อาร์เคเดียน
พล็อต
บนโลกที่ถูกทำลาย พอล ผู้เป็นพ่อที่อุทิศตน อาศัยอยู่กับลูกชายฝาแฝดของเขาในอาร์เคเดียน บ้านที่ดูเหมือนธรรมดาซึ่งล้อมรอบด้วยภูมิประเทศที่รกร้างว่างเปล่า โลกที่ครั้งหนึ่งเคยเจริญรุ่งเรืองถูกทำลายล้างด้วยเหตุการณ์ร้ายแรงที่ไม่ระบุรายละเอียด ทำให้มนุษยชาติตกอยู่ในความมืดและความสิ้นหวัง ภายใต้แสงแดดที่แผดจ้า ชีวิตประจำวันถูกคุกคามโดยสัตว์ร้ายกลายพันธุ์ที่ดุร้าย ซึ่งเกิดจากดีเอ็นเอของสัตว์ที่สูญพันธุ์ไปนาน ซึ่ง漫游อยู่ใน遺址คืน ยุคนี้โหดร้ายพอๆ กับดินแดน โดยมีต้นไม้ผอมแห้งขึ้นจากพื้นดินที่แตกร้าว และต้นไม้ที่เหี่ยวเฉาตั้งตระหง่านเหมือนผีเหนือศีรษะ พอลและลูกชายของเขา อเล็กซ์และลูคัส ต้องปกป้องตัวเองทุกคืนด้วยการเฝ้าระวังและเฉียบแหลม ซึ่งเป็นชุดทักษะที่จำเป็นที่พ่อของพวกเขาสอนให้พวกเขา ทั้งสามคนฝ่าฟันอันตรายของโลกอันน่าสยดสยองนี้จากภายในบ้านอาร์เคเดียนที่ได้รับการปกป้องของพวกเขา ตลอดหลายปีที่ผ่านมา พอลได้เปลี่ยนที่หลบภัยใต้ดินแห่งนี้ ซึ่งเป็นบังเกอร์ใต้ดินให้กลายเป็นบ้านที่ประณีตอย่างน่าทึ่งพร้อมด้วยระบบพลังงานหมุนเวียน การเก็บรวบรวมน้ำฝน และระบบป้องกันขั้นสูง ซึ่งพวกเขาปกป้องตัวเองเมื่อถึงเวลากลางคืน ทุกที่ที่ครอบครัวก้าวออกไปข้างนอกในระหว่างวัน ทุกอย่างไม่เป็นไปด้วยดี ป่าดิบที่ถูกทำลาย ถนนที่ถูกทิ้งร้างว่างเปล่าไร้ชีวิต เมืองที่ถูกทิ้งร้าง และเครื่องกันลมที่ส่งเสียงหวิวกลวง บางทีมีเหยื่อมนุษย์เพียงหยิบมือเดียวเท่านั้น และทุกการเผชิญหน้าก็เต็มไปด้วยอันตราย ด้วยเหตุผลดังกล่าวแทบจะไม่ผ่านมันไป ความอ่อนแอเกิดขึ้นเมื่อพอลเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตที่มืดมิด กรงเล็บของมันฉีกทะลุความปลอดภัยกลางแจ้งของครอบครัว ทำให้สัตว์ร้ายที่น่ากลัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งสามารถทำให้พ่อที่รักบาดเจ็บสาหัส ในอนาคตอันเลวร้ายที่คล้ายกับของจอร์จ มิลเลอร์, Mad Max เด็กชาย - ผู้รอดชีวิต ผู้มีความสามารถ พรั่นพรึง - แสวงหาความมุ่งมั่น แสวงหาความแข็งแกร่งเฮือกสุดท้าย เพื่อชุบชีวิตพ่อที่พวกเขารัก พวกเขาเรียนรู้ทุกสิ่งที่พ่อสอนพวกเขาในหนึ่งสัปดาห์ นำข้อมูลนั้นไปทดสอบเพื่อฟื้นคืนชีพเขา การใช้ทักษะที่พ่อแสดงให้เห็นเพื่อช่วยลูกชายของเขาหลายครั้งในช่วงหลายปีที่ผ่านมา - คนหนึ่งเรียนรู้ว่ามีการรวบรวมพลังงานขั้นพื้นฐานที่ไหน สงวนน้ำ และการต่อสู้ที่มีทักษะที่สำคัญเช่นการป้องกันด้วยไฟของพวกเขา - ฝาแฝดพยายามและล้มเหลวในการคิดค้นแผนการที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและในที่สุดเด็กชายแต่ละคนก็ผลัดกัน เพื่อคิดออกด้วยความหวังว่าจะฟื้นฟูเขาได้อย่างไร การใช้สัญชาตญาณและความกล้าหาญในการเรียนรู้คำสอนของพ่อ พวกเขาทั้งคู่ตระหนักและตรวจสอบอย่างรอบคอบถึงวิธีการเล็กๆ น้อยๆ ที่ชีวิตของพวกเขาขึ้นอยู่กับบ้าน และแม้แต่ชีวิตเองที่กลยุทธ์เล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้สามารถนำเสนอแผนที่ยิ่งใหญ่ได้ ในการทำเช่นนั้น พวกเขารวมกันด้วยความเข้าใจที่มาพร้อมกันทำให้ความผูกพันทั้งสองลึกซึ้งยิ่งขึ้น พวกเขาเคลื่อนไหวอย่างไม่ลดละเพื่อทวงคืนครอบครัวที่ตกอยู่ในอันตรายของพวกเขา จิตวิญญาณที่กล้าหาญของพวกเขาในที่สุดก็ปลูกฝังชัยชนะเมื่อพวกเขาพบพ่อของพวกเขานอนป่วยกระเสาะกระแสะอยู่ในความร้อนที่ไม่ให้อภัยและยกเขาขึ้น โดยแต่ละคนใช้ความสามารถพิเศษของตนเองรวมกัน: อเล็กซ์ใช้พลังงานแสงอาทิตย์ที่รวบรวมได้เพื่อให้ความร้อนแก่เตาชั่วคราว ในขณะเดียวกัน ลูคัส ผู้ซึ่งศึกษาการป้องกันตัวเองของพ่อ ปกป้องพอลที่กำลังพักฟื้นจากภัยคุกคามขนาดใหญ่ที่ไม่สงสัยว่าจะกลับมาเมื่อค่ำคืนมาถึง ตลอดช่วงเวลาที่เลวร้ายที่ในที่สุดอาจก่อให้เกิดความผูกพันที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ระหว่างสมาชิกในครอบครัวที่เหลือ ความหวังก็ตื่นขึ้นอีกครั้งเมื่อเด็กชายเหล่านี้เข้าใจว่าด้วยกัน - ด้วยความแข็งแกร่งที่เติบโตผ่านความรักที่มีต่อครอบครัว - พวกเขาพบว่าเป็นไปได้ที่จะนำทางโลกใหม่ที่โหดร้ายในที่สุดด้วยความรู้ที่ว่าทั้งความมุ่งมั่นและความพยายามของพวกเขาพิสูจน์แล้วว่ามีค่าพอๆ กับทักษะและที่พักพิงที่พ่อที่พ่ายแพ้สอนพวกเขา
วิจารณ์
Owen
Is it this dark because it's afraid I'll see it clearly? 🤯
Isaac
It's hard to call this a complete failure. It boasts strong audio-visual language and some inventive sequencing. The monster's arm, with its gradual folding and extension, is a particularly memorable and eerie visual. On the downside, some scenes could use more brightness – a likely consequence of its visible low-budget limitations.
Callie
Shaky cam, string-heavy score, idyllic scenery, and an apocalyptic, artsy vibe, all centered around love and growth... Then the monster reveals itself, and it's a laugh riot! WTF is this grotesque, long-armed, comical horse-faced werewolf, with a mouth that could rap? And that final unbeatable whirlwind attack had me cracking up! Any pathos Cage built up completely disappeared. I can't decide if this monster design ruins or saves the movie (laughing-crying emoji).
Dylan
This post-apocalyptic flick is a head-scratcher. Cage has a dog, monsters come out at night – Will Smith would shake his head. Cage's screen time is baffling, constantly disappearing and reappearing. The monsters are weird – wolf bodies with donkey faces, telegraphing their attacks then turning into whirling dervishes (like something out of "Storks"???). The brothers are strange too: one's obsessed with building a car and passing his driving test, the other's willing to betray their father for a girl. And the biggest mystery is, why stop to stargaze during a high-speed nighttime escape? No wonder Cage is ready to check out – these two kids, like the movie itself, are just too much to handle.
Camille
In the face of an impending apocalypse, the true essence lies not in the imminent monstrous threats or sheer terror, but rather in the sacrifices and strains within familial bonds. The director seems deliberately restrained in over-explaining the overall premise, choosing instead to focus on crafting an atmosphere of nightly unrest and inescapable danger. The screams and cries, while somewhat hollow, effectively establish the mood. Nicholas Cage feels like a supporting player, overshadowed by the two young male leads, almost giving off the impression that they couldn't afford to fully utilize him.
คำแนะนำ
