เรือนรัก

เรือนรัก ออกฉายในปี 2017 เป็นภาพยนตร์ดราม่าฝรั่งเศส เขียนบทและกำกับโดยฟานนี่ อารากอน และมาร์ค ฟิตูสซี ภาพยนตร์เรื่องนี้บอกเล่าเรื่องราวของเอ็มม่า นักเขียนนวนิยายชาวฝรั่งเศสวัย 27 ปี รับบทโดยอิซาแบล อูแปร์ ซึ่งออกสำรวจโลกแห่งการค้าประเวณีในเบอร์ลิน เธอตั้งใจที่จะเขียนหนังสือโดยอิงจากประสบการณ์ของเธอ โดยนำรูปแบบของข่าวสายลุยมาใช้ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการเข้าไปอยู่ในเรื่องนั้นๆ เพื่อให้เข้าใจอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น เอ็มม่าตัดสินใจเข้าร่วมซ่องโสเภณี ซึ่งเธอได้รับการคัดกรองอย่างละเอียดถี่ถ้วน รวมถึงการตรวจร่างกาย การประเมินทางจิตวิทยา และการสัมภาษณ์ที่ยาวนาน แรงจูงใจของเธอในการทำเช่นนั้นมีหลายแง่มุม – เธอต้องการใกล้ชิดกับโลกที่เธอต้องการนำเสนอ แต่ความตั้งใจที่แท้จริงของเธอยังคงคลุมเครือ เธอสนใจที่จะเขียนนวนิยายเกี่ยวกับชีวิตของโสเภณีจริงๆ หรือว่าเธอกำลังใช้การเขียนเป็นฉากบังหน้าเพื่อดื่มด่ำกับจินตนาการ? เมื่อเอ็มม่าปรับตัวเข้ากับชีวิตใหม่ เธอใช้ชื่อว่า 'อลิซ' และพบกับโสเภณีคนอื่นๆ แต่ละคนก็มีเรื่องราวและแรงจูงใจที่ซับซ้อนของตนเอง มีนาเดีย หญิงชาวรัสเซียที่พยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอด นาโอมิ หญิงชาวโมร็อกโกที่ติดอยู่ในวังวนของการถูกทารุณกรรม และมาณิชา หญิงชาวอินเดียที่ถูกครอบครัวบังคับให้ค้าประเวณี ผ่านปฏิสัมพันธ์ของเอ็มม่ากับผู้หญิงเหล่านี้ ภาพยนตร์เรื่องนี้เจาะลึกถึงความจริงอันโหดร้ายของการค้าประเวณี เผยให้เห็นถึงความไม่เท่าเทียมกันทางสังคม การค้ามนุษย์ และปีศาจส่วนตัวที่ผลักดันให้บุคคลเข้ามาทำงานในสายงานนี้ ในที่สุด การเขียนหนังสือของเอ็มม่าก็ถูกพักไว้ เมื่อเธอเริ่มดื่มด่ำกับชีวิตของ 'ครอบครัว' ใหม่ของเธอมากขึ้น ประสบการณ์ของเธอมีจุดมุ่งหมายในตอนแรกเพื่อให้คงอยู่เพียงไม่กี่สัปดาห์ แต่เธอกลับพบว่าตัวเองอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสองปีเต็ม พัฒนาความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับผู้หญิงเหล่านั้น และเข้าไปเกี่ยวข้องกับความยากลำบากของพวกเขาอย่างลึกซึ้ง ในช่วงเวลานี้ เธอต้องเผชิญหน้ากับส่วนต่างๆ ของบุคลิกภาพของเธอเองที่นำพาเธอมาสู่การตัดสินใจครั้งนี้ เหตุผลหลักที่เอ็มม่าอยู่ต่ออาจไม่ใช่แค่การเขียนหนังสือของเธอเท่านั้น ประสบการณ์ของเธอได้กระตุ้นความปรารถนาและความไม่มั่นคงของเธอเอง ภาพยนตร์เรื่องนี้มีองค์ประกอบภาพที่แข็งกร้าวและน่ากังวล จับภาพด้านมืดของซ่องโสเภณีและชีวิตประจำวันของผู้ที่อาศัยอยู่ที่นั่น กล้องจ้องมองผนังสีเทาทึมๆ ทางเดินที่คับแคบ และเครื่องเรือนที่สกปรกและเก่าแก่ ซึ่งเป็นฉากหลังที่มืดมนสำหรับความยากลำบากของตัวละคร เมื่อเรื่องราวคลี่คลายออกไป ผู้ชมก็ถูกบังคับให้เผชิญหน้ากับแง่มุมที่ไม่น่าพอใจของธรรมชาติของมนุษย์ โดยวาดภาพคู่ขนานระหว่างประสบการณ์ของเอ็มม่าและความเป็นจริงที่ผู้คนที่เธออยู่รอบข้างต้องเผชิญ เมื่อเวลาผ่านไปสองปี ชีวิตใหม่ของเอ็มม่าก็เริ่มส่งผลกระทบต่อเธอ ความสัมพันธ์ของเธอกับคนที่เธอรักที่บ้านเริ่มที่จะแตกสลาย และเธอต้องเผชิญหน้ากับผลที่ตามมาจากการหายตัวไปเป็นเวลานาน ความตึงเครียดเริ่มปรากฏให้เห็นมากขึ้นเรื่อยๆ โดยแสดงออกในรูปลักษณ์ภายนอก อารมณ์ และสภาพจิตใจของเธอ เอ็มม่าต้องเผชิญหน้ากับความขัดแย้งระหว่างตัวตนภายในของเธอและตัวตนที่เธอสร้างขึ้นสำหรับตัวเองในเบอร์ลิน ตลอดทั้งเรื่อง อิซาแบล อูแปร์ มอบการแสดงที่ซับซ้อนและมีมิติในบทเอ็มม่า การแสดงของเธอนำเสนอความขัดแย้งและความคลุมเครือของตัวละครของเธอ ทำให้เกิดความน่าสนใจเกี่ยวกับแรงจูงใจของเธอ เมื่อเรื่องราวดำเนินไปถึงบทสรุป เรื่องราวของเอ็มม่าก็ตั้งคำถามมากกว่าให้คำตอบ เธอได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริงจากประสบการณ์ของเธอ หรือว่าเธอเพียงแค่จมดิ่งลงไปในจินตนาการที่เธอต้องการเปิดโปงในตอนแรก? ท้ายที่สุดแล้ว เรือนรัก นำเสนอความคิดเห็นที่กระตุ้นความคิดเกี่ยวกับชีวิตของผู้ที่ติดอยู่ในการค้าประเวณี โดยให้แสงสว่างแก่ปัจจัยทางสังคม เศรษฐกิจ และส่วนตัวที่นำพาผู้หญิงมาถึงจุดนี้ เป็นการสำรวจที่ทำให้รู้สึกแย่เกี่ยวกับการทำให้ร่างกายมนุษย์กลายเป็นสินค้าโภคภัณฑ์ และความยากลำบากในการหลุดพ้นจากขอบเขตของการค้าประเวณี ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังตั้งคำถามที่สำคัญเกี่ยวกับเจตจำนงและเจตนาของเอ็มม่าเอง – การเขียนหนังสือเกี่ยวกับการค้าประเวณีเป็นการแสวงหาความจริงหรือแสวงหาการอนุญาตให้ดื่มด่ำกับแง่มุมที่มืดมนกว่าของบุคลิกภาพของเธอ?