Stevie Ray Vaughan and Double Trouble: Live at Montreux 1982 & 1985

สตีวี เรย์ วอห์น ปรากฏตัวในฐานะหนึ่งในบุคคลที่สร้างความฮือฮามากที่สุดในวงการเพลงยุค 80 โดยผสมผสานบลูส์และร็อคในการแสดงอันน่าหลงใหลที่เขย่ารากฐานของประเภทนี้ สไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา ซึ่งมีรากฐานมาจากการแสดงอารมณ์ดิบๆ ของบลูส์ ผสมผสานกับทักษะกีตาร์อันน่าทึ่งและพลังงานที่ไร้ขีดจำกัดของเขา ทำให้เขาเป็นที่ฮือฮาทันทีบนเวที วงของเขา Double Trouble ซึ่งประกอบด้วย Chris Layton ในกลองและ Jackie Newhouse หรือต่อมาคือ Tommy Shannon น้องชายและเพื่อนของ Chris Layton ในเบส ได้สร้างกระดูกสันหลังที่แข็งแกร่ง ซึ่งช่วยเสริมการเล่นกีตาร์ดิบๆ ของ Stevie ได้อย่างเชี่ยวชาญ ในปี 1982 และ 1985 สตีวี เรย์ วอห์น และ Double Trouble ได้ขึ้นเวทีที่ Montreux Rock Festival ซึ่งเป็นงานอันทรงเกียรติที่จัดขึ้นเป็นประจำทุกปีในเมือง Montreux ที่งดงามของสวิตเซอร์แลนด์ ด้วยการดึงดูดผู้ชมด้วยการแสดงสดที่เร่าร้อน เพลงของวงเป็นภาพสะท้อนของความหลงใหลและความทุ่มเทอย่างแรงกล้าในงานฝีมือของพวกเขา การแสดงทั้งสองครั้งที่บันทึกไว้ในภาพยนตร์และจัดแสดงใน 'Stevie Ray Vaughan and Double Trouble: Live at Montreux 1982 & 1985' เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความสามารถอันน่าทึ่งของพวกเขาในการสร้างไดนามิกที่เป็นเอกลักษณ์กับผู้ชม ขณะที่พวกเขากำลังแสดง ความสามารถพิเศษของ Stevie Ray ก็เห็นได้ชัดในทุกคอร์ด ทุกการเบน และทุกโน้ต ความเชี่ยวชาญในการใช้ Fender Stratocaster ของเขานั้นเป็นตำนาน โดยมีโทนเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ที่ดูเหมือนจะเต้นอยู่บนหน้าผาระหว่างความเข้มข้นทางอารมณ์ดิบๆ และความงามของท่วงทำนองที่พุ่งสูงขึ้น เพลงของเขาเต็มไปด้วยจิตวิญญาณของบลูส์ที่ยิ่งใหญ่ – Albert King, Robert Johnson และ B.B. King เป็นต้น – แต่ก็มีตราประทับที่ผิดพลาดไม่ได้จากเสียงและวิสัยทัศน์ที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาเอง หนึ่งในเพลงที่โดดเด่นจากการแสดงในปี 1982 คือ "Hide Away" ซึ่งเป็นเพลงที่แสดงให้เห็นถึงช่วงเสียงที่น่าประทับใจของ Stevie Ray ในฐานะนักร้องและขีดความสามารถในการนำบลูส์มาสู่ชีวิตด้วยเรื่องราวที่น่าติดตามและจังหวะที่ติดหู ในขณะเดียวกัน การเล่นกีตาร์ก็เป็นสิ่งที่ชวนให้หลงใหล โดยนิ้วของ Stevie Ray กำลังบินข้ามฟิงเกอร์บอร์ดเพื่อสร้างรูปแบบเสียงที่ซับซ้อนซึ่งดูเหมือนจะสร้างและขยายไปสู่จุดสุดยอด การแสดงนั้นโดดเด่นด้วยความเข้มข้นในระดับสูง เนื่องจาก Stevie Ray ได้เทหัวใจและจิตวิญญาณของเขาลงในทุกโน้ต อีกหนึ่งไฮไลท์จากการแสดง Montreux คือ "Pride and Joy" ซึ่งเป็นเพลงที่กลายเป็นหนึ่งในเพลงที่เป็นเอกลักษณ์ของ Stevie Ray เพลงนี้มีท่อนโซโลกีตาร์ที่สวยงามน่าขนลุก ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความเชี่ยวชาญเครื่องดนตรีของ Stevie Ray เสียงของเขาก็สื่ออารมณ์อย่างมาก โดยถ่ายทอดความรู้สึกถึงความลึกซึ้งทางอารมณ์และความเปราะบางซึ่งพบได้ยากในเพลงร็อค นี่คือการแสดงที่แสดงให้เห็นถึงทักษะของ Double Trouble โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการสนับสนุน Stevie Ray สร้างบรรยากาศที่เข้มข้นและยกระดับจิตใจไปพร้อมๆ กัน แต่ไม่ใช่แค่การแสดงแต่ละครั้งเท่านั้นที่โดดเด่น – แต่เป็นวิธีที่ Stevie Ray Vaughan และ Double Trouble ดึงดูดฝูงชนเข้ามาในวงโคจรของพวกเขา เพลงของพวกเขาเป็นเพลงที่ติดหู และผู้ชมก็ดื่มด่ำกับพลังและความหลงใหลที่แผ่ออกมาจากเวที นี่คือวงดนตรีที่ดำเนินชีวิตเพื่อดนตรีของพวกเขา และความรู้สึกมุ่งมั่นและความกระตือรือร้นนั้นก็แพร่ระบาด ดึงดูดฝูงชนให้เข้ามามีส่วนร่วมในประสบการณ์ที่มากกว่าแค่ดนตรี แต่ยังเกี่ยวกับอารมณ์ดิบๆ และพลังงานที่ Stevie Ray และเพื่อนร่วมวงของเขานำมาที่โต๊ะ หนึ่งในช่วงเวลาที่โดดเด่นของการแสดงในปี 1985 คือ "Dirty Pool" ซึ่งเป็นเพลงที่เน้นถึงสไตล์การร้องที่เป็นเอกลักษณ์ของ Stevie Ray และความเชี่ยวชาญในจังหวะและบลูส์ของเขา การร้องเพลงของเขาเป็นการผสมผสานที่เป็นเอกลักษณ์ของอารมณ์ดิบๆ ที่ไม่ได้กรองและทักษะการแสดงบริสุทธิ์ ดึงดูดผู้ฟังเข้าสู่กระแสวนของการแสดงของเขา นี่เป็นมากกว่าคอนเสิร์ต – มันเป็นประสบการณ์ที่ทำให้ผู้ชมแทบหยุดหายใจและต้องการมากขึ้น ตลอดการแสดง ความมุ่งมั่นของ Stevie Ray ในงานฝีมือของเขาเป็นที่ประจักษ์ เขาเทหัวใจและจิตวิญญาณทั้งหมดของเขาลงในเพลง สร้างฉากที่ยากจะลืมเลือนซึ่งทั้งน่าหลงใหลและดิบ นอกจากนี้ เขายังแสดงให้เห็นถึงความสนิทสนมกันอย่างง่ายดายของ Double Trouble ที่ทำให้การแสดงของพวกเขาน่าติดตามมากยิ่งขึ้น เป็นที่ชัดเจนว่าพวกเขารู้สึกถึงเพลงอย่างลึกซึ้ง และความรู้สึกเชื่อมโยงนั้นกับผู้ชมก็ชัดเจน ซึ่งทำให้การแสดงของพวกเขาน่าจดจำอย่างแท้จริง ในท้ายที่สุด 'Stevie Ray Vaughan and Double Trouble: Live at Montreux 1982 & 1985' เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความสามารถและความทุ่มเทอย่างมากของ Stevie Ray Vaughan ในศิลปะของเขา การแสดงทั้งสองเป็นการพิสูจน์ถึงทักษะของเขาในฐานะนักกีตาร์ ในฐานะนักร้อง และในฐานะนักแสดง – ปรมาจารย์ที่แท้จริงในงานฝีมือของเขา แต่นอกเหนือจากการแสดงแต่ละครั้งแล้ว ภาพยนตร์ยังจับภาพบางสิ่งที่สื่อถึงสารัตถะของ Stevie Ray – พลังงานที่ไร้ขอบเขต ความหลงใหลที่แพร่ระบาด และความมุ่งมั่นอย่างลึกซึ้งในดนตรีของเขา สิ่งเหล่านี้เป็นคุณสมบัติที่ดึงดูดผู้ชมให้เข้ามาฟังเพลงของเขาในตอนแรก และเป็นคุณสมบัติที่ยังคงดึงดูดเราในปัจจุบัน