มนต์รักเมืองมหัศจรรย์

ในภาพยนตร์คลาสสิกปี 1939 เรื่อง มนต์รักเมืองมหัศจรรย์ กำกับโดยวิกเตอร์ เฟลมมิ่ง เราจะถูกนำไปยังใจกลางของอเมริกา ที่ซึ่งเด็กสาวไร้เดียงสาชื่อโดโรธี เกล อาศัยอยู่ในฟาร์มกับป้าเอ็มและลุงเฮนรี่ ชีวิตของโดโรธีเต็มไปด้วยความจำเจและเรียบง่าย เธอปรารถนาการผจญภัยและความตื่นเต้น เรื่องราวเริ่มต้นในวันที่พายุพัดกระหน่ำ โดโรธีและสุนัขของเธอ โตโต้ ถูกพายุทอร์นาโดพัดพาจากแคนซัส ฟาร์มของครอบครัวถูกทำลาย และเมื่อพายุสงบลง โดโรธีและโตโต้ก็ลงจอดท่ามกลางภูมิประเทศที่สวยงามแต่ไม่คุ้นเคย เมื่อออกมาจากซากปรักหักพังของพายุทอร์นาโด โดโรธีก็ค้นพบว่าเธออยู่ในดินแดนมหัศจรรย์แห่งออซ เมื่อเธอมองออกไปที่ทิวทัศน์ที่มีชีวิตชีวา เธอก็ได้พบกับตัวละครที่มีสีสันสามคนที่กลายเป็นเพื่อนสนิทของเธอในการเดินทางที่เหลือเชื่อ หุ่นไล่กา ชายไม้ที่ตลกขบขันและน่ารัก ต้องการสมองอย่างยิ่งเพื่อชดเชยการขาดสติปัญญาของเขา คนดีบุก ชายโลหะที่กลวงแต่กล้าหาญ ปรารถนาหัวใจเพื่อให้เขาสามารถสัมผัสอารมณ์ได้ และสิงโตขี้ขลาด สัตว์ร้ายที่ยิ่งใหญ่แต่ขี้กลัว หวังว่าจะค้นพบความกล้าหาญเพื่อปกป้องตนเองและผู้อื่น ขณะที่พวกเขาเดินทางผ่านเมืองมรกตอันเขียวชอุ่ม โดยมีถนนอิฐสีเหลืองนำทาง เพื่อนร่วมทางที่ไม่เข้าชุดกันเหล่านี้ก็สะดุดเข้ากับโดโรธี ซึ่งกำลังอยู่ในภารกิจเช่นเดียวกัน เธอหวังว่าจะหาทางกลับบ้านที่แคนซัส โดยคิดถึงความสะดวกสบายและความปลอดภัยของโลกของเธอเอง กลุ่มนี้ระมัดระวังแม่มดร้ายแห่งทิศตะวันตก ผู้นำของฝูงลิงบิน ซึ่งต้องการความภักดีอย่างเด็ดขาดและดูถูกโดโรธี โดยมองว่าเธอเป็นภัยคุกคามต่อการครองราชย์ของเธอ เมื่อมาถึงเมืองมรกต กลุ่มจึงตั้งใจที่จะขอความช่วยเหลือจากพ่อมดในการรับสิ่งต่าง ๆ ที่พวกเขาขาด พวกเขาเคารพพ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ ซึ่งกลายเป็นคนหลอกลวงที่ซ่อนตัวอยู่หลังม่าน อย่างไรก็ตาม แทนที่จะวิพากษ์วิจารณ์เขา สมองของหุ่นไล่กา หัวใจของคนดีบุก และความกล้าหาญของสิงโตขี้ขลาดก็ถูกเปิดเผยผ่านพลังแห่งมิตรภาพและคุณค่าที่พวกเขาพบในกันและกันตลอดการเดินทาง ภารกิจของพวกเขากลายเป็นการสำรวจตัวตน มิตรภาพ และท้ายที่สุดคือการค้นพบตนเองอย่างลึกซึ้ง หุ่นไล่กา คนดีบุก และสิงโตขี้ขลาดถูกนำเสนอครั้งแรกในฐานะตัวละครที่กลวงและไร้ชีวิตชีวา แต่ด้วยประสบการณ์ของพวกเขา พวกเขาพัฒนาอารมณ์และคุณค่าที่แท้จริง ซึ่งพิสูจน์ได้ในที่สุดว่าพวกเขามีสิ่งที่พวกเขากำลังแสวงหาอยู่ภายในตัวเองตั้งแต่แรก อย่างไรก็ตาม การเดินทางครั้งนี้ไม่ได้ปราศจากอุปสรรคและความพ่ายแพ้ เพื่อน ๆ ใช้ความไร้เดียงสาและเชื่อมั่นในโชคของตนเองในทางที่ผิด พวกเขาพึ่งพาโอกาสมากกว่าความพยายามโดยตรง พวกเขามักเผชิญหน้ากับความขัดแย้งทั้งภายในและภายนอก โดยพยายามปลูกฝังความแข็งแกร่งและความเป็นเอกภาพภายใน ในขณะเดียวกัน โดโรธีก็พยายามที่จะเข้าใจอันตรายที่เธอเข้าไปพัวพัน การที่เธอต้องการกลับบ้านทำให้ความรู้สึกเร่งด่วนเพิ่มขึ้นเนื่องจากการถูกโดดเดี่ยวของเธอขู่ว่าจะเติบโตไปสู่ความสิ้นหวัง ในช่วงไคลแม็กซ์ของเรื่องราว แม่มดใจดีแห่งทิศเหนือ กลินดา มอบวิธีการให้โดโรธีได้กลับไปรวมตัวกับครอบครัวของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งแม่และพ่อของเธอ นอกจากนี้ยังเป็นการย้ำเตือนว่าสถานที่ของโดโรธีในเรื่องราวคืออยู่ที่แคนซัส ไม่เพียงแต่ความทรงจำของเธอเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความเป็นจริงทางวัตถุที่รอเธออยู่ในท้ายที่สุดด้วย ก่อนจากไป โดโรธีช่วยหุ่นไล่กา คนดีบุก และสิงโตขี้ขลาด ตระหนักว่าท้ายที่สุดแล้วพวกเขาได้รับสิ่งที่ต้องการแล้ว เมื่อกลับถึงแคนซัส พายุทอร์นาโดที่พาเธอจากไปก็ตัดสินใจส่งเธอกลับบ้านเช่นกัน โดโรธีตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าโลกของเธอไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างสมบูรณ์สำหรับเธอ แม้ว่าจะยังคงหลงทางอยู่ในความกว้างใหญ่ของแคนซัส แต่เธอก็มีความทรงจำเกี่ยวกับประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมที่เธอได้รับ เธอกล่าวคำอำลากับกลินดา โดยยอมรับว่าเธอพบว่ามีช่วงเวลาหนึ่งที่เก็บสิ่งมหัศจรรย์ไว้มากมาย ที่ในเฟรมเดียวที่เธอถูกแขวนลอยอยู่ในอวกาศ ช่วงเวลานั้นโดยเฉพาะสามารถกลั่นกรองลงมาได้ดังนี้: หากปรารถนาให้เป็นจริง เธอจะถูกส่งจากที่ที่เธอยืนอยู่ในโลกของเธอภายใต้ท้องฟ้าไปยังสถานที่ที่มิตรภาพสามารถเติบโตได้อย่างไม่มีข้อจำกัด ในทางหนึ่ง ห่างไกลจากสิ่งที่ทุกคนคาดหวังว่าจะตระหนักว่าคุณเป็นใคร