ยุคสมัยใหม่

ยุคสมัยใหม่เป็นภาพยนตร์ตลกดราม่าอเมริกันปี 1936 ที่กำกับโดย ชาร์ลี แชปลิน ร่วมเขียนบทโดย แชปลิน และ Tamara Matul เพื่อนของออร์เวลล์ แชปลินได้รับอิทธิพลจากความเป็นจริงอันโหดร้ายของภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ ซึ่งเป็นฉากหลังของภาพยนตร์ที่กินใจและน่าทึ่งด้านภาพเรื่องนี้ ภาพยนตร์ติดตามชีวิตของคนจรจัด (แชปลิน) คนจรจัดที่น่ารักและน่าเอ็นดู ผู้ซึ่งนำทางความท้าทายของยุคอุตสาหกรรมและการว่างงาน ภาพยนตร์เรื่องนี้แบ่งออกเป็นสามส่วนหลัก โดยแต่ละส่วนจะแสดงให้เห็นถึงการต่อสู้ของคนจรจัดในขั้นตอนต่างๆ ของชีวิตของเขา องก์แรกแสดงให้เห็นถึงการมาถึงของคนจรจัดที่โรงงาน ซึ่งเขาเริ่มทำงานในสายการผลิต ตอนแรกคนจรจัดรู้สึกมองโลกในแง่ดี แต่ในไม่ช้าก็ตระหนักว่าสายการผลิตด้วยเครื่องจักรนั้นไร้จิตวิญญาณและลดความเป็นมนุษย์ ขณะที่เขาพยายามปรับตัว เขากลายเป็นตัวตลกในหมู่เพื่อนร่วมงานที่มองว่าเขาเป็นคนนอก ในขณะเดียวกัน คนจรจัดได้พบกับหญิงสาวที่น่ารักคนหนึ่งชื่อ พอลเลตต์ (รับบทโดยพอลเลตต์ ก็อดดาร์ด) และเริ่มจินตนาการถึงชีวิตกับเธอ เขาตกหลุมรักอย่างสุดซึ้ง แต่การขาดความมั่นคงและทรัพยากรทำให้พวกเขาไม่สามารถสร้างชีวิตร่วมกันได้ เมื่อโรงงานของพอลเลตต์ปิดตัวลง คนจรจัดก็ถูกทิ้งให้ดูแลตัวเอง และเขาถูกบังคับให้เข้าร่วมกลุ่มคนว่างงานที่กำลังประท้วงในเมือง องก์ที่สองแสดงให้เห็นถึงเรื่องราวผิดพลาดของคนจรจัดเมื่อเขาเข้าไปพัวพันกับความพยายามของสหภาพในการจัดการประท้วง แม้ว่าเขาจะตั้งใจดีที่สุด แต่คนจรจัดก็ขวางทางอยู่เสมอ และการกระทำของเขาก็ทำให้เกิดความโกลาหลและการทำลายล้างโดยไม่ได้ตั้งใจ องก์นี้ทำหน้าที่เป็นข้อคิดเห็นเกี่ยวกับการต่อสู้ของคนชนชั้นแรงงานในช่วงภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ ขณะที่พวกเขาต่อสู้เพื่อสร้างสภาพการทำงานที่ดีขึ้นและค่าจ้างที่เป็นธรรม เมื่อการประท้วงได้รับแรงผลักดัน คนจรจัดพบว่าตัวเองขัดแย้งกับเจ้าหน้าที่ ซึ่งปราบปรามผู้ประท้วงด้วยกำลัง ในฉากที่น่าทึ่ง คนจรจัดถูกกลุ่มม้าตำรวจเหยียบย่ำ และรอดพ้นจากอาการบาดเจ็บหวุดหวิด การกระทำที่รุนแรงนี้ทำหน้าที่เป็นข้อคิดเห็นที่ทรงพลังเกี่ยวกับการละเลยสิทธิของคนงานและการปราบปรามข้อเรียกร้องของพวกเขาอย่างโหดร้าย องก์ที่สามและสุดท้ายติดตามคนจรจัดในขณะที่เขากลายเป็นสัญลักษณ์ของการต่อต้านระบบที่กดขี่ ในการพลิกผันที่ชาญฉลาด คนจรจัดถูกเจ้าหน้าที่จำคุก แต่แทนที่จะถูกทำลาย เขากลับพบความสนิทสนมกับเพื่อนผู้ต้องขังของเขา เขากลายเป็นผู้นำในแบบใดแบบหนึ่ง ขณะที่เขายืนหยัดต่อสู้กับผู้คุมที่โหดร้ายและพวกเจ้าหน้าที่ เมื่อพอลเลตต์มาเยี่ยมคนจรจัดในคุก เธอตกใจกับสภาพและการปฏิบัติต่อผู้ต้องขัง เมื่อรู้สึกสะเทือนใจกับความทุกข์ทรมานของพวกเขา เธอจึงกลายเป็นพันธมิตรกับคนจรจัด และพวกเขาร่วมกันวางแผนที่จะหลบหนี ฉากสุดท้ายของภาพยนตร์แสดงให้เห็นถึงความกล้าหาญของคนจรจัดในขณะที่เขาหลบเลี่ยงเจ้าหน้าที่และกลับมาพบกับพอลเลตต์ พวกเขาแบ่งปันช่วงเวลาที่อ่อนโยน ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความหวังสำหรับอนาคตที่ดีกว่า ตลอดทั้งเรื่อง แชปลินใช้การผสมผสานอันเป็นเอกลักษณ์ของเขาในการใช้ตลกกายภาพ การเสียดสี และความปวดร้าว เพื่อถ่ายทอดการต่อสู้และความฝันของชนชั้นแรงงาน ยุคสมัยใหม่เป็นผลงานชิ้นเอกของการเล่าเรื่องภาพยนตร์ พร้อมด้วยการนำเสนอประสบการณ์ของมนุษย์ที่ละเอียดอ่อนและทรงพลัง ธีมของความรัก การสูญเสีย และการต่อต้านของภาพยนตร์ยังคงสะท้อนใจผู้ชมในปัจจุบัน ทำให้เป็นภาพยนตร์คลาสสิกเหนือกาลเวลาของภาพยนตร์อเมริกัน