آکسیدان

در درام تاثیرگذار ایرانی، آکسیدان، احمدرضا معتمدی با استادی روایتی را می بافد که به بررسی پیچیدگی های عشق، خانواده و هویت فرهنگی می پردازد. این فیلم داستان اصلان، مرد جوانی ایرانی را روایت می کند که عمیقاً عاشق نامزدش نگار است. با این حال، خوشبختی این زوج کوتاه است، زیرا نگار ناگهان تصمیم می گیرد بدون اطلاع اصلان، برای جستجوی زندگی بهتر در خارج از کشور، کشور را ترک کند. اصلان از ناپدید شدن نگار دلشکسته و سردرگم می شود. او به دنبال راهی برای پیوستن مجدد به او می گردد، اما این روند دشوار و بوروکراتیک است. اصلان برای گرفتن ویزا برای دیدار با نگار، باید در هزارتوی پیچیده بوروکراسی ایران حرکت کند، جایی که به نظر می رسد هر تصمیمی به بن بست می رسد. او به وزارت امور خارجه مراجعه می کند، اما به او گفته می شود که بررسی درخواست ویزا ماه ها طول می کشد. او سپس سعی می کند با خانواده نگار تماس بگیرد، اما به نظر می رسد آنها نیز از محل او بی اطلاع هستند. تلاش اصلان برای پیوستن مجدد به نگار به یک وسواس تمام عیار تبدیل می شود و او را وادار می کند تا انتخاب های دشواری انجام دهد و با شیاطین درونی خود روبرو شود. او به خانه یک مقام فاسد مراجعه می کند، که قول می دهد در ازای رشوه، درخواست ویزای او را تسهیل کند. اصلان بین تمایلش به بودن با نگار و اصول اخلاقی اش که او را از انجام چنین فعالیت های غیرقانونی منع می کند، سرگردان است. در همین حال، روابط اصلان با خانواده و دوستانش شروع به گسستگی می کند. مادرش که همیشه حامی نگار بود، اکنون به خاطر عدم تلاش بیشتر برای پیدا کردن عروسش، با پسرش اختلاف دارد. دوستانش او را به خاطر عشق تمام عیارش به نگار مسخره می کنند و او را به ضعیف و وابسته بودن متهم می کنند. حس هویت خود اصلان نیز با تلاش برای آشتی دادن عشقش به نگار با انتظارات اجتماعی که از او می رود، دچار سردرگمی می شود. آکسیدان از طریق سفر اصلان، به هزینه های انسانی سیاست های سختگیرانه مهاجرتی ایران می پردازد. این فیلم مشکلاتی را که ایرانیان هنگام تلاش برای خروج از کشور با آن مواجه هستند، اغلب به دلیل فشارهای اقتصادی یا اجتماعی، برجسته می کند. تجربیات اصلان ماهیت خودسرانه و اغلب غیرمنطقی این سیاست ها را نشان می دهد، که می تواند هم ویرانگر و هم غیرانسانی باشد. همانطور که داستان آشکار می شود، وسواس اصلان به نگار به نقطه جوش می رسد. او شیفته یافتن او می شود و متقاعد می شود که عشق آنها می تواند بر هر مانعی غلبه کند. در یک چرخش دراماتیک، او متوجه می شود که نگار در تلاش است تا از طریق ترکیه به اروپا فرار کند و تصمیم می گیرد قبل از اینکه خیلی دیر شود به او برسد. اوج فیلم یک سکانس تپنده و از نظر احساسی پربار است که تماشاگران را در لبه صندلی های خود میخکوب می کند. در نهایت، آکسیدان یک بررسی قدرتمند از پیچیدگی های عشق و روح انسانی است. از طریق سفر دلخراش و اغلب دردناک اصلان، به ما قدرت ماندگار عشق و اهمیت همدلی و شفقت در دنیایی یادآوری می شود که اغلب به نظر می رسد کارایی و مصلحت را بالاتر از همه چیز ارزش می گذارد. این فیلم یک نقد ظریف و تفکر برانگیز از نظام های بوروکراتیک و اجتماعی است که زندگی ما را اداره می کنند، و همچنین گواهی بر روحیه تزلزل ناپذیر انسان است.