Repulsion (ความรังเกียจ)

ในภาพยนตร์ระทึกขวัญทางจิตวิทยาแนว French New Wave ปี 1965 เรื่อง 'Repulsion (ความรังเกียจ)' ผู้กำกับ โรมัน โปลันสกี้ สร้างบรรยากาศที่ตึงเครียดของความปรารถนาที่ถูกเก็บกดและความเป็นจริงที่พร่าเลือนได้อย่างเชี่ยวชาญ เรื่องราวมุ่งเน้นไปที่คาโรล พนักงานทำเล็บสาวสวยที่รับบทโดยแคทเธอรีน เดอเนิฟ ซึ่งพบว่าตัวเองติดอยู่ในวิกฤตการณ์ที่มีอยู่จริง เมื่อวันเวลาผ่านไปและเฮเลน น้องสาวของเธอ ซึ่งอาศัยอยู่ในแฟลตเล็กๆ ในลอนดอนด้วยกัน เตรียมตัวเดินทางไปพักผ่อนในอิตาลี เส้นแบ่งระหว่างความเป็นจริงกับโลกภายในของคาโรลก็เริ่มจางหายไป อาการของคาโรลแย่ลงเมื่อเธอหวาดระแวงและปลีกตัวมากขึ้น เธอทรมานจากโรคกลัวผู้ชายอย่างรุนแรง ซึ่งเป็นความกลัวผู้ชายที่ผิดปกติ สภาพแวดล้อมที่อึดอัดและโดดเดี่ยวที่เธอพบว่าตัวเองอยู่ในนั้น ทำให้อาการของเธอแย่ลงเมื่อเธอพยายามรักษาสติสัมปชัญญะของเธอ เธอขังตัวเองไว้ในแฟลตของเธอ ไม่สามารถและไม่เต็มใจที่จะเผชิญหน้ากับโลกภายนอก ในการถอนตัวออกจากความเป็นจริง เธอพบว่าตัวเองถูกทรมานด้วยชุดภาพหลอนที่ทำให้เส้นแบ่งระหว่างความฝันและความเป็นจริงพร่ามัว เมื่อภาพที่น่ากลัวเหล่านี้ยึดครอง สติสัมปชัญญะของคาโรลก็เริ่มเลือนหายไป จนนำไปสู่ความล้มเหลวที่ร้ายแรง โปลันสกี้ใช้โครงสร้างการบรรยายที่เป็นเอกลักษณ์ ซึ่งทำให้เส้นแบ่งระหว่างความเป็นจริงกับสิ่งเหนือธรรมชาติพร่ามัว เขาบงการความตึงเครียดและสร้างบรรยากาศของความไม่สบายใจอย่างชำนาญ ในขณะที่ผู้ชมไม่แน่ใจว่าอะไรคือของจริงและอะไรคือจิตใจที่เปราะบางของคาโรลที่เล่นตลกกับเธอ ผ่านการใช้ภาพยนตร์ที่มีระยะเวลายาวนานและการถ่ายภาพยนตร์ในบรรยากาศ โปลันสกี้กระตุ้นความรู้สึกโดดเดี่ยวที่น่าขนลุกในแฟลตในลอนดอนที่มืดมนและทรุดโทรม ทำให้ความรู้สึกอึดอัดที่คาโรลรู้สึก suffocating her สูงขึ้น เมื่อเรื่องราวดำเนินไป เส้นแบ่งระหว่างความเป็นจริงของคาโรลกับภาพหลอนของเธอก็จางลงเรื่อยๆ นิมิตของเธอ แม้จะน่ากลัว แต่ก็มีคุณภาพเชิงตรรกะที่น่าขนลุก ซึ่งตอกย้ำความสงสัยของผู้ชมว่าการรับรู้ความเป็นจริงของคาโรลอาจบิดเบือนไป โปลันสกี้ใช้สัญลักษณ์และลวดลายภาพช่วยเพิ่มความลึกให้กับเรื่องราว เชิญชวนให้ผู้ชมตีความความหมายเบื้องหลังภาพหลอนของคาโรล พวกเขาอาจถูกมองว่าเป็นการแสดงออกถึงความปรารถนาที่ถูกระงับของเธอ หรือเพียงแค่ผลผลิตของจิตใจที่แตกสลายของเธอ หนึ่งในแง่มุมที่โดดเด่นที่สุดของ 'Repulsion (ความรังเกียจ)' คือการพรรณนาถึงความสัมพันธ์ของคาโรลกับเฮเลน น้องสาวของเธอ ซึ่งรับบทโดยฟรองซัวส์ ดอร์เลียค เฮเลนเป็นผู้หญิงที่มั่นใจและกล้าแสดงออกซึ่งดูเหมือนจะขัดแย้งกับธรรมชาติที่เปราะบางและเก็บตัวของคาโรล ในขณะที่พลวัตของพวกเขาถูกถ่ายทอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฉากแรกๆ ผู้ชมเริ่มเข้าใจถึงสาเหตุหลักของความปรารถนาที่ถูกระงับและความหวาดระแวงของคาโรล ในความกลัวความใกล้ชิดและผู้ชาย คาโรลรู้สึกติดกับดักอารมณ์และความบกพร่องของเธอ เดอเนิฟให้การแสดงที่หลอกหลอนในบทคาโรล สื่อถึงสภาพจิตใจที่เปราะบางของตัวละครผ่านชุดของการแสดงออกที่ละเอียดอ่อนและภาษากาย เธอจัดการสร้างความรู้สึกเห็นอกเห็นใจอย่างลึกซึ้งในผู้ชม ทำให้พวกเขารู้สึกไม่สบายใจเกี่ยวกับสถานะสุขภาพจิตของตัวละครของเธอ การพรรณนาถึงคาโรลที่เปราะบางและเก็บตัวของเธอทำให้ตัวละครของเธอเป็นมนุษย์และตั้งคำถามสำคัญเกี่ยวกับแรงกดดันทางสังคมที่มีต่อหญิงสาว โดยเฉพาะผู้ที่มีปัญหาสุขภาพจิต 'Repulsion (ความรังเกียจ)' ได้รับการยกย่องในแนวทางการบุกเบิกในการพรรณนาถึงความเจ็บป่วยทางจิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับภาพยนตร์ที่ออกฉายในช่วงกลางทศวรรษ 1960 โครงสร้างการบรรยายที่เป็นเอกลักษณ์และการกำกับที่เชี่ยวชาญของโปลันสกี้ทำให้เป็นผลงานบุกเบิกในประเภทระทึกขวัญ ในฐานะที่เป็นประสบการณ์ทางภาพยนตร์ 'Repulsion (ความรังเกียจ)' สร้างความไม่สบายใจพอๆ กับความสวยงามตระการตา การสำรวจความปรารถนาที่ถูกเก็บกดที่ขับเคลื่อนโครงเรื่องของภาพยนตร์เรื่องนี้ของโปลันสกี้ถือเป็นจุดเริ่มต้นของยุคใหม่ในการเล่าเรื่องด้วยภาพยนตร์