวกับ Sandie สวมชุดที่เป็นสัญลักษณ์ของเธอและหลีกหนีจากความมืดมนในชีวิตปัจจุบันของเธอ ภาพนิมิตเริ่มเบลอความเป็นจริงและจินตนาการ และ Elo เริ่มหมกมุ่นอยู่กับอัตตาที่เปลี่ยนแปลงไปของเธอ เธอเริ่มสัมผัสกับอิสรภาพสูงสุดที่เธอใฝ่ฝันมาตลอดในความเป็นจริงอื่นในฐานะ Sandie ทำงานเป็นคนกดเสื้อโค้ทและเด็กคลับ รับชื่อบนเวทีและบทบาทต่างๆ เพื่อก้าวขึ้นสู่เวทีเพลงที่มีชีวิตชีวาของลอนดอน ประสบการณ์เหนือจริงของ Elo เริ่มมีชีวิตชีวาและน่าเชื่อถือมากขึ้น เธอสามารถเคลื่อนที่ผ่านเวลา ดื่มด่ำไปกับโลกที่สวยงามของยุค 60 ความคิดสร้างสรรค์ของเธอในฐานะนักออกแบบแฟชั่นเบ่งบาน โดยได้รับอิทธิพลจาก Mary Quant และAndré Courrèges Sandie ผู้มีอิสระ เสรี ไอคอนสไตล์ และ Scene-Stealer แห่งลอนดอนยุค 60 เป็นตัวอย่างที่ดีเลิศของความสง่างามที่ปรารถนา Elo หลงใหลในโลกแห่งตำนานแห่งความอุดมสมบูรณ์ ความเป็นศิลปะ และความครอบคลุม ซึ่ง Sandie เป็นตัวแทน บุคลิกที่มีเสน่ห์ของเธอมีชีวิตเป็นของตัวเอง ทำให้เส้นแบ่งระหว่างความเป็นจริงและจินตนาการพร่ามัว อย่างไรก็ตาม สิ่งต่างๆ เริ่มมืดมนลงอย่างรวดเร็วเมื่อภาพนิมิตของ Elo ในยุค 60 สานต่อเรื่องราวที่มืดมนยิ่งกว่า จินตนาการของเธอเกี่ยวกับ Sandie ควบคุมไม่ได้หลังจากที่เกี่ยวพันกับการฆาตกรรมที่โหดร้ายของคนรู้จักของ Sandie มากขึ้นเรื่อยๆ การฆาตกรรมครั้งนี้สร้างผลกระทบที่รุนแรงต่อ Sandie ซึ่งส่งผลให้เกิดการกดขี่ทางสังคม นี่เป็นการขัดขวางประสบการณ์ที่ 'สมบูรณ์แบบ' ที่จินตนาการไว้เสมอ อย่างไรก็ตาม แม้จะมีความโกลาหลที่เพิ่มขึ้นและเหตุการณ์เลวร้ายที่แผ่ออกไปในดินแดนแห่งจินตนาการของเธอ ความรักและความชื่นชมที่เธอมีต่อ Sandie ก็ยังคงสูงขึ้น ตลอดการคลี่คลายของ 'Last Night in Soho' Edgar Wright ผสมผสานคุณภาพเหมือนฝันของภาพนิมิตของ Elo เข้ากับความสมจริงอย่างเฉียบคมอย่างเชี่ยวชาญ ผ่านความละเอียดอ่อนที่ชี้ให้เห็นและความใส่ใจในรายละเอียด ไรท์นำเสนอประวัติศาสตร์ที่ซ่อนอยู่และธีมทางสังคมที่ฝังอยู่ในการเล่าเรื่องที่พัฒนาขึ้น เมื่อโลกทั้งสองของ Eli ปะทะกันในการปะทะกันที่ไม่ได้คาดฝัน กราฟิก และรุนแรงระหว่างจินตนาการกับความเป็นจริง Sandie กลับติดอยู่ในชีวิตที่มืดมน 'ปัจจุบัน' ของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ และเป็นเวลาที่เจ็บปวด เธอตระหนักถึงปัญหาใหม่ๆ ที่รุนแรงของเธอ ถูกขังอยู่ตลอดกาล ลำดับที่น่าตื่นเต้นนำเสนอความจริงอันมืดมิดเบื้องหลังลอนดอนของ Sandie เงาภายใต้การแสดงที่ทำให้เคลิบเคลิ้มของเธอคุกคามทุกช่วงเวลาที่เธอตื่น Elo ตระหนักด้วยความเข้าใจใหม่ถึงความกลวงเบื้องหลังรูปลักษณ์ภายนอกที่ดึงดูดใจจนเกินไป เธอต้องคลี่คลายความเป็นจริงที่น่าสยดสยองและวุ่นวายจากภาพนิมิตที่บิดเบี้ยวของเธอ เธอเผชิญหน้ากับสิ่งที่เธอต้องการจะเห็นโดยไม่รู้ตัว
วิจารณ์
Lucas
The mirror/possession sequences are absolutely stunning! Amidst the expressionistic neon and shadows, the "ghosts" of history, bearing the blood and tears of women, gradually consume the protagonist. Her awakening is presented in a state of frenzy, which ironically reflects the current social reality. "Being a man" becomes a kind of original sin. It's radically presented, but we need exactly this kind of revolution: to slash the throat of patriarchy, drink its blood, and then never grant its soul passage.
Alexander
Seeing our university's logo plastered on the screen, along with blatant product placements (like the Shin brand and student ID lanyards), was genuinely embarrassing. And it's the London College of Fashion, not Central Saint Martins. The story is painfully straightforward, seemingly afraid the audience might not grasp it: the artist's dream, the male gaze, industry power dynamics... all presented in a clichéd manner. The climax's muddled and chaotic handling is the most disappointing aspect. The audience awkwardly attempts to connect with character arcs but is left sorely unfulfilled. I don't understand the purpose of the female lead's romantic subplot. The final fashion show's creations are quite perfunctory. Such a waste of the meticulous... (details that were seemingly well-done but ultimately squandered).
Harmony
So I thought it was a horror film and took my kinda awkward date to see it... Turns out it was a huge male-bashing/misandrist fest... We were pretty much silent on the way home after the movie... Excellent... (in a horribly awkward way).
Gael
How a bad ending can ruin a good movie. The film explores the theme of sexual exploitation, vividly portraying psychological horror from a female perspective. It creates a suspenseful atmosphere, blurring the line between reality and illusion, through numerous mirror shots, seamless transitions and psychedelic sequences. Additionally, outstanding costume design, makeup, and music – especially Anya Taylor-Joy's breathtaking rendition of "Downtown" – are all strengths of the movie.可惜, all the groundwork laid for character motivations and plot development seems meaningless in the end. After the plot twist, the screenwriters seemed to get lost in figuring out who exactly the villain was, opting instead to have Sandie and the ghosts act erratically, leaving viewers with a bewilderingly unsatisfying happy ending..
คำแนะนำ
