มันคือเรื่องของการตัดสินใจ

แจ็ค แฮร์ริส อดีตหน่วยปฏิบัติการพิเศษ ก้าวลงจากแท็กซี่และยื่นเงินทอนให้ลูกค้า ขณะที่เขาก้าวกลับไปที่รถ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความซ้ำซากจำเจที่เริ่มก่อตัวขึ้น เป็นเวลาสี่ปีแล้วที่เขาละทิ้งชีวิตที่เป็นความลับไว้เบื้องหลัง แสวงหาชีวิตที่เงียบสงบและธรรมดา การขับแท็กซี่กลายเป็นความเป็นจริงใหม่ของเขา ซึ่งช่วยให้เขากลมกลืนไปกับฝูงชนและหลีกเลี่ยงความสนใจที่ไม่พึงประสงค์ โดยส่วนใหญ่ ชีวิตของแจ็คค่อนข้างเงียบสงบ แทบจะไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นเลย เขาใช้ชีวิตประจำวันด้วยการขับแท็กซี่ เฝ้าดูถนนที่คุ้นเคยเดิมๆ ผ่านไปวันแล้ววันเล่า ความตื่นเต้นเดียวมาจากการโดยสารเป็นครั้งคราว และปฏิสัมพันธ์สั้นๆ ที่เขามีกับผู้โดยสาร มันแตกต่างอย่างมากจากชีวิตก่อนหน้านี้ของเขา ที่ทุกช่วงเวลาเป็นการเดิมพันที่สูง หากพลาดเพียงครั้งเดียว อาจหมายถึงความเป็นความตาย แต่แจ็คคิดว่าเขาได้ทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลังแล้ว เขาเชื่อมั่นว่าเขาจะไม่ถูกดึงกลับเข้าไปในโลกแห่งการจารกรรมและการปฏิบัติการลับอีก แต่ในขณะที่เขายืนอยู่ข้างนอกแท็กซี่ของเขา จมอยู่ในความคิด เขาก็สังเกตเห็นร่างที่คุ้นเคยกำลังเข้ามาหาเขา นั่นคืออเล็กซ์ อดีตเพื่อนร่วมงานและเพื่อนจากสมัยหน่วยรบพิเศษ การมาถึงของอเล็กซ์เหมือนเป็นการตบหน้าอย่างเย็นชา สัญชาตญาณของแจ็คตื่นตัวในทันที และจิตใจของเขาก็เริ่มคิดถึงความเป็นไปได้ อเล็กซ์มาทำอะไรที่นี่? เขามาลากแจ็คกลับเข้าไปในโลกที่เขาคิดว่าเขาได้ทิ้งไว้เบื้องหลังหรือไม่? คำถามวนเวียนอยู่ในหัวของเขา และชั่วขณะหนึ่ง แจ็คลืมชีวิตที่เงียบสงบที่เขาสร้างขึ้นเพื่อตัวเอง ขณะที่อเล็กซ์เข้ามาใกล้ ท่าทีของแจ็คก็เปลี่ยนไป สีหน้าของเขาแข็งกระด้าง และท่าทางของเขาก็แข็งทื่อขึ้น เขารู้ว่าอเล็กซ์เป็นคนพูดน้อย และเมื่อเขาพูด เขาหมายความว่าเป็นการทำธุรกิจเสมอ ดวงตาของแจ็คหรี่ลง และเขาก็ก้าวถอยหลัง สร้างระยะห่างระหว่างตัวเขากับอเล็กซ์ "มาทำอะไรที่นี่?" แจ็คถามอย่างหยาบๆ พยายามควบคุมอารมณ์ของเขา อเล็กซ์ไม่ได้พูดอ้อมค้อม "เราต้องการความช่วยเหลือจากคุณ แจ็ค มีภารกิจหนึ่งที่ต้องการทักษะพิเศษของคุณ" แจ็ครู้สึกถึงความสงสัยถาโถมเข้ามา เขาคิดว่าเขาได้ทิ้งชีวิตนี้ไว้เบื้องหลังแล้ว แต่ถึงกระนั้น เขาก็ถูกขอให้กลับไปสู่โลกที่เขาทำงานอย่างหนักเพื่อจะจากไป เขาลังเล พยายามชั่งน้ำหนักทางเลือกของเขา "ฉันออกไปแล้ว อเล็กซ์" แจ็คพูดอย่างหนักแน่น "ฉันออกมานานแล้ว คุณก็รู้" อเล็กซ์พยักหน้า สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนแปลง "ฉันรู้ แจ็ค แต่นี่มันต่างออกไป ภารกิจนี้เกี่ยวข้องกับคนที่ใกล้ชิดกับฉัน ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณเพื่อพาพวกเขาออกมา นั่นคือทั้งหมด" คำพูดนั้นลอยอยู่ในอากาศ เป็นคำขอร้องเงียบๆ สัญชาตญาณของแจ็คบอกให้เขาเดินหนี ปล่อยให้อเล็กซ์จัดการกับสถานการณ์ที่เขาเข้าไปเกี่ยวข้อง แต่บางอย่างเกี่ยวกับคำพูดของอเล็กซ์ก็กระทบใจเขา บางทีอาจเป็นความสิ้นหวังที่แท้จริงในน้ำเสียงของเขา หรืออาจเป็นการย้ำเตือนถึงประสบการณ์ในอดีตที่พวกเขามีร่วมกัน ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร แจ็ครู้ว่าเขาไม่สามารถเดินหนีไปได้ "ฉันจะฟัง" แจ็คพูดในที่สุด เสียงของเขาวัดได้ "แต่ถ้ามันเป็นการไล่ตามลมอีก อเล็กซ์ ฉันจะออก ฉันจะไม่เสี่ยงชีวิตเพื่อใครหรืออะไรอีกแล้ว" อเล็กซ์พยักหน้า ดูเหมือนจะคาดหวังการตอบสนองของแจ็ค "ฉันรู้ว่าคุณจะเห็นด้วยกับฉัน เราจะเจอกันที่โกดังเก่าตอนเที่ยงคืน ไปที่นั่น แจ็ค เราจะแจ้งรายละเอียดให้คุณทราบ และ…" แจ็คยกมือขึ้น ขัดจังหวะอเล็กซ์ "เดี๋ยวก่อน อะไรทำให้คุณคิดว่าฉันจะทำตาม?" สีหน้าของอเล็กซ์เปลี่ยนเป็นจริงจัง "เพราะว่า แจ็ค เรามีเหตุผลให้เชื่อว่านายจ้างของคุณเมื่อสี่ปีก่อนยังคงตามล่าคุณอยู่ และถ้าพวกเขาพบว่าคุณกลับมาอยู่ในเกม พวกเขาจะไม่หยุดยั้งที่จะกำจัดคุณ" คำพูดนั้นกระทบแจ็คเหมือนอิฐ แจ็คคิดว่าเขาได้ทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลังแล้ว ว่าเขาได้สลัดอดีตและความซับซ้อนของมันทิ้ง แต่คำพูดของอเล็กซ์ทำให้ทุกอย่างหวนคืนกลับมา เขานึกว่าเขาปลอดภัย ว่าชีวิตที่เงียบสงบที่เขาสร้างขึ้นจะปกป้องเขา แต่ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรเป็นอย่างที่มันเห็น จิตใจของแจ็คกำลังสับสนวุ่นวาย การทำสิ่งที่ถูกต้องหรือการเอาชีวิตรอด - มันเป็นทางเลือกเดียวที่เขามี และเมื่อเขามองไปที่อเล็กซ์ เขาก็รู้ว่าเขาจะต้องชั่งน้ำหนักทางเลือกของเขาอย่างรอบคอบ ในโลกที่พวกเขาละทิ้งไป ความภักดีและหน้าที่มักจะควบคู่กันไป แล้วชีวิตที่เขาสร้างขึ้นมาเพื่อตัวเองล่ะ? เขาจะเสียสละมันเพื่อประโยชน์ส่วนรวมได้ไหม หรือว่าทางเลือกที่เขาทำจะทำให้ชีวิตของเขาตกอยู่ในความเสี่ยง? เมื่อค่ำคืนผ่านไป แจ็คพบว่าตัวเองติดอยู่ระหว่างสองโลก ถูกฉีกขาดระหว่างชีวิตที่เขาคิดว่าเขาได้ทิ้งไว้เบื้องหลังกับชีวิตที่เขาสร้างขึ้นมา และเมื่อพระจันทร์ลับขอบฟ้า เขาก็ให้คำมั่นสัญญากับตัวเองอย่างเงียบๆ ว่า เขาจะก้าวไปทีละก้าว เพื่อทำการตัดสินใจของเขา และอยู่กับผลที่ตามมา