จอมกษัตริย์

ชาร์ลส์ ดิกเกนส์ ใส่ใจที่จะปลูกฝังความรักในด้านวรรณกรรมและพระคัมภีร์ไบเบิลให้กับลูกๆ ของเขามาโดยตลอด แต่ดูเหมือนว่าไม่มีลูกชายคนไหนที่จะหลงใหลในการเล่านิทานของเขาได้เท่ากับวอลเตอร์ อาจเป็นเพราะถ้อยคำของผู้เป็นพ่อวาดภาพที่สดใสในความคิดของเขา นำพาเขาไปสู่โลกแห่งความพิศวงและน่าเกรงขามอยู่เสมอ คืนหนึ่ง ขณะที่หิมะโปรยปรายลงมาภายนอก ดิกเกนส์นั่งลงข้างเตาผิงที่ลุกโชน ดวงตาของเขาเป็นประกายเมื่อเขาเริ่มเล่านิทานยามค่ำคืน "วอลเตอร์ ลูกชายของพ่อ" เขาเริ่มต้น เสียงของเขาถักทอเวทมนตร์รอบตัวเด็กชาย "พ่อมีเรื่องเล่าที่จะเล่าให้ฟัง เป็นเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล เป็นเรื่องราวที่ทำให้หัวใจของผู้คนต้องหลงใหลและเป็นแรงบันดาลใจให้จิตวิญญาณมานานนับศตวรรษ เป็นเรื่องราวของผู้ชายที่เราเรียกว่าพระบุตรของพระเจ้า พระเยซูคริสต์" ขณะที่ดิกเกนส์เริ่มพูดคุย ตัวห้องเองก็ดูเหมือนจะเลือนหายไป และวอลเตอร์พบว่าตัวเองยืนอยู่ข้างพ่อของเขา เดินผ่านเนินเขาที่ทอดยาวของอิสราเอลโบราณ อากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมหวานของดอกไม้ที่กำลังเบ่งบาน และเสียงนกร้องดังก้องอยู่เหนือศีรษะ แต่ไม่ใช่แค่ภูมิทัศน์เท่านั้นที่เปลี่ยนไป มันคือการรับรู้ความเป็นจริงของวอลเตอร์ เขารู้สึกถึงความพิศวงและความอยากรู้อยากเห็นที่ถาโถมเข้ามาขณะที่เขาดูถ้อยคำของพ่อทำให้เรื่องราวนั้นมีชีวิตชีวา เด็กชายและพ่อของเขาเดินผ่านถนนในเมืองนาซาเร็ธ เมืองเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ในไหล่เขา ซึ่งเป็นที่ที่พระเยซูเติบโต พวกเขาเห็นมารีย์ พระมารดาของพระเยซู ทำงานประจำวันด้วยความเงียบสงบ และโยเซฟ บิดาทางโลกของพระเยซู ทำงานอย่างหนักเพื่อเลี้ยงดูครอบครัว ขณะที่พวกเขาเดิน ดิกเกนส์เล่าเรื่องราวในวัยเยาว์ของพระเยซูให้ลูกชายของเขาฟัง เรื่องราวการเชื่อฟังบิดามารดาของพระองค์ และความรักของพระองค์ที่มีต่อพระคัมภีร์ แต่เมื่อพวกเขาเดินทางต่อ โทนของเรื่องราวก็เริ่มเปลี่ยนไป ฉากในยุคแรกเริ่มที่งดงามให้ทางแก่ฉากที่มืดมนและปั่นป่วนมากขึ้น พวกเขาเป็นสักขีพยานในการรับบัพติศมาของพระเยซูในแม่น้ำจอร์แดน ที่ซึ่งสวรรค์แยกออกจากกัน และมีเสียงดังมาจากเบื้องบน ประกาศว่าพระองค์เป็นพระบุตรที่รัก พวกเขาเห็นพระองค์เทศนาบนภูเขา เรียกร้องให้ฝูงชนกลับใจ และเชื้อเชิญให้พวกเขาติดตามพระองค์ ขณะที่พวกเขาเดิน วอลเตอร์ก็เริ่มตระหนักว่านี่ไม่ใช่แค่เรื่องราวเกี่ยวกับผู้ชายคนหนึ่งหรือข่าวสาร แต่เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรัก ความเห็นอกเห็นใจ และการเสียสละ เขาเห็นพระเยซูทรงรักษาคนป่วย เลี้ยงดูคนหิวโหย และโศกเศร้ากับผู้ที่โศกเศร้า เขาเห็นคนชายขอบและคนบาป ถูกดึงดูดมาหาพระเยซูเหมือนแมลงเม่าสู่เปลวไฟ และพบการยอมรับและการให้อภัยในสายพระเนตรของพระองค์ ขณะที่พวกเขาเข้าใกล้จุดสุดยอดของเรื่องราว เสียงของดิกเกนส์ก็เริ่มจริงจังและเศร้าหมองมากขึ้น พวกเขาเดินผ่านเยรูซาเล็ม เมืองที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาและพลัง แต่ก็มีความวิตกกังวลและความกลัวเช่นกัน พระวิหารลุกโชนด้วยความเร่งรีบและวุ่นวายของผู้ค้า แต่ภายใต้ผิวน้ำ อากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด พวกฟาริสีและพวกสะดูสี พวกธรรมาจารย์และปุโรหิต ต่างจับจ้องไปที่พระเยซูด้วยความสงสัยและดูถูกเหยียดหยาม "วอลเตอร์" พ่อของเขากระซิบ "นี่คือช่วงเวลาที่เรากำลังนำไปสู่ ชั่วโมงสุดท้ายในชีวิตของพระเยซูกำลังจะมาถึง และเราต้องเป็นพยาน" วอลเตอร์รู้สึกหนาวสันหลังเมื่อเขาเห็นถนนที่คุ้นเคยของเยรูซาเล็มกลายเป็นสถานที่แห่งลางร้ายและความหวาดกลัว พวกเขาเห็นพระเยซู พระบุตรของพระเจ้า ถูกนำตัวขึ้นศาล เผชิญหน้ากับการกล่าวหาของปุโรหิต และยืนตระหง่านต่อหน้าปีลาต ผู้ว่าการโรมัน พวกเขาเห็นพระองค์ถูกเฆี่ยนตี ถูกตี และถูกเยาะเย้ย พระวร body ของพระองค์แบกรับน้ำหนักบาปของโลก ถึงกระนั้น ท่ามกลางความมืดมิดนี้ ก็มีแสงสว่างที่ส่องประกายเจิดจ้ากว่าสิ่งใด ความรัก การให้อภัย และการเสียสละของพระเยซูยืนหยัดเหมือนประภาคาร ส่องสว่างเส้นทางข้างหน้า พวกเขาเห็นฝูงชนที่ครั้งหนึ่งเคยแตกแยก บัดนี้ร้องขอความเมตตา และขอให้ปล่อยชายผู้ชอบธรรมและบริสุทธิ์ผู้นี้ให้เป็นอิสระ เมื่อเรื่องราวใกล้จะจบลง เสียงของดิกเกนส์ก็สั่นเครือด้วยอารมณ์ และวอลเตอร์รู้สึกจุกอยู่ที่คอ เขาตระหนักว่านี่ไม่ใช่แค่เรื่องราวเกี่ยวกับผู้ชายคนหนึ่งหรือข่าวสาร แต่เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับโครงสร้างของชีวิต มันเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรักและการเสียสละ เกี่ยวกับการไถ่บาปและการให้อภัย และเมื่อดวงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าเหนือกรุงเยรูซาเล็ม สาดแสงสีทองอร่ามไปทั่วเมือง วอลเตอร์รู้สึกว่าหัวใจของเขาพองโตด้วยความเกรงขามและพิศวง เขารู้ว่าพ่อของเขาไม่ได้แค่เล่านิทาน แต่กำลังแบ่งปันนิมิตแห่งสวรรค์ ภาพแห่งความรักที่สมบูรณ์แบบที่ช่วยมนุษยชาติให้รอดพ้น เมื่อค่ำคืนใกล้จะสิ้นสุดลง ดิกเกนซ์โอบกอดลูกชายไว้ใกล้ๆ แล้วกระซิบว่า "วอลเตอร์ ลูกชายของพ่อ นั่นคือเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล นั่นคือเรื่องราวของพระเยซูคริสต์ พระบุตรของพระเจ้า ผู้ทรงรักเจ้า รักพ่อ และทุกคนในโลกนี้" วอลเตอร์เงยหน้ามองพ่อของเขา ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยน้ำตา และพยักหน้าด้วยความเข้าใจ เขารู้ว่าเขาได้รับของขวัญ ของขวัญแห่งความเข้าใจและปัญญา ของขวัญแห่งความรักที่อยู่กับเขาไปตลอดชีวิต