ผีอมตะ

ผีอมตะ ภาพยนตร์สยองขวัญอเมริกันปี 1981 ที่เขียนบทและกำกับโดย แซม ไรมี เป็นภาพยนตร์คัลท์คลาสสิกที่แหวกแนว ซึ่งต่อมาได้สร้างแฟรนไชส์อันเป็นที่รักและดึงดูดผู้ชมด้วยการผสมผสานระหว่างความสยดสยองและความตลกขบขันที่ลงตัวเป็นเอกลักษณ์ เรื่องราวของภาพยนตร์เรื่องนี้เกี่ยวกับกลุ่มนักศึกษาวิทยาลัย นำโดยเชอริล ผู้มีอัธยาศัยดีแต่ค่อนข้างขาดความรับผิดชอบ ซึ่งเริ่มต้นการเดินทางไปยังกระท่อมที่เงียบสงบในป่า กลุ่มนี้ประกอบด้วย เชอริล (เอลเลน แซนด์ไวส์), สก็อตแฟนหนุ่มของเธอ (ฮาล เดลดริช), ลินดาเพื่อนของเขา (เดนิส บิกสเลอร์) และริชาร์ดเพื่อนของสก็อตซึ่งเป็นผู้นำโดยพฤตินัยของกลุ่ม (โรเบิร์ต แซมป์สัน) ทั้งหมดตั้งใจที่จะหลีกหนีจากความกดดันในการใช้ชีวิตทางวิชาการและดื่มด่ำกับวันหยุดสุดสัปดาห์แห่งการพักผ่อนและสนุกสนาน พวกเขามาถึงกระท่อมเก่า ซึ่งตั้งอยู่ในพื้นที่ห่างไกลของป่า เมื่อกลุ่มเริ่มตั้งรกราก พวกเขาก็เริ่มผ่อนคลายด้วยค็อกเทล เซ็กส์ และความสนิทสนมกัน เชอริล หนอนหนังสือและผู้คลั่งไคล้ประวัติศาสตร์ บังเอิญไปเจอกับหนังสือแห่งความตายของชาวสุเมเรียนที่มีรูปร่างแปลกประหลาดในห้องใต้หลังคาที่เต็มไปด้วยฝุ่นของกระท่อม แม้จะมีความกังวล เธอก็รู้สึกถึงความเชื่อมโยงที่อธิบายไม่ได้กับหนังสือเล่มนี้และเริ่มศึกษา มัน เธอไม่รู้เลยว่าหนังสือโบราณเล่มนี้จะปลดปล่อยพลังร้ายกาจที่จะสร้างความหายนะให้กับกลุ่ม ความครึกครื้นของกลุ่มนั้นมีอายุสั้น เนื่องจากในไม่ช้าพวกเขาก็เริ่มประสบกับเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดและน่าสะพรึงกลัว ลำดับเหตุการณ์สำคัญครั้งแรกของภาพยนตร์เกี่ยวข้องกับลำดับเหตุการณ์ที่น่าสยดสยองซึ่งเชอริลขณะตรวจสอบหนังสือก็ได้พบกับภาพประกอบของร่างปีศาจ ในไม่ช้าเธอค้นพบว่าสิ่งมีชีวิตนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก KETTCHUM ปีศาจสุเมเรียนโบราณ หลังจากถูก KETCHUM ครอบงำ เชอริลก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงทางร่างกาย และบุคลิกที่เป็นฟองสบู่ของเธอก็หลีกทางให้กับอิทธิพลของปีศาจที่ชั่วร้าย การดิ่งลงสู่ความบ้าคลั่งของเธอมาพร้อมกับการกระทำรุนแรงและความสยดสยองที่เพิ่มมากขึ้น ซึ่งทำให้เพื่อน ๆ ของเธอตกใจ กลัว และทำอะไรไม่ได้ที่จะหยุดเธอ ในขณะเดียวกัน สมาชิกคนอื่น ๆ ในกลุ่มก็เริ่มยอมจำนนต่อคำสาปเช่นกัน โดยแต่ละคนยอมจำนนต่อการครอบงำของปีศาจในฉากที่วุ่นวายและน่าสยดสยองมากขึ้น บรรยากาศเริ่มมืดมนและน่าขนลุกมากขึ้น และในไม่ช้าก็เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครปลอดภัยจากเงื้อมมือของพลังร้ายกาจที่เข้าควบคุมพวกเขา ลินดาซึ่งในตอนแรกต่อต้านพลังร้ายกาจ ในที่สุดก็ถูกบังคับให้คลั่งไคล้จากการครอบงำ ซึ่งเธอสังหารสก็อตอย่างโหดเหี้ยมโดยใช้เลื่อยไฟฟ้า และต่อมาก็กรีดแขนตัวเองด้วยขวดที่แตก ก่อนที่จะยอมจำนนต่อสภาพที่เหมือนซอมบี้ที่เต็มไปด้วยเลือด ฉากที่กระวนกระวายใจและน่ารำคาญมากขึ้นเรื่อย ๆ ถูกทำเครื่องหมายด้วยการผสมผสานอย่างเชี่ยวชาญของสเปเชียลเอฟเฟกต์ที่เต็มไปด้วยเลือดและความตลกขบขันที่มืดมิด เมื่อจำนวนศพเพิ่มขึ้น สมาชิกที่เหลืออยู่ในกลุ่ม ซึ่งรวมถึงเชอริลและคนอื่น ๆ ก็แตกแยกมากขึ้น โดยแต่ละคนยอมจำนนต่อความบ้าคลั่งและอิทธิพลร้ายกาจที่เพิ่มมากขึ้น ริชาร์ดสามารถหลบหนีจากการดิ่งลงสู่ความโกลาหลในครั้งแรกและพยายามยึดติดกับความเป็นจริงท่ามกลางความวุ่นวาย ขณะที่เชอริล ณ จุดนี้ถูก KETTCUM กลืนกินไปเกือบหมดแล้ว ยังคงอาละวาดอย่างโหดร้ายและเป็นปีศาจต่อไป จุดไคลแม็กซ์ของภาพยนตร์ ซึ่งเป็นฉากความรุนแรงและความสยดสยองที่บ้าคลั่ง ริชาร์ดพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะช่วยเพื่อนของเขา ในขณะเดียวกันก็ป้องกันกองกำลังที่ถูกครอบงำ ฉากเหล่านี้เป็นฉากที่เชี่ยวชาญในการสร้างความตึงเครียด การกำหนดจังหวะ และการสร้างบรรยากาศ ซึ่งจบลงด้วยช่วงเวลาสำคัญที่น่าทึ่ง ซึ่งโครงสร้างไม้ของกระท่อมปะทุเป็นเปลวไฟเมื่อกลุ่มยอมจำนนต่อความโกลาหลอย่างสมบูรณ์ ด้วยการนำเสนอความเกินจริงอย่างไร้ความปราณี ผีอมตะ กลายเป็นภาพยนตร์สยองขวัญที่เป็นสัญลักษณ์และมีอิทธิพลตลอดกาล ถึงแม้ว่าเดิมทีตั้งใจให้เป็นภาพยนตร์สั้น แต่ ผีอมตะ ก็กลายเป็นภาพยนตร์ความยาวเต็มรูปแบบที่จะทำให้ผู้ชมตกใจด้วยความรุนแรงที่โจ่งแจ้ง ความสยดสยองที่เห็นได้ชัด และพลังงานดิบ มันเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงวิสัยทัศน์ที่ไม่ธรรมดาของแซม ไรมีที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังคงเป็นคัลท์คลาสสิกและสร้างแฟรนไชส์ที่ร่ำรวยและมีอิทธิพล แม้ว่า ผีอมตะ จะก่อให้เกิดข้อถกเถียงเมื่อออกฉาย แต่ ผีอมตะ ก็ได้รับการยกย่องนับแต่นั้นเป็นต้นมาสำหรับจิตวิญญาณแห่งการบุกเบิก เนื่องจากมันช่วยกำหนดขอบเขตของประเภทสยองขวัญใหม่ และปูทางให้ภาพยนตร์ในอนาคตผลักดันขอบเขตของความสยดสยองและเนื้อหาที่รุนแรง สไตล์ที่ไม่เคารพ นวัตกรรมที่ใช้เอฟเฟกต์พิเศษ และวิสัยทัศน์ที่เป็นนวัตกรรมของแซม ไรมี ได้ช่วยให้ ผีอมตะ กลายเป็นภาพยนตร์คลาสสิกอันเป็นที่รักของภาพยนตร์สยองขวัญ ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้ภาพยนตร์และผู้สร้างภาพยนตร์นับไม่ถ้วนเดินตามรอยเท้าของมัน