นายกรัฐมนตรี

ภาพยนตร์เรื่องนี้นำเราไปสู่การเดินทางแสนเศร้าผ่านชีวิตของจาซินดา อาร์เดิร์น หนึ่งในผู้นำที่มีอิทธิพลมากที่สุดของนิวซีแลนด์ เรื่องราวคลี่คลายราวกับพรมที่ละเอียดอ่อน ถักทอช่วงเวลาแห่งชัยชนะและความวุ่นวาย ซึ่งทั้งหมดนี้ได้ทิ้งร่องรอยที่ไม่อาจลบเลือนไว้บนประเทศและโลก ผ่านเลนส์ของภาพยนตร์สารคดีหรือการสำรวจที่แต่งขึ้น เราได้เห็นช่วงแรกๆ ที่อาร์เดิร์นดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี การขึ้นสู่จุดสูงสุดอย่างรวดเร็วของเธอทำให้คนทั้งชาติตื่นเต้นด้วยความคาดหวัง ด้วยวัยเพียง 37 ปี อาร์เดิร์นเป็นนายกรัฐมนตรีที่อายุน้อยที่สุดอันดับสามของนิวซีแลนด์ในศตวรรษที่ 20 เมื่อเธอมาถึง ดูเหมือนว่ากระแสลมแห่งการเปลี่ยนแปลงจะพัดอยู่ข้างหลังเธอ การตัดสินใจอย่างกล้าหาญที่จะลงสมัครรับตำแหน่งหัวหน้าพรรคอาจเป็นการเดิมพันที่มีความเสี่ยงสูง แต่เห็นได้ชัดว่ามันได้ผลตอบแทนแล้ว เนื่องจากเธอกลายเป็นหนึ่งในบุคคลที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดในเวทีโลก จุดสนใจหลักของภาพยนตร์คือเหตุกราดยิงที่มัสยิดไครสต์เชิร์ช ซึ่งเป็นการโจมตีของผู้ก่อการร้ายที่ทำให้โลกตกอยู่ในความเงียบงัน เมื่ออาร์เดิร์นเข้ารับตำแหน่งผู้นำหลังเหตุการณ์โศกนาฏกรรมครั้งนี้ เธอได้แสดงให้เห็นถึงความยืดหยุ่น ความเห็นอกเห็นใจ และความแข็งแกร่งอย่างแน่วแน่ ในการยืนเคียงข้างครอบครัวผู้โศกเศร้าของผู้เสียชีวิต เธอได้กล่าววลีที่จะดังก้องไปทั่วโลก: "พวกเขาคือเรา" คำพูดง่ายๆ สี่คำนี้สรุปความลึกซึ้งของความเห็นอกเห็นใจของเธอและความรู้สึกของมนุษยชาติที่แบ่งปัน ปลอบประโลมผู้ที่เสียใจและรวบรวมชาติ ในขณะที่อาร์เดิร์นจัดการกับประเด็นสำคัญๆ เรื่องการปฏิรูปอาวุธปืน การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และวิกฤตที่ประเทศเกาะเล็กๆ ต้องเผชิญ ภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้เราได้เห็นถึงความมุ่งมั่นที่ไม่ย่อท้อต่อความยุติธรรมของเธอ จุดยืนที่แน่วแน่ของเธอในเรื่องสิทธิของกลุ่มชายขอบและประเด็นที่เธอสนับสนุนอย่างกระตือรือร้นทำให้เธอกลายเป็นบุคคลที่น่าสนใจ ประเทศและโลกอดไม่ได้ที่จะถูกดึงดูดเข้าสู่แสงสว่างของเธอ ส่องประกายผ่านไปในฐานะแรงผลักดันในยุคที่วุ่นวายเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม ชีวิตของนายกรัฐมนตรีก็ไม่ได้ปราศจากความวุ่นวาย ภาพที่จางหายไปของการต่อสู้ส่วนตัวของเธอเริ่มปรากฏขึ้น เผยให้เห็นด้านมืดที่ซับซ้อนของตัวตนของเธอ เบื้องหลังฉากหน้าที่ยืดหยุ่นนั้นคือมนุษย์คนหนึ่งที่มีความผิดหวังและความสำเร็จของตัวเอง ซึ่งเป็นตัวอย่างจากการต่อสู้ของเธอเพื่อรักษาสมดุลของภาระหน้าที่และความสุขของการเป็นแม่ ตลอดการเดินทางของภาพยนตร์ อาร์เดิร์นพบว่าตัวเองกำลังนิยามใหม่ว่าความเป็นผู้นำหมายถึงอะไรในยุคที่ครอบงำด้วยความแตกแยก ความสุดโต่ง และความอยุติธรรมเชิงระบบ เธอไม่ย่อท้อต่อคำวิพากษ์วิจารณ์หรือแสงจ้าของการตรวจสอบจากนานาชาติ ใช้เวลาในตำแหน่งของเธอไม่เพียงแต่เพื่อรับใช้ประชาชนของเธอเท่านั้น แต่ยังเป็นโอกาสในการสร้างแรงบันดาลใจให้เกิดการปรับสมดุลโครงสร้างอำนาจที่จำเป็นอย่างยิ่ง ในการสำรวจความสำเร็จของเธอ ตั้งแต่การบังคับใช้การปฏิรูปอาวุธปืนที่เป็นผู้บุกเบิกเมื่อเผชิญกับการต่อต้านอย่างรุนแรง ไปจนถึงการทำลายช่องว่างค่าจ้างระหว่างเพศของนิวซีแลนด์ อาร์เดิร์นได้ทิ้งความประทับใจที่ยั่งยืน ความพยายามของเธอทั้งบรรเทาชีวิตของชาวกีวีจำนวนนับไม่ถ้วนและสร้างแบบอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนของความกล้าหาญในโลกที่สามารถได้รับการปกครองที่ดีกว่านี้ได้บ่อยครั้ง ในขณะที่อาร์เดิร์นเดินทางไปทั่วโลกเพื่อกล่าวสุนทรพจน์ต่อผู้นำโลกและการประชุมเชิงนโยบาย ภาพยนตร์เรื่องนี้นำเสนอความจริงที่น่าตกใจให้กับเรา เรามัวแต่จดจ่ออยู่กับการขึ้นสู่ตำแหน่งที่โดดเด่นของเธอจนเกือบจะลืมการลดลงที่โดดเด่นไม่แพ้กันของเธอไป ความสัมพันธ์ที่ปั่นป่วนของเธอกับกองกำลังที่ทรงพลังที่ซึมซับการทูตระหว่างประเทศทำให้เรานึกถึงอย่างมีสติว่าอาร์เดิร์นไม่ใช่ผู้นำที่นิวซีแลนด์ต้องการในอดีต แต่ความเป็นนายกรัฐมนตรีของเธอกลับแสดงให้นิวซีแลนด์เห็นถึงตัวอย่างนานาชาติที่กล้าหาญและใจดี แม้ว่าในท้ายที่สุดจาซินดา อาร์เดิร์นตัดสินใจที่จะไม่ลงสมัครรับเลือกตั้งอีกครั้ง ซึ่งถือเป็นการสิ้นสุดยุคของนิวซีแลนด์ แต่ก็มีข้อสรุปที่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก emerge สำหรับอาร์เดิร์น นิวซีแลนด์และโลกก็ไม่เคยเป็นจุดจบของเธอ มันเป็นเพียงเหตุการณ์สำคัญล่าสุดในเส้นทางที่มีแนวโน้มที่เธอตั้งใจจะเหยียบย่ำ