Plan 9 Dal Kosmosu

W niskobudżetowym horrorze science fiction Plan 9 Dal Kosmosu, w reżyserii Eda Wooda Jr. w 1959 roku, poznajemy narrację, która zasłynie z niespójnej fabuły, niskiej jakości produkcji i niezamierzonej wartości komediowej. Film rozpoczyna się od starszego mężczyzny, Johna Creightona (granego przez Tora Johnsona), opłakującego stratę żony, Eleonory. Tragicznie, następnego dnia John również umiera. Jednak los się odwraca, gdy dwie istoty pozaziemskie, żołnierze kosmiczni Eros (grana przez Vampirę, której prawdziwe imię to Maila Nurmi) i Tanna (grana przez Joannę Lee), używają zaawansowanego urządzenia, aby wskrzesić zarówno Johna, jak i jego żonę Eleonorę. Intencją kosmitów jest coś więcej niż typowa narracja o inwazji, ponieważ chcą oni powstrzymać ludzkość przed opracowaniem bomby Solobonite, potężnego urządzenia, które mogłoby potencjalnie unicestwić wszechświat. Eleonora, wskrzeszona z żądzą zemsty, zaczyna knuć spiski przeciwko znajomym męża. Wśród celów jest przyjaciel jej męża, Jeff Trent, pilot, wraz z innymi osobami. Należą do nich pilot samolotu komercyjnego Dan MacGregor, porucznik Fuller i pułkownik Edwards. Celem jest także dr Tom Edwards, ojciec zmarłego pułkownika Toma Edwardsa. Jednak dr Tom Edwards i jego zmarły syn, pułkownik Edwards, okazują się jedną i tą samą osobą w późniejszym wyjaśnieniu wydarzeń w filmie. Ten zawiły zwrot akcji jest znakiem rozpoznawczym niespójnej narracji filmu. Gdy bohaterowie próbują rozwikłać zagadkę wskrzeszenia, nieumyślnie natrafiają na prawdziwe intencje kosmitów. Eros, bardziej przebiegła i manipulująca z dwóch żołnierek kosmicznych, przebiera pułkownika Edwardsa za nieumarłe zwłoki przyjaciela Jeffa Trenta, „Inspektora Claya”, który został wcześniej zamordowany przez Johna Creightona i Eleonorę. Ten podstęp ma na celu szerzenie chaosu i zakłócenie porządku społecznego na Ziemi. Kiedy na niebie nad Hollywood i Waszyngtonem pojawiają się latające spodki, wybucha panika, a władze zostają wciągnięte w kryzys. Seria mylących scen pokazuje, jak władze próbują zrozumieć obecność obcych i wskrzeszenie umarłych. Sceny te ukazują niską wartość produkcyjną filmu, w tym słabo wykonane efekty specjalne i brak spójnej fabuły. Jednym z osławionych aspektów Planu 9 Dal Kosmosu jest jego amatorska jakość produkcji. Efekty specjalne, takie jak użycie kartonowych latających spodków i statku kosmicznego, który wygląda, jakby był zrobiony z pudełka na zabawki, dodatkowo podkreślają niezamierzenie humorystyczny charakter filmu. Niedojrzałość Eda Wooda Jr. jako filmowca przebija się niemal w każdym aspekcie filmu, w tym w dialogach, które często wydają się niezgrabne i wymuszone. Pomimo licznych wad, Plan 9 Dal Kosmosu zyskał z biegiem lat kultową popularność. Film jest często wymieniany jako jeden z najgorszych filmów, jakie kiedykolwiek powstały, a jego status filmowej kompromitacji stał się świadectwem jego trwałej atrakcyjności. Jego niezamierzony humor i surrealistyczny charakter uczyniły go ulubieńcem fanów filmów klasy B i tych, którzy lubują się w niezamierzenie zabawnym filmowaniu. Film był chwalony za niezamierzoną wartość kiczu i zainspirował liczne filmy dokumentalne i filmy, które starają się analizować i doceniać jego unikalny styl. Plan 9 Dal Kosmosu może nie jest najbardziej spójnym ani przekonującym filmem, ale pozostaje fascynującym fragmentem historii kina, który do dziś urzeka widzów.