รักหมดใจ

Die, My Love เป็นภาพยนตร์ดราม่าฝรั่งเศสปี 1945 เขียนและกำกับโดย Edmond T. Gréville ภาพยนตร์เรื่องนี้ตั้งอยู่ในชนบทของฝรั่งเศส เล่าเรื่องราวของผู้หญิงที่สิ้นหวังและโดดเดี่ยว ซึ่งรับบทโดย Madeleine Sologne ที่พบว่าตัวเองติดอยู่ในการแต่งงานที่ปราศจากความรัก และต้องดิ้นรนเพื่อรับมือกับความต้องการของการเป็นแม่ ภาพยนตร์เรื่องนี้หมุนรอบชีวิตของหญิงสาวคนหนึ่ง มาดาม เวิฟ (Madeleine Sologne) ซึ่งแต่งงานกับสามีที่เป็นชาวนาของเธอ Monsieur Veuve (Paul Demange) มาหลายปีแล้ว แม้ว่าชีวิตแต่งงานของทั้งคู่จะดูเหมือนเป็นชนบทที่เงียบสงบ แต่มาดาม เวิฟ กลับรู้สึกอึดอัดกับความซ้ำซากจำเจในชีวิตของเธอ และรู้สึกว่าติดอยู่ในการแต่งงานที่ปราศจากความรัก ความตึงเครียดระหว่างทั้งสองเป็นที่ประจักษ์ และความสิ้นหวังของมาดาม เวิฟ ก็เพิ่มมากขึ้นเมื่อเธอรู้ว่าเธอจะไม่มีวันเป็นอิสระจากการควบคุมของสามี เมื่อเรื่องราวดำเนินไป เราจะเห็นความปั่นป่วนภายในของมาดาม เวิฟ รุนแรงขึ้น ซึ่งถูกผลักดันโดยความโดดเดี่ยวและความเหงาของการดำรงอยู่ของเธอในชนบท การแต่งงานของเธอลดทอนเธอให้กลายเป็นเพียงคนรับใช้ในบ้าน ที่คาดหวังว่าจะต้องดูแลสามี ไร่ของเขา และลูกๆ โดยไม่มีการพักผ่อนหรือการยอมรับ ความซ้ำซากจำเจในชีวิตของเธอถูกขัดจังหวะเพียงด้วยการเยี่ยมเยียนที่หายากเป็นครั้งคราวจาก Monsieur Jacques (Pierre Brasseur) น้องชายของสามีมาดาม เวิฟ ผู้ใจดี ซึ่งทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจถึงโลกที่อยู่เหนือไร่ที่โดดเดี่ยวของพวกเขา ความชาด้านทางอารมณ์ของมาดาม เวิฟ ทำให้เกิดความวิตกกังวลและความสิ้นหวัง เนื่องจากเธอถูกครอบงำมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยภาระความรับผิดชอบของเธอ เมื่อความต้องการในการดูแลเด็กและงานบ้านเพิ่มขึ้น เธอมาถึงจุดแตกหัก เผยให้เห็นความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะเป็นอิสระจากการถูกจองจำของการแต่งงานที่ไม่มีความสุขของเธอ เมื่อความโดดเดี่ยวของเธอเพิ่มขึ้น มาดาม เวิฟ เริ่มประสบกับการดำดิ่งลงสู่ความบ้าคลั่ง ซึ่งเป็นการสะท้อนถึงแรงกดดันทางสังคมที่ผู้หญิงต้องเผชิญในเวลานั้น เมื่อภาพยนตร์พุ่งเข้าสู่จุดสุดยอด สภาพจิตใจของมาดาม เวิฟ ก็ทรุดโทรมลงอีก ทำให้คุกคามที่จะทำลายการดำรงอยู่อันเปราะบางของเธอ แม้ว่าการมาเยี่ยมของ Monsieur Jacques จะยังคงนำพาประกายแห่งความหวังมาสู่ชีวิตที่มืดมนของพวกเขา แต่ในที่สุดมาดาม เวิฟ ก็ยอมจำนนต่อความโดดเดี่ยวและความสิ้นหวังที่บดขยี้ ข้อสรุปที่น่าปวดใจนี้ทำหน้าที่เป็นบทวิจารณ์เกี่ยวกับการดำรงอยู่ที่มืดมนของผู้หญิงชาวฝรั่งเศสในชนบทในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ที่ติดอยู่ระหว่างแรงกดดันของชีวิตในบ้านและการจำกัดของสังคมแบบดั้งเดิม ภาพยนตร์จบลงด้วยฉากจบที่น่าปวดใจ เมื่อมาดาม เวิฟ ยอมจำนนต่อความสิ้นหวังอย่างท่วมท้นที่ก่อตัวขึ้นมานานหลายปี ติดอยู่ในการแต่งงานที่ปราศจากความรักและโดดเดี่ยวนี้ ชะตากรรมที่น่าเศร้าของเธอทำหน้าที่เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความโดดเดี่ยว ความเหงา และความสิ้นหวังที่ผู้หญิงต้องเผชิญในสังคมที่บทบาทของพวกเธอกำหนดไว้อย่างเข้มงวด