ฝูงชน

ในภาพยนตร์เงียบที่กินใจและทรงพลังเรื่องนี้ ฝูงชนบอกเล่าเรื่องราวของความฝันแบบอเมริกัน แต่เป็นความฝันที่นำไปสู่ความผิดหวังและความสิ้นหวังในท้ายที่สุด จอห์น (รับบทโดย จอห์น แกรห์ม) เป็นชายหนุ่มที่มีความทะเยอทะยานอย่างมาก แต่เขาขาดวินัยและแรงผลักดันในการบรรลุเป้าหมาย เราเห็นเขาในวัยหนุ่ม ทำงานเป็นเด็กส่งเอกสาร พยายามดิ้นรนเพื่อให้มีชีวิตอยู่ในเมืองนิวยอร์กที่พลุกพล่าน ชีวิตของจอห์นพลิกผันครั้งสำคัญเมื่อเขาได้พบกับแมรี่ (รับบทโดย มาร์เจอรี วิลสัน) ลูกสาวที่สวยและใจดีของครอบครัวที่ร่ำรวย ทั้งสองตกหลุมรักกันอย่างลึกซึ้ง และความรักที่ร้อนแรงของพวกเขาก็นำไปสู่การแต่งงานที่เร่งรีบ เมื่อพวกเขาเริ่มใช้ชีวิตใหม่ร่วมกัน จอห์นได้งานที่ได้รับค่าตอบแทนสูงกับบริษัท เบลล์ เทเลโฟน ที่มีชื่อเสียง และดูเหมือนว่าทั้งคู่จะต้องประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไป จอห์นเริ่มต้องดิ้นรนกับแรงกดดันจากงานของเขา รวมถึงความรับผิดชอบในชีวิตแต่งงาน เขากับแมรี่มีลูกสองคน และการที่จอห์นไม่สามารถเลี้ยงดูพวกเขาทางการเงินได้ ทำให้เกิดความเครียดและความวิตกกังวลภายในครอบครัว ปัญหาชีวิตสมรสของทั้งคู่ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นจากการนอกใจของจอห์น ซึ่งมีแต่จะทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาอ่อนแอลงไปอีก แม้จะพยายามอย่างเต็มที่ แต่จอห์นก็พบว่าตัวเองตกงาน และครอบครัวก็ต้องพึ่งพาการกุศลจากครอบครัวที่ร่ำรวยของแมรี่เพื่อให้ผ่านพ้นไป โศกนาฏกรรมเกิดขึ้นเมื่อลูกคนหนึ่งของพวกเขาป่วยและเสียชีวิต ทำให้แมรี่เสียใจอย่างมาก ความผูกพันที่เคยแข็งแกร่งระหว่างจอห์นและแมรี่ตอนนี้กำลังสั่นคลอน และทั้งคู่ก็เริ่มเหินห่างกัน เมื่อเวลาผ่านไป จอห์นก็เริ่มผิดหวังกับความฝันแบบอเมริกันมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งครั้งหนึ่งเขาเคยมองว่าเป็นหลักประกันความสำเร็จและความสุข แต่เขากลับพบว่าตัวเองหลงทางอยู่ในฝูงชนที่ไม่เปิดเผยตัวตนในเมือง เป็นโดรนที่ไร้หน้าตาที่ดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอดในโลกที่ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์สำหรับเขา เขาถูกโดดเดี่ยวและถอนตัว ไม่สามารถเชื่อมต่อกับใครหรืออะไรได้ และในที่สุดก็สูญเสียการยึดเหนี่ยวกับความเป็นจริง ตลอดทั้งเรื่อง ผู้กำกับ คิง วิดอร์ ใช้ภาพตัดต่อเพื่อสื่อถึงความรู้สึกของการพลัดถิ่นและการขาดการเชื่อมต่อที่จอห์นประสบ เราเห็นใบหน้าของจอห์นสะท้อนอยู่ในกระจกของตึกระฟ้า ซึ่งเป็นอุปมาสำหรับธรรมชาติที่แตกสลายและขาดการเชื่อมต่อของชีวิตสมัยใหม่ ตัวเมืองเองกลายเป็นตัวละคร เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวและไม่ใส่ใจที่กลืนกินจอห์นและครอบครัวของเขาทั้งหมด ช่วงเวลาที่กินใจที่สุดของภาพยนตร์เรื่องนี้คือตอนที่จอห์น ซึ่งตอนนี้เป็นชายชรา กลับไปยังบ้านในวัยเด็กของเขา ที่ซึ่งเขาได้พบกับความทรงจำเกี่ยวกับช่วงเวลาที่มีความสุขและไร้เดียงสากว่า เขาตระหนักได้สายเกินไปว่าความฝันแบบอเมริกันที่เขาไล่ตามนั้นเป็นเพียงภาพลวงตา เป็นจินตนาการที่ fleeting ที่ทำให้เขารู้สึกว่างเปล่าและไม่พอใจ ภาพยนตร์เรื่องนี้จบลงด้วยการเสียชีวิตของจอห์น ซึ่งเป็นข้อคิดเห็นที่น่าเศร้าและกินใจเกี่ยวกับความเปราะบางของชีวิตมนุษย์และความไร้ประโยชน์ของความฝันแบบอเมริกัน ฝูงชนเป็นภาพเหมือนที่เชี่ยวชาญของการแบ่งแยกในเมือง เป็นข้อคิดเห็นเกี่ยวกับผลกระทบที่ลดทอนความเป็นมนุษย์ของชีวิตสมัยใหม่ ผ่านเรื่องราวของจอห์น วิดอร์แสดงให้เราเห็นด้านมืดของความฝันแบบอเมริกัน ความฝันที่สัญญามากมายแต่ให้ผลตอบแทนเพียงเล็กน้อย ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นการกล่าวโทษสังคมที่ให้ความสำคัญกับความสำเร็จและทรัพย์สินทางวัตถุเหนือสิ่งอื่นใด และยังคงเป็นข้อคิดเห็นที่เกี่ยวข้องและกระตุ้นความคิดเกี่ยวกับสภาพของมนุษย์