เบ็ตตี้ บลู

เรื่องราวเกิดขึ้นที่เมืองมาร์เซย์ในทศวรรษ 1970 ที่สวยงามราวภาพวาด ชีวิตของ Jacques Vilenque เป็นดั่งผืนผ้าใบที่เต็มไปด้วยสีสันสดใสและตัวละครที่แตกต่างกัน แต่ภายใต้พื้นผิว เขากลับพยายามดิ้นรนเพื่อค้นหาความมั่นคงและจุดประสงค์ในชีวิต ฌาคส์เป็นนักเขียนนวนิยายอยากเป็นและมีพรสวรรค์ในการสร้างเรื่องราว เขาใช้เวลาทั้งวันในฐานะช่างซ่อมบำรุงที่ไม่เติมเต็มความต้องการ ซ่อมแซมกระเบื้องที่แตกของคนที่จ้างเขา ในขณะที่ยามค่ำคืนของเขาเต็มไปด้วยการขีดเขียนในสมุดบันทึกและไล่ตามแรงบันดาลใจในช่วงเวลาสั้นๆ ณ สถานที่ก่อสร้างที่ทรุดโทรมแห่งหนึ่งที่เขาได้พบกับเบ็ตตี้ บลู สาวสวยวัย 23 ปีที่มีผมสีแดงเพลิงและไฟที่เผาไหม้ภายในตัวเธอเหมือนไฟป่า เคมีระหว่างฌาคส์และเบ็ตตี้ปฏิเสธไม่ได้ และในขณะที่พวกเขากำลังเต้นรำไปตามท้องถนนในมาร์เซย์ ก็เป็นที่ชัดเจนว่าความรักของพวกเขานั้นเป็นเหมือนพายุหมุนที่ไม่มีใครต้านทานได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ฌาคส์เริ่มตระหนักว่าเบ็ตตี้ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยพบมา อารมณ์ของเธอสวิงอย่างรุนแรง สลับไปมาระหว่างความสุขสุดขีดและความเศร้าโศก และความหมกมุ่นอยู่กับการเขียนของเธอมักจะครอบงำเธอจนถึงจุดที่หมดแรง ราวกับว่าเธอถูกครอบงำโดยพลังสร้างสรรค์ที่รุนแรง พลังที่ทั้งน่ากลัวและทำให้ฌาคส์หลงใหล แม้ว่าฌาคส์จะมีความปรารถนาที่จะสร้างสรรค์ผลงาน แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสริมแนวโน้มการทำลายตนเองของเบ็ตตี้ โดยจัดหาไวน์และการยอมรับให้เธอมากพอที่จะทำให้งานเขียนของเธอไหลลื่นเหมือนเลือดจากบาดแผล ในขณะที่พวกเขาตั้งรกรากอยู่ในอพาร์ตเมนต์ที่ทรุดโทรมแต่เต็มไปด้วยศิลปะใจกลางเมือง ฌาคส์เฝ้าดูด้วยความกังวลที่เพิ่มขึ้นเมื่อการยึดกุมความเป็นจริงของเบ็ตตี้เริ่มหลุดลอยไป งานเขียนของเธอเริ่มผิดปกติมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยการระบายความในใจแบบไม่หยุดหย่อนและบทกวีที่ทำให้ฌาคส์หายใจแทบไม่ทัน เธอมักจะหายตัวไปเป็นเวลาหลายชั่วโมง แล้วกลับมาพร้อมเรื่องราวการเผชิญหน้ากับตัวละครแปลกๆ หรือภาพนิมิตของโลกที่ดูเหมือนจะมีอยู่เฉพาะในความคิดของเธอเท่านั้น ความสัมพันธ์ของพวกเขา ซึ่งครั้งหนึ่งเคยสดใสและเต็มไปด้วยชีวิตชีวา ค่อยๆ เริ่มแตกสลาย เพื่อนและครอบครัวของฌาคส์เริ่มกังวลเกี่ยวกับการที่เขาเข้าไปพัวพันกับเบ็ตตี้ โดยรู้สึกว่าเธอเป็นพลังที่ต้องคำนึงถึง แต่ก็เป็นคนที่ท้ายที่สุดจะกลืนกินเขา พวกเขาเตือนฌาคส์ว่าเขากำลังติดอยู่ในใยที่เขาสร้างขึ้นเอง และเขาต้องระมัดระวังไม่ให้หลงทางในกระแสน้ำวนแห่งความบ้าคลั่งของเบ็ตตี้ แต่ฌาคส์ก็จมดิ่งเกินกว่าที่จะฟังได้ หลงใหลในกระแสน้ำวนที่ดึงเขาเข้าไป ช่วงเวลาที่สะเทือนใจที่สุดช่วงหนึ่งในความสัมพันธ์ของพวกเขาเกิดขึ้นเมื่อฌาคส์ ในความพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะดึงเบ็ตตี้กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง พาเธอไปชมผลงานของ Paul Klee ที่หอศิลป์เทศบาล ภาพวาดที่มีชีวิตชีวาแต่เศร้าสร้อยของ Klee ดูเหมือนจะพูดโดยตรงถึงประสบการณ์ของฌาคส์กับเบ็ตตี้ – สีที่แตกหักและรูปทรงนามธรรมสะท้อนถึงความวุ่นวายที่กลายเป็นชีวิตของพวกเขา ในขณะที่พวกเขายืนอยู่หน้าผืนผ้าใบ ฌาคส์กลั้นหายใจ โดยหวังว่าเบ็ตตี้จะพบความสบายใจในงานศิลปะของ Klee การสะท้อนถึงอารมณ์ที่ปั่นป่วนที่อยู่ภายในตัวเธอ แต่แทนที่จะเป็นเช่นนั้น เธอกลับหันมาหาเขาด้วยสีหน้าที่ดุร้าย ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความคิดสร้างสรรค์และความสิ้นหวัง และประกาศว่าเธอเองก็มีนิมิต – นิมิตแห่งสีสันและความวุ่นวายที่จะเปลี่ยนแปลงโลกไปตลอดกาล ในช่วงเวลานี้เองที่ฌาคส์ตระหนักว่าเขาไม่มีอำนาจที่จะหยุดการลื่นไถลไปสู่ความบ้าคลั่งของเบ็ตตี้ สิ่งที่เขาทำได้คืออยู่ข้างๆ เธอ จับมือเธอผ่านพายุหมุนแห่งอารมณ์ที่ทำลายล้างเธอ แม้ว่ามันจะหมายถึงการเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาลจากประสบการณ์นั้น ความสัมพันธ์ของพวกเขา ซึ่งครั้งหนึ่งเคยสวยงามและเปล่งประกาย ได้กลายเป็นหายนะแบบสโลว์โมชั่น แต่ฌาคส์ปฏิเสธที่จะทอดทิ้งเธอ แม้ว่ากระแสน้ำวนจะดึงเธอลงไปในความมืดมิดมากขึ้นเรื่อยๆ ในท้ายที่สุด ฌาคส์เป็นคนที่ยืนอยู่บนหน้าผา มองออกไปในภูมิทัศน์ที่รกร้างว่างเปล่าซึ่งเป็นความรักของพวกเขา เขาถูกทิ้งให้ครุ่นคิดถึงคำถามที่หลอกหลอนพวกเขาตลอดเวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน – เกิดอะไรขึ้นกับเด็กผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งเคยเต็มไปด้วยชีวิตชีวาและเสียงหัวเราะ อะไรเป็นตัวกระตุ้นให้เกิดการถดถอยไปสู่ความบ้าคลั่ง และมีทางหวนกลับหรือไม่ หรือว่าสายเกินไปแล้ว และพวกเขาก็กลายเป็นเหยื่อของความทะเยอทะยานในการสร้างสรรค์ผลงานของตัวเอง ถูกขังอยู่ในโลกแห่งสีสันและความวุ่นวายที่ไม่มีใครหนีพ้น คำตอบนั้น เหมือนกับภาพวาดของ Paul Klee ยังคงเป็นปริศนา เป็นเครื่องเตือนใจที่น่าสะพรึงกลัวถึงความเปราะบางของจิตใจมนุษย์และความยากที่จะเข้าใจความจริง สิ่งที่เหลืออยู่คือความทรงจำของเบ็ตตี้ บลู ภาพลักษณ์ที่วูบวาบของความรักที่ทั้งสร้างแรงบันดาลใจและทำลายล้างฌาคส์ ทิ้งให้เขาเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่พอใจไปตลอดกาล