เพอร์เฟ็กต์บลู
พล็อต
Perfect Blue เป็นภาพยนตร์อนิเมะญี่ปุ่นปี 1997 ที่เขียนบทและกำกับโดย Satoshi Kon ภาพยนตร์เรื่องนี้ติดตามเรื่องราวของ Mima Kirigoe ดาราเพลงป๊อปสาวที่ตัดสินใจออกจากเกิร์ลกรุ๊ป CHAM! ที่ประสบความสำเร็จเพื่อประกอบอาชีพนักแสดง เมื่อมิมะเปลี่ยนจากดนตรีไปสู่หน้าจอ เธอพยายามที่จะรักษาสมดุลระหว่างตัวตนสองแบบของเธอ: ภาพลักษณ์ไอดอลที่ร่าเริงและไร้เดียงสาที่เธอสร้างขึ้นในฐานะส่วนหนึ่งของ CHAM! และบทบาทที่โตเต็มวัยและยั่วยวนมากขึ้นที่เธอรับในละครทีวีเรื่องใหม่ ละครเรื่องนี้ชื่อ "Paradise Lost" เป็นละครฆาตกรรมลึกลับที่เสี่ยงซึ่งผลักดันขอบเขตของมิมะและท้าทายความรู้สึกของเธอเอง เมื่อมิมะเริ่มฝังตัวในอาชีพการแสดงมากขึ้น เธอก็เริ่มประสบกับเหตุการณ์แปลกประหลาดและน่าสะพรึงกลัว เธอเริ่มเห็นและได้ยินสิ่งต่าง ๆ ที่ไม่ได้อยู่ที่นั่น รวมถึงภาพหลอนของผู้หญิงที่เหมือนกับตัวเธอเอง การยึดเหนี่ยวความเป็นจริงของเธอเริ่มสั่นคลอน และเธอก็เริ่มหวาดระแวงและโดดเดี่ยวมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเส้นแบ่งระหว่างความเป็นจริงและจินตนาการเริ่มพร่ามัว ความรู้สึกเป็นตัวตนของมิมะก็ถูกคุกคาม เธอเริ่มตั้งคำถามกับสติสัมปชัญญะของตัวเองและธรรมชาติของชีวิตใหม่ในฐานะนักแสดง จุดสุดยอดของภาพยนตร์เรื่องนี้มีฉากเหนือจริงที่ทำให้ผู้ชมต้องครุ่นคิดถึงความหมายเบื้องหลังการตกสู่ความบ้าคลั่งของมิมะ ตลอดเรื่อง Perfect Blue Kon สำรวจธีมของวัฒนธรรมคนดัง อัตลักษณ์ และการแตกสลายของตนเองเมื่อเผชิญกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไป การใช้สัญลักษณ์ ภาพ และการบงการทางจิตวิทยาของภาพยนตร์เรื่องนี้สร้างบรรยากาศที่เหมือนฝันซึ่งทั้งสะกดจิตและน่าสะพรึงกลัว ท้ายที่สุดแล้ว Perfect Blue เป็นภาพยนตร์ที่กระตุ้นความคิดและสวยงามตระการตาที่จะท้าทายให้ผู้ชมเผชิญหน้ากับการรับรู้ความเป็นจริงของตนเอง เป็นสิ่งที่แฟน ๆ ของอนิเมะ จิตวิทยา และภาพยนตร์เปรี้ยวจี๊ดต้องดู
วิจารณ์
Alexandra
Reading Satoshi Kon's own commentary, he mentions the bathroom scene imitation in Requiem for a Dream: "What homage? It's clearly plagiarism! The female protagonist in the bathtub is Jennifer Connelly. Later, I was on the same plane as her, but she was in first class, and I was in economy." Haha!
Payton
A great script is one where even if you predict the ending, you can't predict everything that happens along the way.
Riley
Darren, how much inspiration did you steal from Satoshi Kon? The setup is so similar to *Black Swan*! The fractured mirror images, the psychological suggestion, the fragmented editing—fucking brilliant.