De geïnitieerde: Geschreven vanuit de schaduwen

Frank Molina, ooit een gerenommeerd en gerespecteerd journalist, zat in stilte, zijn rug tegen de koude muur van zijn zwak verlichte appartement. Het zwakke gezoem van een enkele lamp boven zijn hoofd danste door de kamer en wierp spookachtige schaduwen op de muren. Hij had al lang afstand gedaan van elke schijn van een leven buiten deze muren en verkoos in plaats daarvan een anoniem leven ondergedoken. Het publiek kende hem als 'Lazarus', een naam die hem was gegeven door de online community, die was aangetrokken tot zijn onverschrokken, rauwe stijl. Zijn bylines hadden ooit de covers van grote kranten en tijdschriften gesierd, maar een schandaal van enkele jaren geleden had zijn reputatie onherstelbaar beschadigd. De ooit bewonderende blik van het publiek was veranderd in minachting en Frank worstelde nu om troost te vinden in de wereld die hij ooit zo intiem kende. Terwijl de stilte aanhield, bewogen zijn vingers over het toetsenbord en tikten het ritmische verloop van zijn nieuwste artikel. Het was een stuk over de groeiende ongelijkheid tussen de wereld van de bezittenden en niet-bezittenden, maar de gedachten waren doorspekt met een vleugje persoonlijke reflectie. Hij kon het niet helpen te denken dat als hij de waarheid eerder had ontdekt, de dingen misschien anders voor hem waren geweest. Maar hij wist dat deze zelfingenomenheid alleen diende om de duisternis te voeden die aan hem knaagde. Net toen zijn vingers een ritme leken te vinden, verbrak het gekraak van de voordeur de stilte en weergalmde door de kamer. Zijn hart stond even stil terwijl zijn ogen het kleine appartement aftastten met een mengeling van vrees en angst. Hij kende de procedure - iedereen die ongewenst was, was een potentiële bedreiging. Een langzame beweging naar het kijkgaatje, een aarzelende blik door de grenzen van het kijkgaatje bevestigde zijn morbide intuïtie - een onwelkome bezoeker. Aangezien zijn maag samentrok, reikte een aarzelende hand naar het slot van de deur. Wie was het en wat wilden ze? Een snelle, heimelijke blik door de kamer onthulde alleen het vage licht dat schaduwen wierp, zijn verspreide schrijfpapieren en een aanhoudend gevoel van leegte. Hij haalde diep adem en zwaaide de deur op een kier open, half verwachtend een nieuwsverslaggever op zoek naar commentaar, of een woedende voormalige collega die antwoorden eiste. In plaats daarvan trof hij een eigenaardig en gruwelijk tafereel aan. Twee ontlichaamde ogen staarden hem aan - hun melkwit oppervlak was opengebroken om rauwe roodheid eronder te onthullen - en het was onmogelijk om te onderscheiden welke richting van boven naar beneden was. Onder de ogen lag een bescheiden stuk papier bedekt met karmozijnrode vlekken. Franks hart zonk toen een kruipend onbehagen zich langs zijn ruggengraat verspreidde, waardoor de huid in zijn nek prikkelde. Een moment leek de tijd stil te staan terwijl hij worstelde om te begrijpen wat hij zag. De ogen waren doorgesneden, een ziekelijke snee omringde hun rand, alsof ze uit de oogkassen van hun eigenaar waren gerukt. Maar het stuk papier bevatte een onmiskenbare boodschap, gekrabbeld met rode inkt - 'Welkom terug, Lazarus.' Alsof er een knop in zijn hoofd was omgedraaid, gingen Franks zintuigen in overdrive en voegden gefragmenteerde herinneringen samen die hij jarenlang probeerde te onderdrukken. Hij deed een stap terug van de gruwel voor zijn deur en probeerde zijn benevelde geest op te helderen, terwijl zijn hart een hectisch ritme sloeg. Het was jaren geleden dat hij de krantenkoppen van de stad had verlaten, op de vlucht voor een onderzoeksverhaal dat hem bijna zijn carrière en zijn gezond verstand had gekost. Iets had een traumatische reactie in hem teweeggebracht, iets zo duisters, zo kwaadaardigs dat hem in hiding stuurde, waar hij aannam dat hij zichzelf voorgoed kon verliezen. Een sluipende angst greep hem vast toen zijn herinneringen weer opdoken als een vloedgolf en de geesten van zijn moeilijke verleden met zich mee sleepten. Deze macabere boodschap gaf aan dat er iets veel sinisterers op hem wachtte, iets veel sinisterers en persoonlijkers. Frank wist met een huiveringwekkende zekerheid dat deze duistere entiteit was gewekt door zijn anonieme geschriften - zijn Lazarus-serie - een serie waarin waarheid en fictie bij elke bocht vervaagden. Hij sloot de deur op de ogen en kromp ineen voor het beeld dat in zijn geheugen was gebrand, maar het was al te laat. Een golf van angst sloeg over hem heen toen meer verontrustende gedachten en gefragmenteerde herinneringen begonnen binnen te stromen en de dunne vernis van zijn zorgvuldig opgebouwde persona dreigden te vernietigen. Plotseling was zijn stille leven in hiding voorbij. In een moment van scherp besef wist Frank dat zijn bestaan niet langer onder zijn controle was - het verleden had hem ingehaald, met een gruwelijke wreedheid die de loop van zijn leven voorgoed zou veranderen. Zijn ooit zo vredige duisternis was een broeinest van chaos geworden, terwijl zijn geest worstelde met visioenen van zijn eigen traumatische verleden, waar de duisternis al lang had gewacht. De griezelige stilte werd vervangen door een kakofonie van vragen - wie was dit monster? En was hij, Frank Molina, nu aan het vechten voor zijn leven naarmate de lichamen zich opstapelden en de berichten verontrustender werden? Eén ding was duidelijk - Lazarus was terug, maar de vraag was - voor hoe lang?