ปืนเปลือย 2½: สัญญาณแห่งความกลัว
พล็อต
ใน "ปืนเปลือย 2½: สัญญาณแห่งความกลัว" แฟรงค์ เดรบิน (เลสลี นีลเซน) กลับมาปฏิบัติหน้าที่อีกครั้ง คราวนี้เขาต้องรับมือกับแผนการร้ายกาจของเจ้าพ่อพลังงานที่ต้องการทำลายการพัฒนาเทคโนโลยีใหม่ที่ล้ำสมัย ซึ่งคุกคามอำนาจของพวกเขา ตามเคย ความไร้ความสามารถและความไร้เดียงสาของเดรบินนำเขาไปสู่เส้นทางแห่งความโกลาหลและการทำลายล้าง สร้างความเสียหายมากกว่าผลดีในการแสวงหาความยุติธรรมของเขา ภารกิจของเดรบินเริ่มต้นขึ้นเมื่อเขาได้รับมอบหมายให้ตรวจสอบคดีฆาตกรรมนักวิทยาศาสตร์คนสำคัญที่กำลังทำงานเกี่ยวกับเทคโนโลยีล้ำสมัยนั้น บริษัทพลังงานต่างกระหายที่จะได้เทคโนโลยีนี้ไปอยู่ในมือ และจะไม่ยอมหยุดเพียงแค่นั้นเพื่อที่จะระงับมัน ขณะที่เดรบินดำดิ่งลงลึกไปในคดีนี้ เขาก็พบว่าตัวเองกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าเกรงขาม: ร็อคโค (แพท โพรฟท์) คนสนิทที่เจ้าเล่ห์และโหดเหี้ยม ซึ่งมีใจรักในความรุนแรง ระหว่างทาง เดรบินได้พบกับตัวละครหลากสีสันมากมาย รวมถึงคู่หูสุดเปิ่นของเขา เอ็ด ฮ็อคเคน (โอ.เจ. ซิมป์สัน); ลูซี่ วาโลอิส (พริสซิลลา เพรสลีย์) นักฆ่าสาวสวยที่อันตราย; และกลุ่มเจ้าหน้าที่รัฐบาลที่ไม่เอาไหน ซึ่งสนใจเกมกอล์ฟของพวกเขามากกว่าการไขคดี เมื่อการสืบสวนของเดรบินคลี่คลาย เขาก็พบว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่ไร้สาระและเฮฮามากมาย ตั้งแต่การแทรกซึมเข้าไปในการประชุมคณะกรรมการบริษัทพลังงาน ไปจนถึงการขัดขวางการปล้นที่มีเดิมพันสูงโดยไม่ได้ตั้งใจ แม้ว่าเขาจะพยายามอย่างเต็มที่ แต่การแสดงตลกของเดรบินกลับทำให้สถานการณ์ซับซ้อนยิ่งขึ้น ทำให้เกิดความโกลาหลและการทำลายล้างมากกว่าตัวร้ายเสียอีก เหนือสิ่งอื่นใด เดรบินยังคงมุ่งมั่นในภารกิจของเขา แม้ว่าเขาจะเข้าไปพัวพันกับใยแห่งการหลอกลวงและการทรยศมากขึ้นเรื่อยๆ ในท้ายที่สุด เดรบินต้องเผชิญหน้ากับร็อคโคและเจ้าพ่อพลังงานในการเผชิญหน้าที่เต็มไปด้วยแอ็คชั่น ซึ่งจะเหลือเพียงฝ่ายเดียวที่ยืนหยัดอยู่ เช่นเดียวกับภาพยนตร์เรื่องก่อนๆ ในซีรีส์ปืนเปลือย "สัญญาณแห่งความกลัว" คือสุดยอดของความตลกหน้าตาย โดยอาศัยการแสดงสีหน้าตายด้านอันเป็นเอกลักษณ์ของเลสลี นีลเซน และนักแสดงตลกมากความสามารถ เพื่อนำเรื่องราวที่ไร้สาระมาสู่ชีวิต ด้วยตัวละครสุดเพี้ยน สถานการณ์ที่น่าขัน และเรื่องตลกและมุกต่างๆ ที่ไม่สิ้นสุด ภาพยนตร์เรื่องนี้จะสร้างความสุขให้กับแฟนๆ ของซีรีส์อย่างแน่นอน และทำให้พวกเขายิ้มและหัวเราะได้อีกนานหลังจากที่เครดิตขึ้น
วิจารณ์
Jenna
The first film's restraint was actually a good thing, but this one completely letting loose works just as well. It's a top-tier textbook example of Hong Kong-style Mo Lei Tau comedy.
Annie
Alright, let's translate that keeping the humor and tone in mind: "The love scene was a real showstopper. And seeing Nordberg convulsing and foaming at the mouth was pure comedic gold – the guy basically turned into a Buddhist monk hitting enlightenment!"
Phoenix
The environmental message actually holds up pretty well. Looking back, you can see so many familiar bits and pieces of this classic slapstick formula in later Stephen Chow and Jing Wong films. You have to wonder just how much the latter borrowed from the former. The "Ghost" spoof is gold! 7.3
Jessica
Teddy seems to have a soft spot for this one in his English classes...
Bradley
This raunchy comedy perfectly captures the absurdity of a bumbling cop taking on corruption in the energy industry, but it’s also a hilarious metaphor for how some people in power might fear innovation—or maybe just getting outsmarted.
Harmony
The movie is a hilarious blend of slapstick and political satire, perfect for fans of over-the-top comedy. With Frank Drebin’s quirky antics, it’s easy to laugh at the absurdity while still being able to smell the fear in the room, both on and off screen!
Amara
The film's humor arises from Frank Drebin's bumbling attempts to outsmart the corporate conspirators, highlighting the absurdity of bureaucratic ineptitude in a world driven by technology and greed.
