เสียงเพรียกแห่งพงไพร
พล็อต
ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 การตื่นทองคลอนไดค์ในปี 1896 นำผู้แสวงโชคจำนวนมากมายังยูคอน เพื่อแสวงหาโชคลาภในถิ่นทุรกันดารที่หนาวเหน็บ องค์ประกอบที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งของการเดินทางเหล่านี้คือการใช้ทีมสุนัขลากเลื่อนเพื่อข้ามภูมิประเทศที่กว้างใหญ่และเต็มไปด้วยหิมะ สุนัขลากเลื่อนเหล่านี้บรรทุกเสบียงและไปรษณีย์ที่จำเป็น เชื่อมต่อค่ายทำเหมืองและการตั้งถิ่นฐานที่เกิดขึ้นในภูมิภาค บัค สุนัขพันธุ์เซนต์เบอร์นาร์ด-สก็อตช์เชพเพิร์ดลูกผสม ใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบายในแคลิฟอร์เนียกับเจ้าของของเขา ซึ่งเป็นคนสวนใจดีที่รู้จักกันในชื่อลูกชายคนโตของผู้พิพากษา อย่างไรก็ตาม ชีวิตต้องพลิกผันอย่างมากเมื่อบัคถูกลักพาตัวโดยกลุ่มคนที่เชี่ยวชาญในการค้นหาและขายสุนัขลากเลื่อนให้กับค่ายทำเหมือง ในช่วงแรก บัคพยายามปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ใหม่ แต่ในไม่ช้าเขาก็ค้นพบว่าสัญชาตญาณของเขาสำคัญกว่าการปรับตัวของมนุษย์ นำทางเขาอย่างเป็นธรรมชาติไปยังกลุ่มสุนัขที่คล้ายกับเขา บัคถูกขายให้กับ Perrault คนขับสุนัขที่มีประสบการณ์ในทีมส่งไปรษณีย์ Sam McCord แม้จะลังเลในตอนแรก แต่ Perrault ก็ช่วยให้บัคเรียนรู้วิถีชีวิตของสุนัขลากเลื่อน บัคเรียนรู้ที่จะปฏิบัติตามคำสั่ง ทนต่ออุณหภูมิที่หนาวเย็น และพัฒนาความผูกพันชั่วชีวิตกับสมาชิกคนอื่น ๆ ในทีมลากเลื่อน เมื่อเวลาผ่านไป ความถนัดตามธรรมชาติของบัคสำหรับหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับการเดินทางด้วยสุนัขลากเลื่อนพิสูจน์ให้เห็นถึงความสามารถในการปรับตัว ความยืดหยุ่น และความตั้งใจที่จะเจริญเติบโตในสภาพแวดล้อมที่ท้าทายของยูคอน McCord มองเห็นคุณสมบัติเหล่านี้และในไม่ช้าก็เลื่อนตำแหน่งบัคจากมือใหม่ไปสู่ตำแหน่งสุนัขนำ ทำให้เขาเป็นหนึ่งในทรัพย์สินที่มีค่าที่สุดของทีม อย่างไรก็ตาม ความท้าทายที่แท้จริงเกิดขึ้นเมื่อ McCord เสียชีวิตจากเหตุการณ์ที่เกิดจากหมีกริซลีที่หลบหนีออกมา หุ้นส่วนต้องแตกสลายจากเหตุการณ์น่าเศร้านี้เมื่อ Perrault ได้รับบัค พาเขาออกจากภรรยาหม้ายของ McCord Perrault ตัดสินใจเดินทางไปยัง White Pass ใกล้ชายแดนแคนาดา และส่งต่อบัคให้ Spitz สุนัขลากเลื่อนอลาสกันแท้ 100% ที่มีรูปแบบความเป็นผู้นำที่โหดเหี้ยม บัคพบว่าตัวเองอยู่ในทีมสุนัขลากเลื่อนที่ก้าวร้าวอย่างมาก ซึ่งขับเคลื่อนด้วยความทะเยอทะยานอย่างแรงกล้าที่จะพิสูจน์ว่าทีมใดแข็งแกร่งที่สุด ในวันหนึ่งที่โชคชะตาเล่นตลก บัคต่อสู้กับ Spitz จนถึงแก่ชีวิต โดยเข้าควบคุมบังเหียนความเป็นผู้นำเหนือเลื่อนหลังจากถูก Spitz ดูถูกผ่านความท้าทายที่นำไปสู่การตายของ Spitz ในฐานะสุนัขนำตัวใหม่ Buck พิสูจน์ว่าตัวเองก้าวร้าวและฉลาดกว่าเดิม นำทางทีมอย่างมีประสิทธิภาพผ่านความท้าทายใหม่ ๆ ที่พวกเขาเผชิญ อย่างไรก็ตาม ในระหว่างการเดินทางไปตามแม่น้ำยูคอน Perrault ประสบภาวะหัวใจวายบนน้ำแข็ง และ Buck จึงต้องรับผิดชอบในการนำทีมผ่านป่าที่ทรยศ ในช่วงที่เลวร้ายนี้เองที่บัคได้รับการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ ด้วยความเย็นจัดที่ทำให้ Perrault เป็นน้ำแข็งและความสิ้นหวังที่อาจส่ง Perrault ไปสู่ความตาย หากทีมไม่หยุด บัคท้าทายสัญชาตญาณที่รุนแรงเพื่อช่วย Perrault ซึ่งในที่สุดก็เสียชีวิต บัครู้สึกต่ำต้อยจากความร้ายแรงของการทำให้ Perrault เสียชีวิต บัคปล่อยให้ Spitz ดำรงตำแหน่งผู้นำ เห็นเขาถูกสังหารโดยฝูงหมาป่า ซึ่งเป็นฝูงสัตว์ที่พวกเขากำลังเดินผ่านไปตามที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติ ราวกับกำลังขอให้พวกเขาแสดงตำแหน่งตามธรรมชาติของพวกเขาที่ด้านล่างสุดของห่วงโซ่อาหาร ณ ที่นี้เองที่บัคค้นพบจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขา ความสามารถของเขาไม่จำเป็นสำหรับทีมลากเลื่อนอีกต่อไปเพื่อประสิทธิภาพ การตายของสุนัขที่มีความเห็นอกเห็นใจมากขึ้นชื่อ Spitz ทำให้ความเยือกเย็นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ลงไปในหัวใจของบัค เนื่องจากวิธีเดียวที่เหลืออยู่สำหรับเขาในการพิสูจน์ตัวเองคือการพิสูจน์ว่าดีกว่าหมาป่าในการมีส่วนร่วมที่สำคัญอย่างหนึ่ง บัคต่อสู้กับฝูงหมาป่าที่โจมตีและได้รับชัยชนะ อ้างสิทธิ์ในตำแหน่งผู้นำที่ไม่มีใครโต้แย้ง เมื่อทีมเลื่อนของเขาจางหายไปในระยะไกล เรื่องราวของบัคลดลงเหลือเพียงวีรบุรุษผู้กล้าหาญที่บุกเบิกเส้นทางของตัวเองอย่างกล้าหาญและสร้างสถานะของเขาในสภาพแวดล้อมที่รุนแรงของถิ่นทุรกันดารยูคอน
วิจารณ์
Valeria
Natural selection and a return to the wild. While I can understand this anthropomorphic approach – you can almost see the dog as a person, a young man – the fact that it's played by a human through motion capture still feels a bit odd. Of course, there are many scenes that a real dog simply couldn't perform, the demands are too high. Also, one wonders if the atmosphere on set was a bit... intense, shall we say?
Lorenzo
This adaptation is a disservice to the book. I've read it since childhood, and Buck's early experiences are crucial to understanding his journey. A significant portion, detailing his time delivering mail, was completely cut. Furthermore, the film fails to depict the gradual demise of his dog team under the inept hands of the three inexperienced handlers. It was only after witnessing the agonizing deaths of his teammates, with only three dogs remaining, that Buck refused to continue, sensing the fatal path ahead – a decision that led to his rescue by John. The film also glosses over the gradual, compelling pull of the wild, drawing Buck back to his primal instincts and ancestral memories, which is central to the book's essence.
Hope
The CGI for the dog is too fake, and Buck's anthropomorphism is a bit excessive. It's like this dog can understand every single word humans say.
Easton
First time seeing a dog playing politics in a movie, and it's a husky!
คำแนะนำ
