บางสิ่งกำลังฆ่าเทต

เทต แบรดลีย์ ชายหนุ่มแอฟริกัน-อเมริกัน ยืนอยู่บนทางแยกในชีวิตของเขา ในขณะที่วันเกิดของเขาอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่วัน และงานแต่งงานของเขากับคู่ครองที่คบกันมานานก็อีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า ใครๆ ก็คงคิดว่าเขามีทุกอย่างที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป อย่างไรก็ตาม ความสิ้นหวังได้เข้ามาครอบงำเขา และเขารู้สึกหายใจไม่ออกด้วยความมืดมิดของตัวเอง ขณะที่เขายืนอยู่บนขอบระเบียง มองออกไปยังเมืองที่พลุกพล่านเบื้องล่าง เทตรู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่บนขอบผา ไฟจากอาคารและป้ายไฟนีออนของบาร์และร้านอาหารดูเหมือนจะเยาะเย้ยเขา ความสว่างของพวกมันทำหน้าที่เพียงเน้นย้ำถึงความว่างเปล่าภายในตัวเขา เขารู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เขาไม่สามารถระบุได้อย่างชัดเจนว่ามันคืออะไร หรือทำไมมันกำลังกัดกินเขาเหมือนมะเร็งที่ค่อยๆ ลุกลาม ด้วยความสิ้นหวัง เทตหันหลังให้กับโลกและก้าวกลับเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของเขา เขาทั้งปิดประตูตามหลัง รู้สึกถึงความปลอดภัยที่เปราะบางเข้ามาปกคลุมขณะที่เขาพิงกับไม้เนื้อแข็งเพื่อปิดกั้นเสียงและกลิ่นจากโลกภายนอก ภายในอพาร์ตเมนต์ของเทตสะท้อนถึงสภาพจิตใจปัจจุบันของเขา คือยุ่งเหยิง รกรุงรัง และกดขี่ เอกสารและบิลกระจัดกระจายอยู่บนพื้น และอากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นอับ ที่นอนของเขาเป็นกองผ้าปูที่นอนและผ้าห่มที่ยุ่งเหยิง และห้องก็มืด มีเพียงแสงสลัวๆ เล็ดลอดเข้ามาตามม่าน ขณะที่เขาเดินอย่างไร้จุดหมายไปทั่วอพาร์ตเมนต์ เทตไม่สามารถสลัดความรู้สึกที่ว่าเขากำลังจมดิ่งอยู่ในความเศร้าของตัวเองออกไปได้ เขาเป็นคนเก็บตัวมาโดยตลอด แต่ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เขาเริ่มถอนตัวมากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อนและครอบครัวของเขาเริ่มกังวลเกี่ยวกับเขา แต่เทตไม่สามารถพูดคุยกับใครได้ หนึ่งในไม่กี่คนที่เทตยังคงพูดคุยด้วยคือ มาร์คัส เพื่อนสนิทและคนสนิทของเขา มาร์คัสอยู่ข้างกายเทตมาโดยตลอด และทั้งคู่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย มาร์คัสเป็นเพียงคนเดียวที่รู้เกี่ยวกับการพยายามฆ่าตัวตายของเทต และเขาก็กระวนกระวายใจด้วยความกังวล "เพื่อน เกิดอะไรขึ้น" มาร์คัสถาม เสียงของเขาสั่นด้วยความเป็นห่วงขณะที่เขายืนอยู่ในอพาร์ตเมนต์ของเทต สำรวจความวุ่นวายรอบตัวเขา "ฉันรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่คุณกำลังผลักไสฉันออกไป คุณไม่ได้ให้ฉันอะไรให้ทำงานด้วยเลยนะ" เทตส่ายหัว รู้สึกถึงความอับอายและความผิดเข้ามาครอบงำเขา เขารู้ว่าเขากำลังทำร้ายมาร์คัส แต่เขาไม่รู้ว่าจะหยุดความเจ็บปวดในตัวเขาได้อย่างไร "ฉันไม่รู้เหมือนกัน เพื่อน" เทตกล่าว เสียงของเขาแทบจะไม่ได้ยิน "ฉันแค่... ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจมน้ำ ฉันติดอยู่ที่นี่ และฉันไม่รู้ว่าจะออกไปได้อย่างไร" มาร์คัสจ้องมองเขาด้วยแววตาที่ผสมปนเปกันระหว่างความโกรธและความเศร้า "คุณไม่ได้อยู่คนเดียวนะ เทต" เขากล่าว "ฉันอยู่ตรงนี้เพื่อคุณ เราจะผ่านมันไปด้วยกัน" เทตพยักหน้า รู้สึกถึงประกายแห่งความหวังที่จุดประกายขึ้นภายในตัวเขา บางที เขาอาจไม่ได้อยู่คนเดียวเสียทีเดียว แต่เมื่อเขามองไปรอบๆ อพาร์ตเมนต์ของเขา เขาก็ไม่สามารถสลัดความรู้สึกที่ว่ายังมีบางสิ่งซ่อนอยู่ใต้พื้นผิว บางสิ่งที่กำลังรอคอยที่จะกระโจนเข้าใส่และทำลายเขา เมื่อวันเวลาผ่านไป พฤติกรรมของเทตก็เริ่มผิดปกติมากขึ้นเรื่อยๆ เขาหยุดกิน หยุดนอน และหยุดออกจากอพาร์ตเมนต์ของเขา เขากลายเป็นเงาของตัวเอง และผู้ที่รู้จักเขาก็เริ่มกังวลว่าเขากำลังจะหายไปตลอดกาล ราเชล คู่หมั้นของเทตกังวลเป็นพิเศษ เธอรู้มาตลอดว่าเทตเป็นคนส่วนตัว แต่เธอไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้มาก่อน เธอพยายามพูดคุยกับเขา เพื่อยื่นมือออกไปและดึงเขากลับสู่โลกแห่งชีวิต แต่เทตผลักไสเธอออกไป โดยเชื่อมั่นว่าเขาอยู่คนเดียวจะดีกว่า เมื่อวันเวลาเปลี่ยนเป็นสัปดาห์ คำถามที่อยู่ในใจของทุกคนคือ: "อะไรกำลังฆ่าเทต?" เป็นแรงกดดันจากการแต่งงานที่ใกล้เข้ามาหรือเปล่า? ความกลัวที่จะผูกมัด? หรือเป็นสิ่งที่ลึกซึ้งกว่านั้น บางสิ่งที่มาจากสัญชาตญาณดิบมากกว่า? เทตรู้ว่าเขาไม่สามารถใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปได้ แต่เขาไม่รู้ว่าจะหยุดความเจ็บปวดในตัวเขาได้อย่างไร เขาติดอยู่ในฝันร้ายที่เขาไม่สามารถตื่นขึ้นมาได้ และเขาไม่รู้ว่าจะหาทางกลับสู่แสงสว่างได้อย่างไร ขณะที่ความมืดมิดเข้ามาใกล้ตัวเขา เทตตระหนักว่าเวลากำลังจะหมดลง เขารู้ว่าเขาต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่กำลังฆ่าเขา แต่เขาก็กลัวว่าเขาอาจจะพบเจอกับอะไร เขาพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความจริงแล้วหรือยัง หรือความมืดมิดจะกลืนกินเขาไปทั้งตัว?