สุสานตุ๊กตา

เบรนแดน คอบส์ นักเขียนนวนิยายชื่อดังผู้มีสายตาเฉียบคมในการเล่าเรื่องและมีพรสวรรค์พิเศษในเรื่องเหนือธรรมชาติ เริ่มรู้สึกกระสับกระส่าย เขาอยู่บนหน้าผาแห่งความคิดสร้างสรรค์ที่ดูเหมือนจะทำให้เขาหายใจไม่ออก และเขารู้ว่าเขาจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ความโดดเดี่ยวของอพาร์ตเมนต์ในลอนดอนของเขา สิ่งรบกวนสมาธิจากในเมืองอย่างต่อเนื่อง และเส้นตายที่ใกล้เข้ามาของนวนิยายเรื่องใหม่ของเขาทั้งหมดสมคบคิดกันเพื่อขัดขวางความคิดสร้างสรรค์ของเขา ในการค้นหาแรงบันดาลใจ เบรนแดนตอบรับคำเชิญให้ไปพักที่กระท่อมเปลี่ยวในชนบทของอังกฤษ กระท่อมที่ตั้งอยู่ลึกเข้าไปในป่าเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่งดงามที่ให้ความสงบและความสันโดษ อากาศบริสุทธิ์ ต้นไม้สูงตระหง่าน และเสียงเดียวคือเสียงใบไม้ที่พัดเบา ๆ ในสายลม เมื่อเขาเข้าไปอยู่ในกระท่อม เบรนแดนรู้สึกถึงความโล่งอก เขาทั้งวันเดินเล่นในป่า สังเกตชาวบ้าน และขีดเขียนบันทึกลงในบันทึกประจำวันของเขา ในระหว่างการเดินเล่นครั้งหนึ่งเขาได้บังเอิญเจอกับร้านค้าเก่าแก่ที่แปลกตาซึ่งซ่อนตัวอยู่ในหมู่บ้านใกล้เคียง ป้ายเหนือประตูเขียนว่า "ร้านขายของเก่าของคุณนายเจนกินส์" และการจัดแสดงหน้าต่างเป็นขุมทรัพย์ของวัตถุโบราณที่เต็มไปด้วยฝุ่นและเครื่องประดับที่ถูกลืมเลือน ด้วยความสนใจ เบรนแดนเปิดประตูและก้าวเข้าไปข้างใน ร้านค้าสลัว และอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นหนังสือเก่าและฝุ่น คุณนายเจนกินส์ เจ้าของร้านทักทายเขาอย่างอบอุ่นและเสนอที่จะแสดงสินค้าที่หายากที่สุดของเธอให้เขาดู ขณะที่พวกเขาเดินดูตามชั้นวาง สายตาของเบรนแดนมองไปที่ตุ๊กตาของเด็ก ตุ๊กตาแต่งกายด้วยชุดสูทสีน้ำเงินที่ซีดจาง และใบหน้ากระเบื้องของมันดูเหมือนจะจ้องมองเขาด้วยความเข้มข้นที่น่าขนลุก คุณนายเจนกินส์สังเกตเห็นความหลงใหลของเบรนแดนและยิ้มอย่างรู้เท่าทัน "อา อัลเฟรด" เธอกล่าว "ฉันเห็นว่าคุณพบสิ่งที่น่าสนใจที่สุด อัลเฟรด ตุ๊กตาที่คุณถืออยู่ อยู่กับฉันมาหลายปีแล้ว บางคนบอกว่าเขาอยู่ที่นี่ตั้งแต่ร้านเปิด" เบรนแดนหัวเราะ คิดว่ามันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย "ฉันแน่ใจว่านั่นเป็นเรื่องเกินจริง คุณนายเจนกินส์" เขากล่าว "แต่ฉันคิดว่าอัลเฟรดจะสมบูรณ์แบบสำหรับนวนิยายเรื่องต่อไปของฉัน ฉันขอซื้อเขาได้ไหม" คุณนายเจนกินส์พยักหน้า และขณะที่เบรนแดนยื่นเงิน ความรู้สึกแปลก ๆ ก็เข้ามาครอบงำเขา เขารู้สึกหนาวสั่นไปตามกระดูกสันหลัง และผิวของเขาก็รู้สึกขนลุก คุณนายเจนกินส์สังเกตเห็นปฏิกิริยาของเขาและยิ้มอย่างซุกซน "คุณจะพบว่าอัลเฟรดมีวิธีที่จะเข้าไปอยู่ในผิวของคุณ" เธอกล่าว ทันทีที่เบรนแดนกลับมาที่กระท่อม เขาก็เริ่มรู้สึกถึงการปรากฏตัวของอัลเฟรด เขาจะเหลือบมองตุ๊กตาจากหางตา และเขาจะได้ยินเสียงกระซิบเบา ๆ เมื่อไม่มีใครอยู่รอบๆ ตอนแรกเขาคิดว่ามันเป็นแค่ความหวาดระแวง แต่เมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้นบ่อยขึ้น เบรนแดนก็เริ่มสงสัยว่ามีบางสิ่งที่ชั่วร้ายกว่านั้นเกิดขึ้น เย็นวันหนึ่ง ขณะที่เขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ขีดเขียนบันทึกสำหรับนวนิยายของเขา เบรนแดนเงยหน้าขึ้นมองเห็นอัลเฟรดยืนอยู่บนขอบหน้าต่าง มองดูเขาด้วยสายตาที่ไม่กระพริบ ตุ๊กตาดูเหมือนจะมีชีวิต และเบรนแดนรู้สึกตื่นเต้นปนกับความกลัว เขาพยายามทำให้มันเป็นเหตุเป็นผล – บางทีเขาอาจจะเห็นอะไรผิดปกติในแสงเทียนที่สั่นไหว – แต่ลึกๆ แล้ว เขารู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เบรนแดนเริ่มหมกมุ่นอยู่กับอัลเฟรดมากขึ้นเรื่อยๆ เขาจะใช้เวลาหลายชั่วโมงคุยกับตุ๊กตา พยายามทำความเข้าใจความลับของมันและคลี่คลายปริศนาของการดำรงอยู่ของมัน ยิ่งเขาโต้ตอบกับอัลเฟรดมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้นว่าตุ๊กตาไม่ใช่แค่ของเล่นธรรมดาๆ แต่เป็นภาชนะสำหรับบางสิ่งที่เก่าแก่และมุ่งร้าย เมื่อพระจันทร์เต็มดวงขึ้นเหนือกระท่อม เบรนแดนรู้สึกถึงการปรากฏตัวในห้อง การปรากฏตัวที่ดูเหมือนจะแผ่ออกมาจากอัลเฟรด ตุ๊กตาดูเหมือนจะตัวใหญ่ขึ้น ใบหน้าของมันบิดเบี้ยวเป็นรอยยิ้มที่น่าสยดสยอง เบรนแดนพยายามหนี แต่เท้าของเขาดูเหมือนจะหยั่งรากลงกับที่ อัลเฟรดเริ่มพูด เสียงของมันเป็นเสียงกระซิบแหบแห้งที่ดูเหมือนจะมาจากทุกทิศทางรอบตัวเขา "คุณจะเขียนถึงฉัน เบรนแดน" อัลเฟรดกล่าว "คุณจะเขียนเกี่ยวกับความมืดมิดที่ซ่อนอยู่ข้างใน และเมื่อคุณทำเช่นนั้น คุณจะปลดปล่อยความหวาดกลัวที่เหนือจินตนาการของคุณ" เบรนแดนเป็นอัมพาตด้วยความกลัว แต่ก็ถูกครอบงำด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาว่าเขาต้องเขียนเกี่ยวกับอัลเฟรด เพื่อสำรวจความลึกของธรรมชาติที่น่ากลัวของตุ๊กตาและความลับที่มันซ่อนไว้ ขณะที่คืนผ่านไป เบรนแดนขีดเขียนอย่างบ้าคลั่ง คำพูดไหลออกจากปากกาของเขาเหมือนเลือด เมื่อแสงแรกของรุ่งอรุณคลานขึ้นเหนือขอบฟ้า ในที่สุดเบรนแดนก็สามารถดึงตัวเองออกจากโต๊ะทำงานของเขาได้ เขาสะดุดไปมาในกระท่อม จิตใจของเขาสับสนวุ่นวายกับความหมายของสิ่งที่เขาได้เห็น คำที่เขาเขียนดูเหมือนจะลุกไหม้ภายในตัวเขา ไฟที่ลุกไหม้ที่คุกคามว่าจะกลืนกินเขาไปทั้งตัว เมื่อเขาเหลือบมองอัลเฟรด ซึ่งตอนนี้กลับมาอยู่ในตำแหน่งเดิมบนชั้นวาง เบรนแดนรู้สึกหนาวสั่นไปตามกระดูกสันหลัง เขารู้ว่าเขาได้ปลดปล่อยบางสิ่งบางอย่าง ซึ่งเป็นสิ่งที่หลอกหลอนเขาไปตลอดชีวิต ตุ๊กตาดูเหมือนจะมองดูเขาอยู่ สายตาของมันส่องประกายด้วยสติปัญญาที่มุ่งร้ายที่ดูเหมือนจะแทงทะลุจิตวิญญาณ และแล้ว เบรนแดน คอบส์ ก็กลับไปที่อพาร์ตเมนต์ในลอนดอนของเขา จิตใจของเขาวุ่นวายกับความลับที่เขาค้นพบ เขารู้ว่าเขาจะไม่มีวันมองโลกในแบบเดิมอีก และความหวาดกลัวที่เขาได้ปลดปล่อยจะหลอกหลอนเขาไปตลอดกาล คำที่เขาเขียนจะกลายเป็นนวนิยายที่บิดเบี้ยวและน่ารังเกียจที่สุดของเขา เรื่องราวที่จะดึงดูดและผลักไสผู้อ่านของเขาในปริมาณที่เท่ากัน เพราะในโลกของเบรนแดน คอบส์ เส้นแบ่งระหว่างความเป็นจริงและความบ้าคลั่งได้พร่ามัวอย่างน่าเศร้า และความน่าสะพรึงกลัวที่ซ่อนอยู่ในเงามืดก็ได้ปรากฏออกมาเพื่อเรียกร้องสิ่งที่พวกเขาควรได้รับ